คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 667

ฌอนละลายตาไปทางอื่นโดยไม่สนใจจะมองแคทเธอรีน เขาหันไปพูดกับยาเอล “หาให้เจอแล้วบังคับให้เธอเซ็นให้ได้ ฉันจะไปรอข้างนอก”

เมื่อพูดจบแล้วเขาจึงเดินออกไป

“ได้ค่ะ”

ยาเอลรู้สึกสะใจ เธอมีความแค้นกับยัยเมียน้อยคนนี้มานานแล้ว

เธอเอื้อมมือออกไปแสร้งทำเป็นค้นตัว เธอยังถอดเสื้อไหมพรมของแคทเธอรีนออกจนเผยให้เห็นเสื้อชั้นในตัวบาง เพราะแคทเธอรีนถูกกดไว้กับพื้น เรือนร่างส่วนใหญ่ของเธอถึงไม่ถูกเผยให้เห็น

เพราะมีผู้ชายสามคนอยู่ข้าง ๆ เธอ แคทเธอรีนจึงเงยหน้าขึ้นด้วยความอับอาย “แก...”

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบประโยค ยาเอลก็ปิดปากของเธอเอาไว้เสีย ได้ยินเพียงครวญครางของเธอเท่านั้น

ยาเอลกลัวว่าฌอนจะเข้ามา เธอจึงรีบยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น “คุณโจนส์ อย่าเสียเวลาด่าว่าฉันเลย ฉันแค่ต้องการทะเบียนสมรสมาเท่านั้น”

ขณะที่ยาเอลพูด เธอก็เลื่อนมือลงไปหากางเกงยีนส์ของแคทเธอรีน แล้วพูดพึมพำออก “อยู่ข้างในใช่ไหม?”

เมื่อเธอพูดแบบนั้น เธอก็ดึงกางเกงยีนส์ของแคทเธอรีนลง จากนั้นผู้ชายสองคนจากไลโอน่าก็เบิกตากว้าง อย่างไรก็ตามส่วนเว้าส่วนโค้งของแคทเธอรีนนั้นดูเซ็กซี่มาก

ดวงตาของแคทเธอรีนแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอพยายามดิ้นรนเพื่อสลัดยาเอลให้หลุด ทว่าท่อนแขนของผู้ชายพวกนั้นแข็งแรงราวกับเหล็กกล้า

ยิ่งแคทเธอรีนอับอายมากเท่าไร ยาเอลก็ยิ่งสะใจมากขึ้นเท่านั้น จากนั้นยาเอลก็กระซิบที่ข้างหูของแคทเธอรีน “อย่าเพิ่งเสียขวัญไปล่ะ ฉันจะถอดเสื้อผ้าของแกออกให้หมด แกชอบอ่อยผู้ชายนักใช่ไหม? ฉันจะปล่อยให้พวกเขามองดูร่างกายของแกให้พอใจ”

ยาเอลถอดเสื้อผ้าของเธอจนแทบจะเปลือยเปล่า

เฮดลีย์ทนกับการกระทำของยาเอลไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาจึงพูดขึ้น “ยาเอล จะแก้ผ้าเธอหรือค้นตัวเธอกันแน่?”

ยาเอลจ้องมองเฮดลีย์อย่างไม่พอใจ เมื่อเธอรู้ว่าแผนที่ใช้จัดการกับแคทเธอรีนถูกขัดขวาง เธอจึงแสร้งทำเป็นเสียความรู้สึกแล้วตอบกลับไป “ฉันกลัวว่าเธอจะซ่อนทะเบียนสมรสเอาไว้ข้างใน ถ้าคุณคิดว่าฉันทำงานไม่ดี คุณก็เข้ามาจัดการต่อเองเลยผู้ช่วยยัง”

เธอพูดแทงใจดำเฮดลีย์ เธอต้องรู้แน่ ๆ ว่าแคทเธอรีนเป็นผู้หญิงของฌอน และฌอนไม่ยอมให้เขาแตะต้องเธอ

“พอแล้ว เหตุผลที่ฉันพาพวกนายมาที่นี่คืออะไร? ไม่ต้องมาโต้แย้งอะไรทั้งสิ้น นายไม่ทำอะไรเลยตั้งแต่ก้าวเข้ามา” ลึก ๆ แล้ว ฌอนรู้สึกหงุดหงิดกับความดื้อด้านของแคทเธอรีน ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็เริ่มรู้สึกโมโหขึ้นมา

ใบหน้าของเฮดลีย์ถอดสีเมื่อถูกตำหนิ

แคทเธอรีนนอนอยู่บนพื้น ดูราวกับอ่อนแรง “ก็ได้ ปล่อยฉันสิ ฉันจะเซ็นใบหย่าแล้วเอาทะเบียนสมรสมาให้คุณ ฉันเอาชนะคุณไม่ได้อยู่ดี ฉันโหดร้ายได้ไม่เท่าคุณ ไม่ได้เลยสักนิด”

“ฉันจะเชื่อคำพูดเธอได้ยังไง?” ฌอนระแวง “คราวก่อนเธอก็โกหกฉันเหมือนกัน สุดท้ายเธอก็เตะฉัน”

“คราวนี้ฉันจะไม่เตะคุณค่ะ ในเมื่อคุณพาคนมาตั้งเยอะแล้ว ฉันจะเอาชนะพวกเขาทุกคนด้วยสองมือได้ยังไง?” แคทเธอรีนหัวเราะออกมาอย่างทุกข์ใจ “ทะเบียนสมรสไม่ได้อยู่กับฉัน แต่อยู่ในแจกันข้างตู้ด้านซ้าย”

เฮดลีย์รีบไปหาทันที เป็นไปตามคาด เขาหาทะเบียนสมรสเจอในเวลาไม่นาน “จริงด้วยครับคุณชายคนโต”

ฌอนหรี่ตาลงพลางออกคำสั่ง “ปล่อยเธอ”