คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 736

ฌอนสั่นไปทั้งร่าง

ถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้เขาคงไม่เชื่อ ทว่า ซูซี่เป็นเพียงเด็กอายุสองขวบที่ไร้เดียงสา เด็กหญิงอยู่ในวัยที่เธอจะไม่พูดโกหก ดังนั้น มันจะต้องเป็นความจริง

เขาไม่เคยคิดว่าซาร่าจะพูดเรื่องแบบนี้

เธอต่อว่าซูซี่เพียงเพราะว่าเขาดุเธอเล็กน้อยระหว่างที่รับประทานอาหารเย็นอย่างนั้นเหรอ?

เขาไม่ชินกับด้านนี้ของซาร่าเลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ซาร่าที่เขารู้จักเป็นผู้หญิงอ่อนโยน คิดถึงความรู้สึกของผู้อื่น มีน้ำใจ และร่าเริง

เขาคิดว่าในอนาคตพวกเขาจะมีลูก ดังนั้นซาร่าคงจะมีความอดทนต่อเด็ก ๆ อย่างแน่นอน ทว่าหลังจากที่พาซูซี่มาที่นี่ในวันนี้ เขาถึงได้รู้ว่าซาร่าไม่ได้มีความอดทนอดกลั้นกับเด็กเลย

นั่นก็ไม่เป็นไร แต่เธอพูดจาโหดร้ายแบบนั้นกับเด็กที่เพิ่งสูญเสียแม่ไปได้อย่างไร?

เป็นซาร่าที่เปลี่ยนไป หรือเขาไม่เคยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอกัน?

“ซูซี่ บอกลุงมา เมื่อกี้หนูล้มในห้องน้ำได้ยังไง?” ฌอนถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ

ซูซี่กัดริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอ พลางความกลัวก็ฉายแววอยู่ในดวงตาของเธอ

“หนูต้องพูดความจริง คุณลุงชอบเด็กที่ไม่พูดโกหก” แววตาของฌอนดูจริงจัง

“เอ่อ... ตอนที่หนูออกมาจากอ่างอาบน้ำหนูหนาวมากจริง ๆ ค่ะ หนูเลยอยากให้คุณป้ากอดหนู แต่คุณป้าคงคิดว่าหนูทำให้เสื้อผ้าของคุณป้าเปียก เธอก็เลยผลักหนูล้มลงกับพื้น”

เมื่อใกล้จะพูดจบ ซูซี่ก็น้ำตาไหลอาบแก้มอีกครั้ง “คุณลุงขา อย่าดุคุณป้าเลยนะคะ เธอจะยิ่งไม่ชอบหนูมากขึ้นไปอีก หนู… หนูคิดถึงคุณน้าเคธี่ คุณน้ารักหนูจริง ๆ หนูไม่ชอบที่นี่”

“ตกลง ลุงจะพาหนูไปหาคุณน้าเคธี่ อย่าร้องไห้นะคะ”

ฌอนอุ้มเธอขึ้นแล้วออกไป

“ซูซี่ยังเจ็บอยู่ไหมคะ? เราควรโทรเรียกหมอไหม?” ซาร่ารีบเดินเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว มีความกังวลซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเธอ

ซูซี่พูดอะไรกับเขา?

เป็นไปไม่ได้ เธอยังเล็กและเพิ่งเสียแม่ไป นี่เป็นช่วงที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจคนอื่น

...

ฌอนขับรถไปที่สถาบันเฮคเกตต์

แม้ว่าจะเคาะประตูอยู่นาน ทว่าก็ไม่มีใครตอบ

เขาทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาแคทเธอรีน “เธออยู่ที่ไหน?”

เสียงที่ตอบกลับมาคือเสียงของภาพยนตร์ที่กำลังฉายอยู่

“เธออยู่กับใครที่โรงหนัง?” จู่ ๆ น้ำเสียงของฌอนก็ตึงเครียดขึ้นมา