ซาร่าลงจากรถและแนะนำแคทเธอรีนอย่างเศร้าใจ “ใจเย็น ๆ นะแคทเธอรีน ฉันรู้ว่าข่าวการแต่งงานของฉันกับฌอนอาจจะไปจี้ใจดำเธอ แต่สิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้มันผิดกฎหมาย ฉันเพิ่งแจ้งตำรวจไป”
ฌอนตกใจ จากนั้นซาร่าจึงอธิบายอย่างทำอะไรไม่ถูก “คราวนี้เธอทำเกินไปแล้ว เธอเห็นความเละเทะที่เกิดขึ้นกับสนามหญ้าของเราไหม? โชคดีที่ไม่มีใครโดนชน ถ้าเราไม่สอนบทเรียนให้กับเธอ คราวหน้าเธอจะยิ่งเหิมเกริมขึ้นไปอีก”
ฌอนเงียบไปครู่หนึ่ง
เขารู้ว่าแคทเธอรีนยังรักเขาอยู่ แต่การกระทำบ้าคลั่งของเธอทำให้เขากลัวจริง ๆ เขารู้สึกอยากจะสอนบทเรียนให้กับเธอเหมือนกัน
เมื่อมองไปที่พวกเขาสองคน แคทเธอรีนก็เยาะเย้ยขึ้นมา “เลิกคิดไปไกลก่อนเถอะ ที่ฉันมาที่นี่ไม่ใช่เพราะฉันอิจฉาการแต่งงานของพวกเธอ ฉันอยากเตือนเธอว่าความโกรธของฉันมีขีดจำกัด ซาร่า แลงลีย์ เธอคอยจับตาดูโทมัสไว้บ้างก็ดีนะ มีคนหลายคนบุกเข้ามาในบ้านของฉันแล้วทำลายข้าวของของฉันเมื่อคืน”
“เฟรยาเล่นงานโทมัสต่อหน้าสื่อในตอนกลางวันแล้วมีเรื่องเกิดขึ้นที่บ้านของฉันในคืนเดียวกัน มันจะเกิดขึ้นในวันเดียวกันได้ยังไง? ถึงคนพวกนั้นที่ถูกจับกุมฐานบุกรุกบ้านของฉัน จะเป็นแค่พวกอันธพาล แต่คนที่สั่งพวกเขาต้องเป็นโทมัส เป็นคนอื่นไปไม่ได้แน่”
สีหน้าของฌอนเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นสีหน้าของแคทเธอรีนซีดขาวและดวงตาบวมแดง ดูเหมือนว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้นอนและร้องไห้
“เป็นฝีมือของโทมัสเหรอ?” เขาหันไปมองซาร่าอย่างเคร่งขรึม
“ไม่… ไม่มีทางค่ะ”
เมื่อไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น ซาร่าจึงเริ่มวิตกกังวล
“เมื่อวานฉันโทรหาพี่ชาย เขาพูดว่าเขาไม่สนใจคำพูดของเฟรยา แล้วจะไม่สร้างปัญหาให้คุณกับเธอ แคทเธอรีน ฉันคิดว่าเธอคงไปทำให้คนไม่พอใจเยอะ เธอมาโทษพี่ชายฉันเพียงเพราะเธอเกลียดฉันไม่ได้”
“ฉันไม่จำเป็นต้องเตือนเธอว่าโทมัสเลวทรามแค่ไหนใช่ไหม? เมื่อสามปีก่อน เขากล้าพอที่จะบุกเข้าไปในบ้านของเฟรยาและใช้ความรุนแรง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตอนนั้นฉันท้องอยู่ เขายังกล้าผลักฉันเลย! มิหนำซ้ำน้องสาวของเขากำลังจะแต่งงานเข้าตระกูลฮิลล์ในไม่ช้านี้ เขาจะต้องกลัวอะไรอีก?”
แคทเธอรีนมองฌอนตาขวาง “เอาเลยสิ ปกป้องโทมัสให้ได้ตลอด เพราะเขา ชื่อเสียงของคุณจะต้องเสียหายในไม่ช้าก็เร็ว การที่คุณช่วยเหลือและสนับสนุนเขาจะถูกผู้คนรังเกียจ”
ร่างสูงของฌอนสะดุ้ง
ไม่นานนักตำรวจก็มาถึง
“ประธานฮิลล์ครับ เธอเป็นคนขับรถเข้ามาก่อความวุ่นวายในบ้านของคุณใช่ไหม?” ตำรวจเดินมาหาแคทเธอรีน
“ไม่เป็นไร ผมไม่เอาเรื่อง” ฌอนตอบขึ้นทันที
“ฌอนนิคคะ” ซาร่ากัดริมฝีปาก “เธอเกือบ...”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่เอาเรื่อง” ฌอนหันกลับไปขึ้นรถโดยไม่สนใจซาร่า ไม่นานนักเขาก็ขับรถออกไป
“ฌอนนิค” ถึงซาร่าจะอยากตามเขาไปมากเพียงใด เขาก็ทิ้งเธอไว้เสียแล้ว
เขาลืมสัญญาของเขาที่จะพาเธอไปฉีดยาที่โรงพยาบาลจนหมดสิ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...