คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 734

ภายใต้แสงไฟสีเหลืองอบอุ่น ซาร่ากัดฟันกรอด และไม่ต้องการอะไรมากเกินไปกว่าการได้ตบซูซี่

...

หลังจากทานอาหารเย็นแล้ว ซูซี่ก็อยากอาบน้ำขึ้นมา

ฌอนไม่เคยอาบน้ำให้เด็ก เขาจึงทำได้เพียงขอให้ป้าซาร่าอาบน้ำให้เด็กหญิง

ทว่าซูซี่ก็ส่ายหน้า “คุณแม่ไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเห็นร่างกายของหนูค่ะ คุณป้าซาร่าคะ อาบน้ำให้หนูหน่อยได้ไหมคะ?”

เธอมองซาร่าอย่างมีความหวัง

ซาร่ารู้สึกกระอักกระอ่วนใจ “ฉัน... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

‘นอกจากนั้น เรายังไม่ได้รู้จักคุ้นเคยกันถึงขนาดนั้น ถูกไหม?’

“ช่างเถอะค่ะ หนูไม่อาบก็ได้” ซูซี่ก้มหน้าลง “คุณลุงก็อาบน้ำกับหนูไม่ได้ เป็นเรื่องไม่เหมาะสมที่ผู้ชายจะแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิง”

ฌอนหัวเราะออกมาและหันไปหาซาร่า “แค่อาบน้ำกับหลานเองนะครับ คุณไม่คิดถึงตอนมีลูกบ้างเหรอ? ถือว่าเป็นการฝึกล่วงหน้าก็ได้นี่ครับ”

ซาร่ากระทืบเท้าทำตัวเหมือนเป็นเด็กเอาแต่ใจ “ฉันจะไม่เลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ ถึงตอนนั้นเราจะต้องจ้างพี่เลี้ยงแน่นอน เราก็แค่ให้พี่เลี้ยงอาบน้ำให้ลูกแค่นั้นเอง”

ซูซี่เอียงคอด้วยความไม่เข้าใจ “แต่คุณแม่เป็นคนอาบน้ำให้หนูนะคะ แล้วคุณแม่ก็ยังซักแม้กระทั่งเสื้อผ้าให้หนูเองด้วย คุณแม่บอกว่าหนูเป็นลูกที่คุณแม่รักที่สุด ถึงคุณแม่จะเหนื่อย คุณแม่ก็จะหายเหนื่อยเมื่อคิดถึงหนูค่ะ”

ใบหน้าของซาร่าเรียบนิ่ง ลึก ๆ แล้ว เธอกำลังดูถูกว่าแม่ของซูซี่เป็นแค่เด็กเสิร์ฟ ดังนั้นเธอคงจะจนมากจนไม่มีปัญญาจ้างพี่เลี้ยงเด็ก

ถึงอย่างไรก็ตาม เธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “มันต่างกัน”

“ต่างกันยังไงเหรอคะ?” ซูซี่ยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก

ซาร่าไม่รู้ว่าจะตอบเธออย่างไรดี ทว่าเมื่อเธอเห็นดวงตาของฌอนกลับเป็นเคร่งขรึม สุดท้ายเธอก็เอ่ยขึ้น “ก็ได้ ฉันจะอาบน้ำให้หนู”

“ทนสิ...” ซาร่าเพิ่งพูดเมื่อซูซี่โผเข้าหาอ้อมแขนของเธอ

ซูซี่เปียกไปทั้งตัว ดังนั้นชุดนอนผ้าไหมราคาแพงของเธอจึงเปียกโชกไปด้วย

ซาร่าผลักเด็กหญิงออกโดยไม่รู้ตัว

นั่นเป็นตอนที่ซูซี่ล้มลงกับพื้นแล้วเริ่มร้องไห้ออกมา

“ซูซี่ เกิดอะไรขึ้น?”

ฌอนได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดดังมาจากข้างในจึงรีบเข้ามาทันที

ทว่า สิ่งที่เขาเห็นคือซาร่านั่งอยู่บนชักโครกขณะที่ซูซี่นั่งร้องไห้ด้วยร่างเปลือยเปล่าอยู่บนพื้นอันเย็นเฉียบ