“เราญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไร?” ฌอนยิ่งเชื่อในสิ่งที่ซูซี่พูดมากขึ้นไปอีก “เลียม นายเองก็มีลูกแล้วนะ อายุเท่าไรแล้ว? นายเลิกเสเพลไปวัน ๆ สักที แล้วทำหน้าที่พ่อของลูก ซูซี่ต้องการนายนะ”
“แต่ผมต้องการอิสระ นี่ บอกตรง ๆ นะครับพี่ ตอนแรกผมมีความสุขมากที่ผมมีลูกสาว แต่พอหลาย ๆ วันเข้า มันก็เริ่มเป็นปัญหา ผมไม่มีอิสระเลย แล้วซูซี่ก็ไม่อยากนอนกับคุณแม่ ผมก็ทำได้แค่ฝากลูกไว้กับพี่ไง”
จากนั้นเลียมก็วางสายไป
ฌอนก้มลงมองแล้วก็เห็นน้ำตาคลอหน่วยอยู่ที่ดวงตาของซูซี่ “คุณพ่อไม่รักหนูแล้ว”
“ไม่ใช่หรอกลูก คุณพ่อเขายุ่ง คืนนี้หนูมานอนกับลุง ตกลงไหมคะ?” มันทำให้ฌอนเจ็บปวดเมื่อเห็นเธอร้องไห้
“ขอโทษที่รบกวนคุณลุงนะคะ” ความฉลาดของซูซี่ทำให้ฌอนก่นด่าเลียมมากกว่าหมื่นครั้ง
เลียมรู้สึกว่าเด็กผู้หญิงน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้เป็นปัญหาได้อย่างไร? เขารู้บ้างไหมว่าฌอนอิจฉาเขาแค่ไหน? ให้ตายสิ
...
ที่วิลล่าริมทะเล
เมื่อซาร่าได้ยินเสียงเครื่องยนต์ เธอก็รีบแต่งหน้าและวิ่งออกมาด้วยความดีใจ ทว่า เธอก็อารมณ์เสียขึ้นมาเมื่อเธอได้เห็นเด็กหญิงตัวเล็กที่ขี่คอฌอนอยู่ “ฌอน เธอ...”
“คืนนี้หลานจะมาค้างที่นี่” ฌอนอธิบายอย่างรวบรัด “บอกป้าซาร่าให้ทำอาหารหลาย ๆ อย่างให้เธอ”
“ได้ค่ะ” ซาร่ารู้สึกขุ่นเคือง หมู่นี้ ฌอนมักจะเมินเธอ ดังนั้นเธอจึงอยากจะเอาใจเขาและได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาในคืนนี้
ทว่า ซูซี่ก็พูดขึ้นด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว “สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้าสวยจังเลยค่ะ”
“ขอบใจ หนูก็น่ารักมากเหมือนกัน...”
ซาร่าฝืนชม
ระหว่างที่รับประทานอาหารเย็น โทรศัพท์ของฌอนก็ดังขึ้น เขามองดูซูซี่ที่ทำตัวเรียบร้อยพลางพูดกับซาร่าว่า “ดูแลหลานสักพักนะ”
“ไม่เป็นไรแล้วนะคะ” ฌอนลูบหลังของเด็กหญิงอย่างแผ่วเบา หลังจากนั้น เขาก็รู้สึกกลัวมากจนวิตกกังวลไปหมด
“ฉันคิดว่า… คราวหน้าเราไม่ควรทำอาหารที่เป็นปลาค่ะ” ซาร่าพูดขึ้นด้วยความกังวล “เด็กสำลักก้างปลาได้ง่าย”
โดยไม่ทันได้คาดคิด ฌอนก็พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “ทานปลาทำให้เด็กฉลาด ปลาชนิดนี้ไม่ได้มีก้างเยอะเลย แต่คุณไม่สนใจแล้วให้ส่วนที่มีก้างเยอะ ๆ กับเธอ ผมบอกให้คุณดูแลเธอไม่ใช่เหรอ?”
จู่ ๆ เขาก็คิดถึงแคทเธอรีนเมื่อวานนี้ เธอทำอาหารที่ทำจากปลาเหมือนกัน แต่เธอแกะก้างออกจนหมดแล้วตรวจดูอย่างละเอียดก่อนจะให้ซูซี่
เมื่อก่อนเขารู้สึกว่าซาร่าเป็นคนละเอียดถี่ถ้วนมาตลอด ทว่าตอนนี้เขารู้แล้วว่าถึงแม้ว่าพวกเธอทั้งคู่จะยังไม่ได้เป็นแม่คน ทว่าแคทเธอรีนมีความอดทนกับเด็กมากกว่า
ซาร่าที่จู่ ๆ ก็ถูกกล่าวหาตกใจมาก ดวงตาของเธอแดงก่ำ และเธอก็อยากจะแก้ตัว
ในตอนนั้นเองที่ซูซี่ดึงแขนเสื้อของฌอนพลางพูดขึ้น “อย่าโทษคุณป้าเลยนะคะ หนูไม่ระวังเองค่ะ”
ฌอนลูบศีรษะของเธอ “คุณลุงจะหยิบก้างปลาออกให้หนูเองนะคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...