เมื่อเฟรยายักคิ้วอย่างหาเรื่อง โทมัสก็หวาดหวั่นจนรีบหลบไปอยู่ข้างหลังซาร่าทันที
“พรุ่งนี้จะเป็นวันแต่งงานสำคัญของฉันกับฌอน บรรดาตระกูลชนชั้นสูงทั้งหมดในแคนเบอร์ราจะเข้าร่วมพิธี หากเธอกล้าตบตีฉัน เธอก็จะทำให้ตระกูลฮิลล์อับอายขายหน้า และฌอนจะต้องจัดการเรื่องนี้แน่นอน ฉันขอแนะนำให้พวกเธอคิดให้ดี”
ซาร่ายกมือของเธอขึ้นทัดผมหลังใบหู พร้อมกับที่เผยให้เห็นแหวนเพชรส่องประกายวิบวับบนนิ้วชี้ของเธอ
เมื่อรู้ว่าแคทเธอรีนชำเลืองมองมา ซาร่าอดไม่ได้ที่จะยิ้มอวด “นี่เป็นแหวนเพชรที่ฌอนให้ฉันเมื่อวานนี้ น้ำหนัก 13.14 กรัม ถึงมันจะเล็กแต่ก็แฝงคุณค่าทางใจ”
เฟรยาตัดบท “มันก็เล็กอยู่นะ สมัยก่อนฌอนเคยให้สร้อยเพชรมูลค่าสามพันล้านดอลล่าร์กับแคธี่ สร้อยที่เรียกว่าสร้อยคอของราชินีน่ะ เธอรู้จักหรือเปล่า?”
รอยยิ้มของซาร่าเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อ
เธอต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับสร้อยคอของราชินีแน่นอน เพราะสตรีจากตระกูลชั้นนำของออสเตรเลียแทบทุกคนต่างเคยได้ยิน ใครบ้างจะไม่อยากได้สร้อยคอของราชินีซึ่งเหมือนเป็นตัวแทนรักนิรันดร์จากชายคนรัก
เมื่อคิดไปว่าฌอนเคยมอบสร้อยคอให้กับแคทเธอรีน เธอก็โกรธจัดจนหน้าตาบิดเบี้ยว
“ช่างเถอะ เฟรยา มันเป็นอดีตไปแล้ว” แคทเธอรีนเลื่อนสายตาไปมิงซาร่า “แล้วก็นะฉันโยนสร้อยคอของราชินีทิ้งไปเมื่อสองสามวันก่อน แล้วฉันเห็นฌอนไปเก็บมันมา ฉันเดาว่าเขาคงเอาไปให้เธอ”
“...”
ซาร่าอารมณ์เสียอย่างหนัก เธอไม่เคยเห็นสร้อยคอเส้นนั้นด้วยซ้ำ
แล้วแคทเธอรีนหมายความว่ายังไงที่ว่าโยนมันทิ้งไปและเขาเก็บมันขึ้นมา?
ถึงแม้ฌอนจะเอาสร้อยมาให้ซาร่า แคทเธอรีนทำเหมือนว่าซาร่ายอมรับขยะที่เธอโยนทิ้ง
บอริสและเจนนิเฟอร์ถูกฝังอยู่ด้วยกัน แต่ซาร่าได้สลับเอาร่างของสุนัขมาฝังแทนเจนนิเฟอร์
“ซาร่า แลงก์ลีย์ เธอน่ะเลวยิ่งกว่าหมาอีก” เฟรยาตวาดอย่างเกรี้ยวกราด
“อย่างน้อยแคทเธอรีนยังสูสีกับฉัน ส่วนเธอก็แค่พวกชั้นต่ำ” ซาร่าปรายตามองเฟรยาอย่างเหยียดหยาม
“เธอก็แค่นักจิตวิทยาไม่ใช่เหรอ ฉันเป็นถึงนักเคมีเครื่องสำอางชั้นนำของโลก เธอคิดว่าตัวเธอมีสถานะสูงส่งกว่าแค่เพราะเธออยู่กับฌอนเหรอ? บางทีในอนาคตฉันอาจจะแต่งงานกับผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในโลก เธอก็คงไม่เหลืออะไรให้อวด
เฟรยาเยาะเย้ย “ดูตัวเองซะก่อน ถ้าเธอสามารถแต่งงานกับฌอนได้ ทั้งที่แก่กว่าและอัปลักษณ์กว่าฉัน ฉันก็มั่นใจว่าฉันจะได้แต่งงานกับผู้ชายที่ดีกว่าแน่”
“แก…” ซาร่าถูกจิกกัดจนแทบร้องกรี๊ด เธอเกลียดที่สุดเมื่อมีคนวิจารณ์ว่าเธอไม่ใช่เด็กสาวอีกแล้ว มันเหมือนหนามทิ่มแทงใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการถูกเปรียบเทียบกับสาวสวยอย่างแคทเธอรีน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...