คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 739

ฌอนไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี

เอาล่ะ ถึงเขาจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่เขาก็ยังไม่เคยลิ้มลองอาหารรสชาติเหมือนที่แม่ทำของแคทเธอรีน บางทีฝีมือการทำอาหารของแคทเธอรีนคงรสชาติคล้ายกับที่แม่ของซูซี่ทำมาก

“ก็เป็นเรื่องปกติที่เด็ก ๆ จะหิวเวลานี้ ฉันจะทำ… ซูเฟล่ให้หนู”

แคทเธอรีนลูบศีรษะของซูซี่แล้วหันกลับไปที่ห้องครัว

ซูซี่รีบเดินตามเธอไปทันทีราวกับลูกแมวน้อยที่หิวโหย

ฌอนไม่เคยทานซูเฟล่มาก่อน ทว่าเขาเคยได้ยินซาร่าพูดว่าเป็นขนม

“ให้เด็กทานขนมตอนกลางคืนมันไม่ดีนะ” ฌอนต่อว่าเธอทั้งใบหน้าบึ้งตึง เขายังไม่ลืมที่เธอต่อว่าเขาเรื่องให้ซูซี่เล่นโทรศัพท์มือถือก่อนหน้านี้ อีกทั้งเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย

แคทเธอรีนไม่สนใจเขาพลางหยิบไข่ออกมาจากตู้เย็น จากนั้นเธอจึงแยกไข่แดงออกจากไข่ขาว

ไข่แดงสีสดใสทำให้นิ้วของเธอดูเรียวขึ้น อีกทั้งข้อมือขาวสะอาดของเธอทำให้เขาอยากจะจับเอาไว้

ฌอนมัวแต่ครุ่นคิดอยู่สักพักจนกระทั่งซูซี่ตอบเขาขึ้นมา “ซูเฟล่ที่คุณน้าเคธี่ทำไม่ได้หวานขนาดนั้นค่ะ”

“ซูซี่ ดูเหมือนว่าหนูจะรู้ไปซะทุกอย่างเลยนะ เหมือนกับหนูรู้จักคุณน้าเคธี่ดีอย่างนั้นแหละ” ฌอนรู้สึกสงสัย

แคทเธอรีนตอบโดยไม่เงยหน้า “เพราะเลียมชอบขอให้ฉันดูแลเธอบ่อย ๆ น่ะค่ะ โดยเฉพาะ… ตอนที่แม่ของเธอเพิ่งเสีย”

เพียงแค่นั้นฌอนก็เข้าใจ ทว่าเขากลับยิ่งไม่พอใจมากขึ้นไปอีก

เธอทำซูเฟล่อย่างรวดเร็วเพราะมันอบเสร็จภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที

ฌอนสังเกตเห็นว่าเธอเพิ่งตีไข่ขาวและใส่เนยก่อนจะโรยหน้าด้วยลูกเกดและถั่ว มันมีคุณค่าทางอาหารมาก แล้วดีต่อสุขภาพมากกว่าเค้กจากข้างนอกนั่น มันดีกับการให้เด็กทาน

เมื่อกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้องครัว แม้กระทั่งผู้ชายที่โตแล้วอย่างเขายังอยากทาน

“ตอนที่ฉันไปต่างประเทศ ฉันคิดถึงลูกที่ฉันเสียไปมากตอนที่ฉันได้เห็นเด็กคนอื่น ๆ แล้วฉันก็จะรู้สึกใจอ่อน ฉันคิดว่าถ้าลูก ๆ ของฉันยังอยู่ที่นี่ พวกเขาจะต้องน่ารักเหมือนเด็ก ๆ เหล่านั้นแน่นอน เมื่อเวลาผ่านไป ฉันจึงเริ่มเล่นกับเด็ก ๆ และค่อย ๆ เข้าใจพวกเขา”

“เฮอะ ลืมไป คุยกับคุณไปก็เหมือนยื่นแก้วให้ลิง แต่ฉันมีความสุขมากที่ซูซี่ชอบฉัน เธอเป็นเด็กที่น่าสงสารจริง ๆ”

“...”

มีความเจ็บปวดที่ยากจะอธิบายผุดขึ้นในหัวใจของฌอน

เขาจะไม่เข้าใจได้อย่างไร? ก็เหมือนกับเธอ ตอนนี้การได้เห็นซูซี่มักจะเตือนใจเขาให้นึกถึงลูก ๆ ของเขา

เขารู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาจึงเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเธอถึงช่วยดูแลลูกให้เลียม? เธอไม่คิดว่าเขา… เป็นคนที่ใช้ชีวิตเสเพลเหรอ?”

“ขอโทษนะ แต่ฉันไม่ได้คิดว่าเขาเป็นแบบนั้น”

แคทเธอรีนมองเขาด้วยสายตารังเกียจ “อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ไปมีชู้ตอนแต่งงานแล้ว แถมเขาก็ไม่ได้บังคับให้ภรรยาเซ็นใบหย่า ถึงเขาจะเป็นคนไม่ดี แต่เขาก็ทำตัวไม่ดีอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา แต่คุณมันเลวจนอะไรก็เทียบไม่ได้"