คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 651

ฌอนมองไปที่แคทเธอรีน เขาแพ้อย่างราบคาบ ทว่าท่าทางน่าเอ็นดูของเธอกลับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

เขาลอบกลืนน้ำลายพลางขยับไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว เขากัดเส้นพาสต้าที่ห้อยอยู่ตรงปากของเธอ

พอเขากัดลงไป ริมฝีปากของเขาก็สัมผัสกับริมฝีปากของเธอ

ดวงตาของแคทเธอรีนเบิกกว้างขึ้นทันที แพขนตาหนาของเธอปัดป่ายไปตามผิวแก้มของเขา อีกทั้งดวงตาของเธอบริสุทธิ์และสดใสราวกับประกายดวงดาวบนท้องฟ้า

ในตอนนั้นเอง ฌอนรู้สึกมีบางอย่างสั่งการอยู่ในสมองของเขา

เขาอยากประคองท้ายทอยของเธอเอาไว้พลางลิ้มลองสิ่งที่พวกเขาทำด้วยกันเมื่อคืนอีกครั้ง

ทันใดนั้นเอง เสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น

แคทเธอรีนสะดุ้งพลางผลักเขาออกไป ใบหน้าขาวราวกับหิมะของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยขณะที่เธอมองเขาก่อนจะเดินไปเปิดประตู

ร่างสูงและหล่อเหลาของเชสเตอร์ยืนอยู่หน้าประตู ทันทีที่ดวงตาคมของเขาจ้องมองที่ริมฝีปากของแคทเธอรีน เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ไม่ว่าอย่างไร เขาก็เคยมีประสบการณ์มาเหมือนกัน

“ของคุณน่ะ ช่วยรีบออกไปด้วย ฉันไม่อยากโดนกล่าวหาว่ายั่วคุณอีก”

แคทเธอรีนหันไปพูดเยาะเย้ยกับฌอน จากนั้นเธอจึงหยิบชามเข้าห้องครัวไป

เมื่อฌอนเห็นเชสเตอร์เดินเข้ามา ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของเขาก็หม่นลงทันที

เขาไม่เคยเห็นว่าเชสเตอร์ขัดหูขัดตาเท่านี้มาก่อน ถ้าเมื่อสักครู่นี้เชสเตอร์ไม่เคาะประตู บางทีเขาคงจะมี...

ภาพที่ชัดเจนผุดขึ้นในความคิดของเขา

ฌอนขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด นี่สเปิร์มว่ายขึ้นไปบนหัวของเขาแล้วหรือไงกัน?

เขาประเมินฌอนด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วฌอนก็ส่งสายตาเตือนเขา “นายหมายความว่ายังไงที่ว่าฉันทำเรื่องอย่างว่าไม่ได้? ฉันทำได้มากเลยล่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น ทำไมเมื่อคืนนายถึงมาหาแคทเธอรีน? นายไม่ได้รักซาร่าเหรอ?” เชสเตอร์ไม่เข้าใจในตัวเขา

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” ฌอนจุดบุหรี่พลางสูบเข้าไปลึก ๆ เขาดูใจลอยด้วยเหตุผลบางอย่าง “แปลกนะ ทุกครั้งที่ฉันสัมผัสซาร่า ฉันรู้สึกเหมือนจะอาเจียนออกมา เป็นแบบเดียวกันกับผู้หญิงคนอื่นก็เหมือนกัน มีแค่แคทเธอรีนเท่านั้นที่แตกต่างกันออกไป”

“เป็นไปได้ยังไง?” เชสเตอร์เลิกคิ้วขึ้นพลางพ่นควันบุหรี่ออกมา “ฉันรู้ว่านายเป็นโรคกลัวเชื้อโรคเกินเหตุ นายกลัวเพราะซาร่าเป็น...”

“ไม่ ไม่ใช่แน่นอน” ฌอนพูดขึ้นอย่างลำบากใจ “ฉันไปหาหมอมาแล้ว แล้วหมอก็บอกว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร เมื่อคืนนี้ฉันอยากอยู่กับซาร่าจริง ๆ นะ ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันทำไม่ได้”

เชสเตอร์เขี่ยบุหรี่ “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องแบบนี้ แล้วซาร่าล่ะ? เธอรักนายมากนะ ถ้าเธอรู้ว่าเมื่อคืนนายอยู่กับแคทเธอรีน เธอคงจะร้องไห้จนขาดใจตาย ส่วนนาย ทำไมนายไม่รีบไปโรงพยาบาลล่ะ?”

“...”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!