คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 764

นายท่านสโนว์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “อย่าคิดว่าปู่ไม่รู้ว่าทําไมแกถึงดื่มจนเมาเมื่อคืน ไม่ใช่เพราะซาร่า

กําลังจะแต่งงานวันนี้หรอกเหรอ? แต่ตระกูลสโนว์ก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเช่นกัน ทำไมเราถึงมีคนน่าผิดหวังอย่างแก? แคนเบอร์ราสิ้นไร้ผู้หญิงจนแกต้องตามตื๊อซาร่าทั้งวันเหรอไง? หลานของฉันถูกมองว่าเป็นแค่

ตัวสํารอง ถึงแกจะไม่อายแต่พ่อแม่ของแกกับฉันอาย”

“คุณปู่ ที่พูดนั่นก็เกินไป ผมไม่ใช่ตัวสํารองของเธอนะ ซาร่ากับผมเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน” ร็อดนีย์ อธิบายอย่างไม่สบายใจ

เวนดี้พูดอย่างโกรธเคืองว่า “ถ้าเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน ทําไมถึงต้องไปหาทุกที่ทุกเวลาที่เธอเรียกหา? ย้อนไปสมัยที่แกกําลังเรียนอยู่ ไดอารี่ของแกก็เต็มไปด้วยชื่อของซาร่า”

“แม่ครับ แม่ล้ำเส้นเกินไปแล้ว ถึงกับมาแอบดูไดอารี่ผม” ร็อดนีย์โกรธมาก

“ก็แกเป็นลูกชายแม่ แม่ไม่อยากให้คนอื่นปฏิบัติเหมือนแกเป็นคนโง่” เวนดี้พูดอย่างขุ่นเคือง

“ฉันเคยทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่ว่าฌอนกําลังจะแต่งงานกับเธอ ลูกเองก็ไม่ใช่เด็กแล้วแต่ตอนนี้ดันสร้างปัญหาวุ่นวายนี่ แม่จะถูกมองเป็นตัวตลกเมื่อออกไปข้างนอกแน่ ๆ คนที่ไม่รู้จักเราดีเขาก็จะคิดว่าฉันสั่งสอนลูกชายได้ไม่ดีพอ”

นายท่านสโนว์คำราม “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่เกิดกับเฟรยานะ เมื่อสามปีก่อนเธอเป็นนักเคมีเครื่องสําอางที่เก่งกาจในโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่น แค่เพราะความแค้นส่วนตัวของเธอกับซาร่า แกก็ไปกล่าวหาว่าเธอลอกเลียนผลงานทําให้เธอถูกขึ้นบัญชีดําในวงการนี้ ฉันอาจจะแก่แล้วแต่ก็ไม่ได้โง่ นั่นแหละสาเหตูที่เธอแก้แค้นแกเมื่อคืน ในเมื่อเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเองก็สมควรแล้ว!”

“คุณปู่...” ร็อดนีย์รู้สึกหงุดหงิดถึงขีดสุด เขาไม่คิดเลยว่าตระกูลของเขาจะเข้าข้างเฟรยา

“ได้โปรด ผมยังเป็นหลานชายแท้ ๆ ของปู่อยู่หรือเปล่า?”

“ฉัน ดีเร็ก สโนว์ ก็อยากรู้ว่าทําไมฉันถึงมีหลานชายอย่างแก ทั้ง ๆ ที่ฉันใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติและถูกต้องมาตลอดชีวิต” นายท่านสโนว์ทุบโต๊ะด้วยความโกรธและลุกขึ้นยืน “ดูลุง ป้า พี่ ๆ น้อง ๆ ของแกสิ พวกเขาล้วนเป็นคนมีเกียรติมีศักดิ์ศรี มีคนไหนที่เหมือนกับแกบ้าง?”

“พ่อครับ อย่าโกรธมากเกินไปเดี๋ยวจะไม่ดีต่อสุขภาพ” เจสันลูบหลังนายท่านสโนว์

"แกคือความอัปยศอดสู" นายท่านสโนว์หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนพูดว่า “แกบอกว่าเฟรยาเป็นคนจัดฉาก เพราะว่าเธอได้ทําลายชื่อเสียงของแกไปแล้ว ให้เธอชดเชยเรื่องนี้ก็แล้วกัน”

“ชดเชย... เธอจะชดเชยอะไรให้ผมได้?” ร็อดนีย์รู้สึกตื้นตันใจ เขารู้ว่าเขาเป็นหลานชายแท้ๆ ของคุณปู่ ยังไงเสียตระกูลของเขาจะช่วยเขาได้แน่

“เธอจะชดเชยด้วยการแต่งงาน ให้เธอมาแต่งงานกับแก” นายท่านสโนว์ถอนหายใจ “แม้สถานะของตระกูลลินช์จะต่ำไปหน่อย แต่นี่เป็นทางเลือกเดียวที่เราเหลืออยู่”

"..."

ไม่สิ ปัญหาไม่ใช่เรื่องนี้สักหน่อย? เขาต่างหากที่จะไม่แต่งกับเธอ โอเคไหม?!

“ปู่อยากทําอะไรก็เชิญ ยังไงผมก็ไม่แต่งงานกับเธออยู่ดี ผมยอมไปบวชดีกว่าแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น”

ร็อดนีย์พูดด้วยความโกรธและวิ่งหนีไป

ซึ่งเขาอาจไม่ยอมกลับบ้านอีกเลย นั่นยิ่งแย่ที่สุด

“เจ้าเด็กนี่...” เวนดี้ส่ายหัวขณะที่เธอมองดูการตอบโต้ของเขา “เขาไม่รู้เลยเหรอว่าคนทั้งแคนเบอร์รากําลังพูดถึงเขาว่าอย่างไร? ถ้าเป็นคนอื่นก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่กับตระกูลนีสันนี่มันยังไงกัน” ?”

“แม่คะ อย่าใจร้อนเลย เดี๋ยวก็มีทาง” เจสสิก้าปลอบใจเธอ