คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 735

ภาพนั้นทำให้ฌอนโมโห เขาอดที่จะปวดใจไม่ได้

เขารีบหยิบผ้าเช็ดตัวไปห่อร่างเล็กเอาไว้แน่น จากนั้นเขาก็อุ้มซูซี่ขึ้นมาในอ้อมแขนแล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำ

ขณะที่ซูซี่ถูกอุ้มไปที่เตียง เธอก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น “หนูเจ็บ... หนาวมากเลยค่ะ...”

ฌอนแตะผิวของเด็กหญิง แล้วเมื่อเขาพบว่ามันเย็นเฉียบ เขาก็ตรวจดูร่างกายของเธอแล้วก็เห็นรอยช้ำตรงข้อศอก

“ซูซี่ ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวคุณลุงจะใส่เสื้อผ้าให้นะคะ” ฌอนหยิบผ้าห่มมาพันรอบตัวเด็กหญิงเอาไว้ เมื่อเขาหันกลับมา เขาก็ชนเข้ากับซาร่าที่เดินมาพร้อมกับเสื้อผ้าของเด็ก

เธอดูกระวนกระวายใจและเสียใจ “ฌอนคะ ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าจู่ ๆ เธอก็ล้มลงไปได้ยังไง...”

“ผมบอกให้คุณอาบน้ำให้หลาน แต่คุณทำแบบนี้เหรอ? คุณนั่งอยู่เฉย ๆ ตอนที่หลานล้มลง”

ความรู้สึกโกรธอย่างอธิบายไม่ได้เอ่อล้นขึ้นมาในกายซาร่า นี่เป็นครั้งแรกที่ฌอนควบคุมความโกรธของเขาไม่ได้แล้วมาพาลใส่เธอ

“ฉัน… ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันตกใจมากจนไม่ทันได้ตั้งตัว”

ซาร่าน้ำตาคลอจากที่โดนเขาตะคอกใส่ เธอกัดริมฝีปากและเอื้อมมือไปหาซูซี่ “ซูซี่ คุณป้าแต่งตัวให้หนูนะ”

“ไม่เอา หนูไม่อยากให้คุณแต่งตัวให้หนู” ซูซี่ถอยหนีด้วยความกลัว แววตาของเธอเต็มไปด้วยความขัดขืน

“พอแล้ว ผมจะทำเอง” ฌอนหยิบเสื้อผ้ามาและรีบช่วยซูซี่สวมเสื้อผ้า

ที่ด้านข้าง ซาร่ากำมือแน่นด้วยความโกรธทั้งใบหน้าของเธอซีดลง

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฌอนจะโกรธเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะเด็กคนนี้ มันควรจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ซูซี่ไม่ใช่ลูกของเขาด้วยซ้ำ

หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว ฌอนก็อุ้มซูซี่ไปที่ห้องข้าง ๆ

เมื่อเขาไปเอายาขี้ผึ้งมาทา ซูซี่หลบแล้วซ่อนด้านที่เจ็บเอาไว้ทั้งน้ำตาไหลลงมาจากดวงตา “หนูไม่ทา”

“ซูซี่เด็กดี หนูจะดีขึ้นถ้าหนูทาขี้ผึ้งนะ” ถึงฌอนจะกระวนกระวายใจมาก ทว่าเขาก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แต่... แต่คุณป้าบอกว่าคุณลุงจะไม่รักหนู” ซูซี่สะอื้นพลางกระซิบพูด “เธอบอกว่าในอนาคตคุณลุงจะมีลูก แล้วคุณลุงก็จะไม่รักซูซี่อีกต่อไป”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนเคร่งขรึมขึ้นมาในทันที “หนูพูดถึงป้าซาร่าใช่ไหมคะ?”

“ค่ะ” ด้วยไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ซูซี่ผงกศีรษะเล็ก ๆ ด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“เธอพูดว่าคุณลุงกับคุณพ่อมีพ่อคนละคนกัน แล้วคุณลุงก็ไม่ชอบคุณพ่อ แล้วคุณพ่อกับคุณลุงก็ไม่ถูกกันด้วย ถ้าหนูเข้ามาวุ่นวายในความสัมพันธ์ของคุณลุงอีก คุณลุงก็จะไม่รักหนูอีกเลย แต่… หนูไม่ได้เข้าไปวุ่นวายในความสัมพันธ์ของคุณลุงสักหน่อย”

ดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเธอก็พูดย้ำขึ้นมาอีก “คุณลุงขา ซูซี่ไม่ได้มาวุ่นวายในความสัมพันธ์ของคุณลุงกับคุณป้า ถ้าอย่างนั้น… ถ้าอย่างนั้นอย่าเกลียดหนูได้ไหมคะ? หนูอยากให้คุณป้ากับคุณลุงมีความสุข หนูกลัวว่าคุณพ่อจะไม่ต้องการหนูอีกแล้ว แถมคุณลุงก็ไม่ชอบหนูด้วย”

“ไม่หรอก ลุงชอบหนู”

ฌอนเอ่ยขึ้นเบา ๆ “ซูซี่ คุณป้าบอกเรื่องพวกนี้กับหนูเมื่อไร?”

“ตอนที่หนูกำลังอาบน้ำค่ะ” ซูซี่พูดเบา ๆ