นั่นเป็นเสียงของแคทเธอรีน
หัวใจของฌอนแทบหยุดเต้น เขาหันหลังไปมองซูซี่และเห็นเธอลดศีรษะลงพูดกับนาฬิกาว่า “เราอยู่ที่ลานจอดรถค่ะ เราจะรออยู่ที่นั่นนะคะ”
หลังจากวางสาย หน้าตาหล่อ ๆ ของเขาก็ยับย่นทันที "หนูชวนแคทเธอรีนด้วยเหรอจ๊ะ?”
"ใช่ค่ะ" ซูซี่เขย่าขาสองข้าง
“... ทําไมหนูไม่บอกลุงก่อนหน้านี้ล่ะ?” ฌอนอารมณ์เสีย
“เพราะหนูกลัวว่าลุงจะไม่อยากมาถ้าหนูบอก” ซูซี่แลบลิ้นออกมา “คุณย่าบอกว่าคุณเลิกกับแฟน หนูเลยถามพ่อว่าผู้ชายควรทำอะไรตอนเลิกกับแฟน พ่อบอกว่าสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับผู้ชายที่ต้องทําหลังจากเลิกราคือการมีความสัมพันธ์กับคนอื่นไปเลยซึ่งคนอื่นคนเดียวที่หนูรู้จักคือป้าแคธี่”
"..."
ฌอนพูดไม่ออก คนอื่นมองว่าเขาเลิกกันแล้วซะงั้น “เอิ่ม... หนูชวนป้าแคธี่แล้วเธอก็ยอมมาง่าย ๆ เลยเหรอ?”
"ใช่ค่า” ซูซี่พยักหน้า
ฌอนบีบพวงมาลัยโดยไม่รู้ตัว เป็นไปได้ไหมว่าเธอรู้ว่าเขาไม่ได้แต่งงานและอยากกลับมาคบกับเขา?
เขาปลดกระดุมที่คอ และอารมณ์หดหู่ของเขาก็ดีขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก
แต่ซูซี่พูดว่า "เพราะหนูโกหก บอกว่าหนูมากับพ่อ"
ฌอน “...”
ปรากฎว่าที่จริงแล้วผู้หญิงคนนั้นตกลงจะมาที่สวนสนุกเพราะว่า… เลียมงั้นเหรอ?
เขาเป็นรองจากเลียมได้ยังไงกัน?
เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกับสามคําสุดท้าย
“แม้ว่าหนูจะบอกแคทเธอรีนว่าหนูอยู่กับฉัน เธอก็คงยอมมาเหมือนกัน” ฌอนแอบพ่นลมหายใจฟึ่ดฟั่ด
“เดทอะไรกัน? อย่าพูดเรื่องไร้สาระ.. ลุงแค่พาหนูมาที่สวนสนุก” ”
หลังจากฌอนเปิดประตูและลงไป เขาก็มองไปที่เงาสะท้อนของตัวเองบนหน้าต่างโดยไม่รู้ตัว โชคดีที่เขา
อาบน้ำก่อนออกมา มีแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวที่รีดมาไม่เนี้ยบ
เขารีบเหน็บชายเสื้อของเขาไว้ในกางเกงขณะส่องที่หน้าต่าง เขาก็เลยเห็นว่าเคราของเขายังไม่ได้โกนให้สะอาดหมดจด สองวันมานี้เขาไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ดังนั้นถุงใต้ตาเขาก็คล้ำไปหน่อยอีกด้วย
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกและซูซี่ก็ออกมาเอามือท้าวสะเอวอย่างหงอย ๆ “ลุงคะ ลุงกําลังทําอะไรอยู่ตอนที่หันหน้ามาทางหน้าต่างของหนู?”
“เสื้อของลุงดูไม่ค่อยเรียบร้อยก็เลยจัดให้เป็นระเบียบน่ะ” ฌอนกระแอมในลําคอและเปลี่ยนเรื่อง “ดูนั่น มีสายไหมอยู่ตรงนั้น ลุงจะซื้อให้นะ”
"ได้เลยค่า!" ซูซี่ไขว้เขวไปเรียบร้อย
ห้านาทีต่อมา ในที่สุดทั้งสองก็เดินไปที่ทางเข้าสวนสนุก ก่อนที่พวกเขาจะถึง ฌอนเห็นร่างของแคทเธอรีนที่ประตูแล้ว เธอสวมกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดสีขาวและรองเท้าสีขาวด้วย ผมลอนสีน้ำตาลเกาลัดของเธอรวบเป็นหางม้า ดูเป็นแนวนิยมที่ใส่กันทั่วไปในหมู่นักศึกษามหาวิทยาลัย แต่ด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอ เธอดูงดงามน่ารักเหลือเกินจนเขาไม่อาจละสายตาของได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...