คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 707

ในเวลาไม่นาน ผู้ชายหลายคนนั่นก็ทุบทำลายข้าวของทุกอย่างที่อยู่ในบ้าน หลังจากที่พวกเขาทำลายข้าวของทุกอย่างเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็ออกไปอย่างสะใจ

หลังจากที่พวกเขาจากไปได้ห้านาที กระเป๋าเดินทางก็ถูกรูดซิปเปิดออกจากข้างใน

ลูคัสคลานออกมาด้วยใบหน้าซีดเผือดและดวงตาที่แดงก่ำ เวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็อุ้มซูซี่ออกมาอย่างทุลักทุเล ศีรษะของเด็กหญิงเต็มไปด้วยเลือด

“พี่ชายจ๋า หนูเจ็บจัง...” ซูซี่มองพี่ชายด้วยดวงตาที่พร่าเลือนทั้งถือถุงขนมอยู่ในมือ

“ไม่ต้องกลัวนะซูซี่ พี่จะพาน้องไปส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้” ลูคัสรู้สึกเป็นห่วงมากจนน้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าเรียบนิ่งของเขา

ขณะที่ลูคัสวิ่งพร้อมกับให้ซูซี่ขี่หลังเขา เขาก็ใช้โทรศัพท์กดหมายเลข 000 จากนั้นเขาก็โทรหาแคทเธอรีน “คุณแม่ครับ ซูซี่ได้รับบาดเจ็บ”

“อะไรนะลูก?!”

แคทเธอรีนที่เพิ่งมาถึงโรงพยาบาลรู้สึกโมโหมากเมื่อเธอได้ยินคำพูดของลูคัส “แล้วน้องทำให้ตัวเองบาดเจ็บได้ยังไง? เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”

“คุณแม่ครับ ผมค่อยคุยกับคุณแม่ทีหลังนะครับ ซูซี่หมดสติไป ผมโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว และตอนนี้ผมกำลังส่งน้องไปโรงพยาบาล” ลูคัสสะอึกสะอื้น

แคทเธอรีนรู้ว่าลูคัสวางตัวดีมาก เขาคงจะไม่ทำแบบนี้ถ้าอาการบาดเจ็บของซูซี่ไม่สาหัส

คลื่นความกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัวของแคทเธอรีน เธอแทบจะยืนไม่อยู่

เมื่อเธอรีบไปที่ห้องฉุกเฉินของอีกโรงพยาบาลหนึ่ง เธอก็พบลูคัสยืนตัวสั่นอยู่เพียงลำพังที่ทางเดิน แขนและใบหน้าของเขาเปื้อนเลือด

ทันทีที่เขาเห็นแคทเธอรีน เขาก็โผเข้ากอดเธอพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น

“คุณแม่ครับ เป็นความผิดของผมเอง ผมไม่น่าลากซูซี่ไปซ่อนในกระเป๋าเดินทางแล้วซ่อนอยู่ข้างในกับน้องเลย”

“ไม่ต้องร้องไห้นะลูก บอกแม่มาว่าเกิดอะไรขึ้น” แคทเธอรีนเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของลูกชายด้วยความเจ็บปวด

“คุณแม่ครับ ผมผิดเอง ผมไม่น่าเปิดไฟเลย ผมดูแลน้องไม่ดี ผมมันใช้ไม่ได้!” ลูคัสกัดฟัน แววตาของเด็กชายสื่อถึงความรู้สึกผิดและแค้นใจ เขาเกลียดที่เขามันใช้ไม่ได้เลย

“ลูคัส เลิกโทษตัวเองนะลูก ลูกทำได้ดีแล้วครับ ลูกทำถูกแล้วที่เปิดไฟทิ้งไว้”

แคทเธอรีนลูบไหล่ของลูกอย่างแผ่วเบา “คนพวกนั้นคงมองดูบ้านของเราขึ้นมาจากด้านล่าง พวกถึงรู้ว่าไฟเปิดอยู่ ถ้าจู่ ๆ ลูกปิดไฟลง พวกเขาจะรู้ว่ามีคนอยู่ในบ้าน ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเขาจะรู้ว่าลูกกับซูซี่แอบอยู่ในกระเป๋า สุดท้ายแล้วลูกทั้งคู่ก็จะตกอยู่ในอันตราย”

“คุณแม่ครับ คนชั่วพวกนั้นเป็นใครครับ?” ลูคัสถามขณะที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอ “ผมอยากแก้แค้นแทนซูซี่”

“ลูกยังเด็กเกินไปที่จะแก้แค้นนะครับ แม่จะแก้แค้นให้ซูซี่เอง” แคทเธอรีนหรี่ตาลง เธอจะไม่ปล่อยให้ใครที่ทำร้ายซูซี่ลอยนวล

ในตอนนั้นเอง หมอก็เดินมาหาเธอ “เด็กเสียเลือดมากนะครับ แต่ที่นี่เรามีเลือดกรุ๊ป AB ไม่เพียงพอ ในเมื่อคุณเป็นคุณแม่ กรุ๊ปเลือดของคุณเป็นกรุ๊ป AB เหมือนกันไหม?”

“ไม่ค่ะ” ใบหน้าของแคทเธอรีนเปลี่ยนไปจนน่ากลัว