“อันที่จริงที่ฉันกําลังทําก็เป็นผลดีต่อตัวคุณเอง ซาร่าจะแต่งงานพรุ่งนี้ ดังนั้นวันนี้จึงเป็นโอกาสสุดท้ายของคุณแล้ว ถ้าคุณไม่ไขว่คว้าความสุขของตัวเองไว้มันก็จะหลุดลอยไปนะ คุณไม่จําเป็นต้องมาขอบคุณฉันหรอก ฉันก็แค่หวังว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางได้ด้วยดี ทุกคนจะได้สมหวัง”
จากนั้นเฟรยาก็โบกมือให้เขาและเร่งเตือนให้แคทเธอรีนรีบขับรถออกไป
ชั่วจังหวะไม่กี่วินาทีที่ร็อดนีย์อึ้งอยู่นั้น รถก็แล่นจากไปทิ้งไว้เพียงรอยควัน
ร็อดนีย์โมโหจัด
แต่ถึงยังไงเขาต้องยอมรับว่าคําพูดของเฟรยากระทบกระเทือนจิตใจ ตรงที่ตอกย้ำว่าซาร่ากําลังจะแต่งงาน
ไม่มีใครสักคนรู้ว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มา 14 ปีแล้ว
เขาตกหลุมรักเธอเมื่อตอนเขาอายุ 16 ปี และนับแต่นั้นมาเขาก็ไม่สามารถหยุดรักเธอได้
แต่ตอนนั้นซาร่าก็มีความสัมพันธ์กับฌอนอยู่ก่อนแล้ว ร็อดนี่ย์ไม่ต้องการเป็นมือที่สาม แถมฌอนยังเป็นเพื่อนของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาทำตัวเป็นเหมือนพี่ชายของเธอ แอบปกป้องเธอและหวังให้เธอมีความสุข
ตอนนี้คนที่เขาหลงรักกําลังจะได้แต่งงาน
แม้เขาจะยินดีกับเธอแต่ตัวเขาเองก็เป็นทุกข์
มีใครบ้างชอบความรักที่ไม่สมหวัง? มีใครบ้างไม่อยากอยู่กับคนที่ตนรัก?
มีเสียงฝีเท้าจากเนินเขา เป็นซาร่าและโทมัสที่กำลังเดินลงมาด้วยกัน
เมื่อร็อดนีย์สบตาซาร่า เขาก็ฝืนยิ้ม “ร็อดนีย์ คุณไล่ตามพวกเขาทันไหม?”
“ไม่ พวกเขาซิ่งหนีไปแล้ว” ร็อดนี่ย์ตอบเสียงเบา
โทมัสขุ่นเคือง แถมด้วยใบหน้าบวมฉึ่งทำให้เขาดูโหดเหี้ยมดุดันมากขึ้น “ฉันจะพาพวกไปรุมโทรมนังตัวร้ายเฟรยาให้ได้”
ครู่ต่อมา เขาลังเลก่อนจะพูดว่า “ซาร่า เรื่องที่เฟรยาพูดเมื่อกี้...”
"ขอโทษนะคะ ร็อดนีย์" ดวงตาของซาร่าแดงก่ำขึ้นทันใด “ฉันรู้ถึงความรู้สึกของคุณที่มีต่อฉัน คุณเป็นคนดีพูดตามตรงคุณดีกว่าฌอนนิคอีก...”
"อย่าพูดอย่างนั้นสิ" หัวใจของร็อดนีย์ดำดิ่ง
“ฉันรู้จักคุณดี ตอนที่ฉันหายตัวไปฌอนนิคแต่งงาน แต่คุณไม่” ซาร่าดูโศกเศร้า “ถ้าฉันพบคุณก่อนฉันก็อาจจะตกหลุมรักคุณ แต่ฉันได้พบฌอนนิคก่อนคุณ พอเป็นแบบนี้สิ่งที่ฉันทำได้ในชาตินี้ก็คือปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นพี่ชาย ฉันหวังว่าในชาติหน้า... ฉันจะชดเชยให้คุณได้”
"ไม่เป็นไร" ร็อดนีย์ รู้สึกซาบซึ้งใจกับคําพูดของซาร่า เมื่อมาคิดว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเขา เขาก็รู้สึกอิ่มเอมใจ “ความสัมพันธ์มันก็เป็นเรื่องของจังหวะเวลา ผมก็ได้แต่เพียงโทษตัวเองที่พบคุณทีหลัง แต่ผมจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนน้องสาวของผมเสมอ ในอนาคตถ้าฌอนรังแกคุณ คุณสามารถเรียกหาผมได้ ผมจะสั่งสอนเขาให้คุณเอง ถึงเขาจะเป็นเพื่อนผมก็ตาม”
"ขอบคุณนะคะร็อดนีย์" ซาร่าก้มหน้าลงและเช็ดน้ำตา
เมื่อโทมัสมาถึงเธอก็เข้าไปในรถ เมื่อมองผ่านกระจกมองหลัง เธอก็เห็นร็อดนีย์เฝ้าดูพวกเขาขับรถจากมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...