คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 751

ณ วิลล่าริมทะเล

ไม่นานนัก ซาร่าก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง

“ชายคนนั้น…ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว”

ตาของซาร่าเป็นประกาย “ดีมาก พวกคุณทำงานได้เยี่ยมจริง แล้วศพเขาล่ะจัดการแล้วหรือยัง?”

“ถูกฝังอยู่ในหุบเขา ไม่มีใครผ่านไปแถวที่ร้างห่างไกลตรงนั้นหรอก”

“ขอบใจนะ”

คนที่อยู่ปลายสายหัวเราะหึหึ “คุณยังไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ครั้งนี้ผมช่วยคุณแล้ว ครั้งหน้าคุณจะต้องช่วยผมเป็นการตอบแทน”

“เข้าใจแล้ว” ซาร่ากัดฟันกรอด นับตั้งแต่เธอเริ่มต้นในเส้นทางนี้ ไม่เคยสักครั้งที่เธอคิดจะหันหลังกลับ ตอนนี้ยังโล่งใจเป็นที่สุดเมื่อได้รู้ว่าเจ้าลูซิเฟอร์ผู้เป็นดั่งหนามยอกอกของเธอถูกฆ่าไปแล้ว

สักพัก มีเสียงรถยนต์คันหนึ่งดังมาจากด้านนอก

เธอเดินลงบันไดมาทันที “ณอนนิค คุณกลับมาพอดีเลย วันนี้ผู้จัดการพิธีแต่งงานส่งแผนผังสถานที่จัดงานมาให้ฉัน การตกแต่งสถานที่ของงานของเราจะเป็นไปตามนี้ เห็นด้วยไหมคะ?”

ฌอนแค่เหลือบมองมันผ่านๆ ขณะเธอยื่นโทรศัพท์ของเธอให้เขาดู “ถ้าคุณชอบก็ไม่มีปัญหา ผมจะไปอาบน้ำละ”

ซาร่ามองแผ่นหลังของเขาแล้วกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิดทันที “ฌอนคะ บอกมาตามตรงคุณไม่พร้อมจะแต่งงานกับฉันหรือเปล่า? ตั้งแต่เราตัดสินใจจะแต่งงานกัน คุณไม่เคยสนใจอะไรเกี่ยวกับการแต่งงานของเราเลย แถมเรายังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันเลย ทั้งที่พิธีแต่งงานของเราจะจัดสัปดาห์หน้าแล้ว คุณยังจำได้หรือเปล่าคะ?”

ฌอนหันกลับไป วินาทีที่สบกับสายตาสิ้นหวังของเธอ เขาพลันรู้สึกหดหู่

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเคยคิดว่าการได้แต่งงานกับซาร่าเป็นเรื่องน่ายินดี แต่ช่วงนี้มันกลับทำให้ใจเขาหนักอึ้งอย่างมาก

ซาร่ากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ “ฉันรู้ค่ะเรื่องที่เกิดกับซูซี่เมื่อวันก่อนเป็นความผิดฉันแต่ฉันก็รู้ตัวแล้ว คุณไม่ต้องการให้ฉันท้อง ฉันก็ระวังไม่ปล่อยให้พลาด แล้วคุณยังต้องการอะไรจากฉันอีกหรือคะ? หรือเพราะคุณไม่รักฉันแล้ว? ทุกวันนี้คุณออกจากบ้านตั้งแต่เช้ากว่าจะกลับก็ดึก คุณไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนจนกระทั่งแคทเธอรีน

กลับมา…”

…

งานแต่งงานของพวกเขาเป็นรูปเป็นร่างขึ้นเรื่อย ๆ

หลังการประชุมสิ้นสุดลงในตอนบ่าย ฌอนลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกไป นั่นเป็นขณะเดียวกับที่ผู้อำนวยการหญิงคนหนึ่งเดินไปหาลีอาและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “จะไปไหนต่อหรือเปล่าคะ? เราไปนวดหน้ากันไหมคะ?”

“ฉันไปไม่ได้หรอก เพราะเลียมไม่อยู่เดินทางไปทำธุรกิจที่เพิร์ธ เดี๋ยวฉันต้องไปรับหลานสาวของฉันต่อ” ลีอายิ้มตอบ

“โอ้โห ไม่น่าเชื่อว่าคุณเป็นคุณย่าแล้ว แต่ยังดูเหมือนสาวน้อยอยู่เลยนะคะ”

ผู้อำนวยการหญิงและลีอาเริ่มคุยกันอย่างร่าเริง

ฌอนเดินไปหาพวกเธอและเอ่ยว่า “คุณทั้งสองคนก็ไปกันได้เลยครับ ผมจะไปรับซูซี่เอง พอดีผมมีเสื้อผ้าชุดหนึ่งสำหรับเธอ เพราะผมอยากให้เธอเป็นสาวน้อยโปรยดอกไม้ในงานแต่งวันมะรืนนี้”