ลูคัลพับแขนเสื้อพลางพูดขึ้น “คุณแม่ครับ เลือดของผม...”
“ไม่ได้ หนูยังเด็กเกินไปที่จะบริจาคเลือด” คุณหมอพูดแทรกขึ้น “ผู้ป่วยต้องการเลือด 500 มิลลิลิตร ถึงจะเป็นผู้ใหญ่ก็อาจจะรับไม่ไหวถ้าบริจาคเลือดมากขนาดนี้ เด็กต้องหมดสติแน่นอน คุณพ่อของเด็กอยู่ที่ไหนครับ?”
“พ่อเหรอคะ?” แคทเธอรีนกำมือแน่น ถ้าฌอนรู้เรื่องนี้ เขาจะต้องแย่งซูซี่ไปจากเธอเป็นแน่
เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ลูคัสจึงดึงมือของแคทเธอรีน “คุณแม่ครับ เราไปหาอาเลียมกันเถอะครับ ผมเคยได้ยินคุณอาพูดมาก่อนว่าคุณอามีเลือดกรุ๊ปเดียวกับซูซี่และผม”
หลังจากที่อึ้งไปครู่หนึ่ง แคทเธอรีนก็รีบโทรหาเลียมทันที
เลียมรีบมาที่นี่ภายในสิบนาที
“เกิดอะไรขึ้นกับซูซี่? พอผมรู้ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับหลาน ผมก็ขับรถฝ่าไฟแดงแปดแยกมาที่นี่เลยนะ”
“ขอบคุณนะคะเลียม” แคทเธอรีนรู้สึกขอบคุณเขามาก "ซูซี่ยังทำการรักษาอยู่ในห้องฉุกเฉิน หลานของคุณต้องการเลือด 500 มิลลิลิตร”
“ผมมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับหลาน รีบเจาะเลือดผมไปเลย” เลียมพับแขนเสื้อขึ้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“รอสักครู่นะคะ เราต้องตรวจกรุ๊ปเลือดของคุณก่อน”
พยาบาลรีบพาเขาลงไปข้างล่าง หลังจากที่ได้รับการยืนยันกรุ๊ปเลือดของเขาแล้ว ในเวลาไม่นานเลือด 500 มิลลิลิตรของเขาก็ถูกถ่ายให้ซูซี่ หลังจากนั้น อาการของซูซี่ก็ค่อย ๆ ดีขึ้น
“เลียมคะ ครั้งนี้ฉันไม่รู้ว่าจะขอบคุณยังไง” แคทเธอรีนรู้สึกว่าเธอติดหนี้บุญคุณเลียมมากเหลือเกิน
“ไม่ต้องกังวลไป ไม่ว่ายังไงซูซี่ก็เป็นหลานสาวแท้ ๆ ของผม”
เลียมดื่มนมหมดขวดด้วยท่าทางน่ากลัว เขาอาจจะเป็นผู้ใหญ่ที่สุขภาพแข็งแรง แต่การบริจาคเลือด 500 มิลลิลิตร ก็ยังคงทำให้เขารู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย “ไปอยู่เป็นเพื่อนซูซี่เถอะครับ ผมจะพักอยู่ที่นี่สักครู่”
“ใช่ เมื่อสามปีที่แล้วทั้ง ๆ ที่จับเขาได้คาหนังคาเขา แต่เขายังไม่เข้าคุกด้วยซ้ำไป นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ตอนนี้เขาไม่เกรงกลัวอะไรเลย” ความเคร่งขรึมปรากฏทั่วทั้งใบหน้าของแคทเธอรีน
เฟรยาเม้มริมฝีปาก “ฉันกลัวว่าฌอน… จะปกป้องเขา”
แคทเธอรีนรู้สึกจุกในอก เธอหันไปมองซูซี่ จากนั้นความโกรธแค้นก็เข้าครอบงำเธอ
ซาร่า นีสัน กับ โทมัส นีสัน!
เธอจะให้คนที่ทำร้ายลูกสาวของเธอต้องชดใช้อย่างสาสม!
ตอนรุ่งเช้า ตำรวจมาถึงและพูดขึ้น “เราได้ตัวคนที่ทำลายข้าวของในบ้านของคุณแล้วนะครับ พวกเขาเป็นอันธพาลที่อยู่แถว ๆ ย่านนี้ เราจับกุมพวกเขาได้แล้ว พวกเขายอมรับสารภาพว่าพวกเขาบุกเข้าไปในบ้านของคุณเพื่อขโมยของ เราเจอเครื่องเพชรและเงินสดในตัวพวกเขา ช่วยดูและยืนยันว่านี่เป็นของกลางที่พวกเขาขโมยไปจากบ้านคุณด้วยครับ”
“ค่ะ” แคทเธอรีนมองที่ของกลางเหล่านั้นและรับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...