“ตอนนี้เธอรู้สึกยังไงที่ผู้ชายที่เธอรักเมินและไม่สนใจเธอล่ะ?” น้ำเสียงไม่แยแสของแคทเธอรีนดังขึ้นในหูของซาร่า
ซาร่าหันไปมองใบหน้าสวยหวานของแคทเธอรีน เธออยากจะฉีกทึ้งมันออกจากกัน
“แคทเธอรีน โจนส์ อย่าอวดดีให้มันมากนัก ฌอนแค่เข้าใจพี่ชายของฉันผิดไปเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็แค่กล่าวหาโทมัสโดยไม่มีหลักฐานอะไรเลย”
ในไม่ช้าซาร่าก็สงบสติอารมณ์ได้ ถ้าแคทเธอรีนมีหลักฐานการกระทำของโทมัส เธอคงจะไม่มาอาละวาดที่นี่ แต่เธอจะไปหาโทมัสและเอาเรื่องเขาแทน
คราวนี้ โทมัสไม่ได้ขอให้ซาร่าช่วย นั่นหมายความว่าเขาได้เตรียมการเอาไว้เป็นอย่างดีจนแคทเธอรีนทำอะไรเขาไม่ได้
“ใช่ ฉันไม่มีหลักฐาน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฌอนจะไม่ตรวจสอบ เพราะว่าเป็นคนอย่างพี่ชายของเธอ เธอคิดว่าฌอนจะไม่สงสัยเขาหรือไง? ฌอนมองแผนกระจอก ๆ ของเขาออกแน่นอน”
ทันทีที่แคทเธอรีนพูดจบ ซาร่าก็อารมณ์เสียขึ้นมา
“ซาร่า แลงลีย์ เธอสะกดจิตฌอนให้รักเธอได้ แต่เธอใช้การสะกดจิตเปลี่ยนนิสัยเขาไม่ได้หรอก เขาไม่ใช่คนเลว แต่เป็นเพราะเธอ เขาจึงต้องยอมทนกับโทมัสครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งแรกหรือครั้งที่สองก็ไม่เป็นไรหรอก แต่พอเขาก่อเรื่องครั้งที่สามและสี่ ผู้คนมากมายข้างนอกนั่นจะเริ่มวิพากษ์วิจารณ์เขาที่ช่วยเหลือและสนับสนุนโทมัส เธอคิดว่าฌอนจะทำยังไง?”
แคทเธอรีนเหยียดริมฝีปากขึ้นแล้วมองไปรอบ ๆ “นอกจากนี้ วิลล่าหลังนี้ยังเคยเป็นบ้านของฌอนกับฉัน เธอแย่งที่ของฉันไปและยังใช้เตียงที่ฉันเคยนอน เธอไม่รู้สึกขยะแขยงบ้างหรือไง?”
จากนั้นแคทเธอรีนจึงเดินตรงไปที่รถของเธอโดยไม่มองท่าทางอันน่ารังเกียจของซาร่า เธอหันหลังและจากไป
ซาร่าตกอยู่ในความสิ้นหวัง
หลังจากนั้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาโทมัส “พี่ให้คนไปยุ่งวุ่นวายกับบ้านของแคทเธอรีนหรือเปล่า?”
“เปล่า ฉันแค่สั่งให้พวกเขาไปพังบ้านของเฟรยา” โทมัสตอบอย่างอวดดี
ซาร่าโกรธมาก “ตอนนี้เฟรยาอยู่ที่บ้านของแคทเธอรีน ตามหลักแล้วพี่ไปพังบ้านของแคทเธอรีนไง! เช้านี้ แคทเธอรีนมาอาละวาดที่นี่”
“เธอกล้าดียังไงถึงไปที่นั่น?! เธอให้น้องเขยจัดการยัยนั่นใช่ไหม?”
แม้ว่าโทมัสจะเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเธอ แต่เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองจะต้องเจอกับปัญหาใหญ่ในไม่ช้าก็เร็วนี้ถ้าเขายังขืนก่อปัญหาต่อไป บางทีคงถึงเวลาที่จะปล่อยมือจากเขาแล้ว เขาเป็นแค่คนไม่มีประโยชน์ จะว่าไปแล้วเขาอาจจะมีประโยชน์ในสถานการณ์ที่เหมาะสมกับการใช้เขาให้เป็นประโยชน์ที่สุด
...
หลังจากที่ออกจากวิลล่าริมทะเลแล้ว ฌอนจึงโทรหาเฮดลีย์ “ไปสืบมาสิว่าจริง ๆ แล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นที่บ้านแคทเธอรีนกันแน่”
เพราะเฮดลีย์มีคนรู้จักที่ทำงานในสถานีตำรวจ เขาจึงได้รับข้อมูลในเวลาไม่ถึงสิบนาที
“ประธานฮิลล์ครับ มีผู้ชายสี่คนบุกเข้าไปในบ้านของคุณโจนส์แล้วประมาณ 22:00 น. เมื่อคืนนี้ โชคดีที่ตอนนั้นคุณโจนส์อยู่ที่โรงพยาบาลเพราะความดันโลหิตของคุณโจเอลสูงขึ้น ไม่อย่างนั้นเธอคงจ้องเจอกับเจ้าพวกคนน่ากลัว... ผมรู้มาว่าพวกผู้ชายพวกนั้นเป็นคนกระทำผิดซ้ำที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการทะเลาะวิวาทและชิงทรัพย์อยู่เสมอ”
จู่ ๆ เฮดลีย์ก็หยุดพูด
ฌอนรู้สึกใจหาย ถึงแคทเธอรีนจะมีความเชี่ยวชาญทักษะการต่อสู้ขั้นพื้นฐานอยู่บ้าง แต่เธออาจจะไม่สามารถเอาชนะผู้ชายโหดร้ายทั้งสี่คนได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...