คุณผู้หญิงฮิลล์เตือนฌอนขึ้น “เออ ซูซี่อายุสองขวบยังไม่สามขวบเต็ม ตอนที่แกซื้อของขวัญให้ซื้อตามอายุหลานนะ อีกอย่าง ยายจะบอกให้แกรู้เอาไว้ว่า ยายให้ซูซี่ใช้ห้องที่เตรียมไว้ให้ฝาแฝดก่อนหน้านี้นะ ยังไงตอนนี้แกก็ไม่ได้ใช้ห้องนี้อยู่ดี”
เธอวางโทรศัพท์หลังจากที่เธอพูดเสร็จ
ฌอนถือโทรศัพท์ค้างไว้ที่เดิมอยู่นาน
สองขวบ
ถ้าลูก ๆ ของแคทเธอรีนยังมีชีวิตอยู่ พวกเด็ก ๆ ก็คงจะอายุประมาณนั้นเหมือนกัน
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เป็นซาร่าที่โทรมา “ฌอนนิคคะ วันนี้คุณยังต้องทำงานดึกไหมคะ? ไม่ใช่ว่าเราต้องไปเลือกแพ็คเก็จถ่ายรูปแต่งงานด้วยกันเหรอคะ?”
“วันนี้ผมไม่ว่าง ผมต้องไปที่คฤหาสน์หลังเลิกงาน ผมเลยจะไม่กลับบ้าน” ฌอนอธิบาย
ซาร่ากัดริมฝีปากของเธอ “คุณยังโกรธฉันเพราะพี่ชายของฉันสั่งให้คนไปทำลายบ้านของแคทเธอรีนอยู่หรือเปล่าคะ? ฌอนนิคคะ ฉันไม่รู้เรื่องจริง ๆ ก่อนหน้านี้ฉันก็เตือนเขาแล้ว แต่บางครั้งเขาก็ไม่ฟังที่ฉันพูด ฉันขอโทษนะคะ ชื่อเสียงของคุณต้องเสียหายเพราะฉันมีพี่ชายแบบนั้น...”
“ซาร่า เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันแล้วกันไป แต่ผมแนะนำให้คุณอยู่ห่างจากเขาเอาไว้ เขามันเกินจะเยียวยาแล้ว” ฌอนพูดขัดจังหวะเธอขึ้นมา
คำพูดบางคำ หากฟังเพียงครั้งหรือสองครั้งก็จะทำให้เขารู้สึกสงสารเธอ ทว่า เมื่อมันถูกหยิบยกขึ้นมาพูดบ่อยจนเกินไป เขาก็จะยิ่งเกลียดโทมัสมาขึ้นเท่านั้น
“... ค่ะ” ซาร่าตอบอย่างอับอาย
“วันนี้ผมมีเรื่องที่จะต้องไปจัดการที่คฤหาสน์จริง ๆ”
หลังจากที่ฌอนวางโทรศัพท์ไปแล้ว เขาก็สั่งให้เฮดลีย์ไปซื้อของขวัญให้เด็ก
เมื่อเฮดลีย์ได้ยินว่าเลียมมีลูกสาวนอกสมรสอายุ 2 ขวบ เขาก็ถึงกับงงไปเลย
“นายจะงงทำไม? รีบไปสิ” ฌอนมองเขา
โชคดีที่หลังจากนั้นพวกเขาทำให้แคทเธอรีนแกล้งตายได้สำเร็จ และลูก ๆ ของเธอก็คลอดออกมาอย่างปลอดภัยที่ต่างประเทศ
เฮดลีย์คิดไม่ถึงเลยว่าในที่สุดคุณหนูน้อยจะกลับมาในฐานะลูกสาวนอกสมรสของเลียม
นี่ก็เพื่อสิ่งที่ดีกว่าเหมือนกัน อย่างน้อยซูซี่ก็ได้กลับมาหาครอบครัวฮิลล์อีกครั้งแล้วก็ไม่ต้องตกเป็นเป้าของซาร่าอีกด้วย
เพราะเป็นงานเลี้ยงของคุณหนูน้อย เฮดลีย์จึงไปที่ห้างสรรพสินค้าทันที จากนั้นจึงซื้อเสื้อผ้าและของเล่นมากมายที่เด็กผู้หญิงชอบ เห็นได้ชัดว่าเขาใช้บัตรเครดิตของประธานฮิลล์ชำระค่าของที่เขาซื้อ ประธานฮิลล์ติดค้างลูกสาวของเขามากมายอยู่แล้ว
18:30 น.
รถเก๋งขับเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์
หลังจากที่ฌอนลงจากรถแล้ว เฮดลีย์ก็เปิดท้ายรถ สีหน้าของฌอนเคร่งขรึมเมื่อเขาเห็นว่าที่ท้ายรถนั้นเต็มไปด้วยของขวัญมากมาย “ใครใช้ให้นายซื้อของมาเยอะขนาดนี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...