แคทเธอรีนอ่านความเห็นต่าง ๆ อย่างมีความสุข
"เธอเป็นคนทําเรื่องนี้เหรอ?" เธอส่งโทรศัพท์คืนให้เฟรยา คนอื่นอาจไม่รู้แต่เธอเข้าใจทุกอย่าง ว่าเพราะ
ร็อดนีย์จงรักภักดีถวายหัวเพื่อซาร่า เรื่องนี้เห็นได้ชัดว่าจงใจกลั่นแกล้งเขา
“ฮ่าฮ่า ถูกต้อง เมื่อคืนก่อนฉันเจอเขาที่บาร์เมาเละไม่รู้เรื่อง ฉันเลยจัดหาผู้หญิงให้เขาสองสามคน” เฟรยายิ้ม “ผู้หญิงพวกนี้ดูดีกว่าซาร่าอีกว่าไหม?”
แคทเธอรีนเหลือบดูเธอก็อึ้งพูดไม่ออก “เธอจะแกล้งยังไงก็ตามใจ แต่เธอไม่ควรโทรเรียกพวกนักข่าวมา ฉันได้ยินว่าลุงของร็อดนีย์จะลงชิงตําแหน่งประธานาธิบดีเร็ว ๆ นี้ หากปัญหานี้ลุกลามพวกตระกูลสโนว์ต้องไม่ยอมอยู่เฉยแน่”
“... เอ่อ” เฟรยารู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างเมื่อได้ยินดังนั้น “มัน... อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ? ฉันไม่คิดว่าพวก
ตระกูลสโนว์จะใจแคบอย่างนั้น”
“ฉันไม่แน่ใจในเรื่องนั้นเท่าไรนัก แต่... เธออาจทําลายชื่อเสียงของร็อดนีย์ไปแล้วก็ได้ ระวังตัวไว้ก็ดี”
แคทเธอรีนเหลือบมองเธอแล้วเดินออกไป
เฟรยาชักกระวนกระวาย ทันใดนั้นเธอก็เห็นการ์ดเชิญบนโต๊ะ เมื่อเปิดดูก็พบว่าเป็นบัตรเชิญร่วมงานแต่งงาน
ของฌอนและซาร่า "ใครเป็นคนส่งมาให้เธอ?"
“ซาร่า”
“ผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอายมาก เห็นชัดว่าหล่อนเชิญเธอไปงานแต่งงานเพื่อทําให้เธออับอายและอยากอวด เธอจะไปงั้นหรือ?"
“แน่นอน ฉันต้องไป พ่อของฉันก็ได้รับเชิญด้วย ฉันจะไปกับพ่อ” แคทเธอรีนยิ้มบาง “ถึงยังไงงานแต่งงานนี้อาจไม่ราบรื่นก็ได้”
“เธอพูดถูก” เฟรยาหาว "ฉันนอนต่อดีกว่า"
...
ที่โรงแรม
หลังจากร็อดนีย์จัดการให้คนไล่นักข่าวและพวกผู้หญิงออกไปเขาก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อได้อ่านข้อความแสดงความเห็นเยาะเย้ยที่ชาวเน็ตทิ้งไว้ เขาเกือบจะอาละวาด
เขาต้องให้เธอชดใช้สิ่งที่ทำเอาไว้
ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของร็อดนีย์ก็ดังขึ้น เป็นเชสเตอร์ที่กำลังโทรหาเขา
เชสเตอร์กระแอมสองครั้งและเอ่ยขณะกลั้นหัวเราะไปด้วยว่า “ตอนที่บอกว่านายมีบางอย่างต้องทําเมื่อคืนหมายถึงเรื่องนี้เองเหรอ ว้าว ร็อดนีย์ ปกตินายไม่ยุ่งกับผู้หญิง แต่พอนายไปยุ่งกับสาวเข้าจริงก็ทําเอาทุกคนเหวอไปเลย ฉันนี่เทียบนายไม่ติด แต่ว่ารสนิยมของนายนั้นพิกลไปไหม ไม่ชอบพวกสาวปกติ ๆ หรือไง?”
"หุบปากเลย!" ร็อดนีย์ตะโกนอย่างอับอาบ “ฉันถูกนังแสบเฟรยาจัดฉากต่างหากล่ะ”
“ฉันไม่ยักรู้ว่าเธอมีความคิดสร้างสรรค์ขนาดนี้” เชสเตอร์พล่ามต่อ "แล้วเมื่อคืนนายเสียพรหมจรรย์ไหม?”
"นายยังเป็นเพื่อนฉันอยู่ไหม?" ร็อดนีย์กัดฟัน “ถ้ายังเป็น นายน่าจะช่วยฉันลบการค้นหาข่าวติดอันดับมาแรงให้ด้วย”
“ก็ได้แต่นายรีบมาให้ไว วันนี้เป็นงานแต่งงานของฌอน อย่าลืมสิว่านายเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวนะ”
ดีว่าเชสเตอร์ช่วยเตือน ร็อดนีย์จึงนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันแต่งงานของซาร่าและฌอน
เมื่อคืนเขายังรู้สึกเศร้ารันทดอยู่เลย แต่หลังจากเจอปัญหาที่เฟรยาก่อไว้ ทําให้ตอนนี้เขามีแต่ความรู้สึกโกรธเท่านั้น เขาไม่อยากไปร่วมงานแต่งงานอีกแล้ว แต่อยากไปตามหาผู้หญิงคนนั้นมาสะสางหนี้ที่เธอก่อเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...