คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 721

เฮดลีย์กะพริบตา “เธอเป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดของตระกูลฮิลล์นะครับ ผมได้ยินมาว่าคุณผู้หญิงฮิลล์ปลื้มอกปลื้มใจมาก ตระกูลฮิลล์ไม่เคยครึกครื้นแบบนี้มานานแล้ว ผมเลยซื้อของเล่นมาเยอะ ๆ ไงครับ”

ฌอนบ่น “ยังไงเด็กนั่นก็ไม่ใช่ลูกของฉันอยู่ดี”

“...”

อันที่จริงแล้วเด็กคนนั้นเป็นลูกของเขาจริง ๆ

...

ฌอนเดินขึ้นบันไดไป

ขณะที่เขาก้าวเข้าไปในวิลล่า เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ถักผมเปียสองข้างก็วิ่งมาหาเขา

เธอหันหน้าไปอีกทางขณะที่เธอวิ่งพลางพูด “ลูกแมววิ่งออกไปค่ะ หนูกำลังจะออกไปตามหามัน”

“ไม่ต้องไป แผลของหลานยังไม่หายดีเลย”

ลีอาเพิ่งพูดจบเมื่อซูซี่ชนเข้ากับน่องของฌอนแล้วล้มลงกับพื้น

“หนูน้อย ตอนที่หนูวิ่งอยู่ต้องมองไปข้างหน้านะ” ฌอนก้มลงช่วยเธอให้ลุกขึ้น

ซูซี่เงยหน้าขึ้นแล้วเห็นใบหน้าของฌอนใกล้ ๆ เป็นใบหน้าที่หล่อเหลาและสมบูรณ์แบบราวกับแกะสลัก เขามีตาสองชั้นที่น่ามอง

ซูซี่เคยเห็นใบหน้าแบบนี้มาก่อน เมื่อหลายวันก่อน ลูคัสหาภาพในอินเตอร์เน็ตแล้วเอาให้เธอดู

ทว่าเมื่อได้พบกับฌอนในชีวิตจริง ซูซี่รู้สึกว่าเขาดูหล่อกว่าคนในรูปมาก ไม่สิ เขาดูหล่อกว่าคุณลุงทุกคนที่อยู่รอบตัวคุณแม่มาก

ซูซี่รู้ว่าเขาเป็นคุณพ่อนิสัยไม่ดีของเธอ คุณพ่อที่นิสัยไม่ดีของเธอยังมีรูปร่างที่ดีอีกด้วย เสื้อเชิ้ตสีดำเรียบ ๆ ที่สอดเข้าไปในกางเกงทรงหลวมสีกาแฟเผยให้เห็นเอวคอดและขาเรียวยาวไม่มีที่ติ

ดวงตาของเธอเป็นประกายทันที

แม้ว่าเด็กหญิงควรจะเกลียดเขา ทว่าเขาหล่อมากจนเธออดใจจะชอบเขาไม่ได้

ฌอนก้มหน้าลงมองเด็กหญิงตัวเล็กด้วยเช่นกัน เธอมีแก้มจ้ำม่ำสีชมพูและน่ารักราวกับตุ๊กตา

เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างแปลกประหลาดและชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น เมื่อเขาเห็นว่าศีรษะของเธอถูกผ้าพันแผลพันเอาไว้ เขาก็อดที่จะสงสารเธอขึ้นมาไม่ได้เหมือนกัน

“ว้าว หนูรักพวกเขา! ทั้งหมดเป็นของที่หนูชอบทั้งนั้นเลย” ซูซี่ผละออกจากอ้อมแขนของเขา เด็กหญิงวิ่งไปดูเสื้อผ้าและของเล่น ดวงตาของเธอหยีเป็นเส้นโค้งขณะที่เธอยิ้ม เธอยิ้มกว้างอย่างมีความสุข

มุมปากของฌอนคลี่ยิ้มออกโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้นี้เขาคิดว่าเฮดลีย์ซื้อของขวัญมามากจนเกินจำเป็น ทว่าจู่ ๆ เขากลับรู้สึกว่าเขาซื้อมาไม่มากพอ

“แกซื้อของพวกนี้มาเหรอ?” ลีอามองเขาด้วยความแปลกใจ “หาได้ยากนะ”

“...”

ในตอนนั้นเอง ซูซี่ก็วิ่งมาข้าง ๆ ฌอน เธอกระดิกนิ้วเรียกเขา “คุณลุงฌอนขา ก้มลงหน่อยสิคะ”

หลังจากที่เขาก้มลง ซูซี่ก็เขย่งเท้าขึ้นแล้วหอมแก้มเขา “ขอบคุณนะคะ คุณลุงฌอน”

“...”

ฌอนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกมือบีบเอาไว้ในตอนนั้น

เขาไม่อาจอธิบายความรู้สึกของเขาได้ เขาแค่รู้สึกเหมือน… เขาหลงรักหลานสาวตัวน้อยคนนี้ของเขามากเหลือเกิน เขาอยากจะคว้าเดือนและดาวลงจากฟากฟ้ามาให้เธอ ถ้าเธอต้องการให้เขาทำ