ตอนนั้นเอง…
ฌอนเห็นผู้ชายหลายคนต่างก็มองเธอ หนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือนนักศึกษามหาวิทยาลัยหยุดอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อเริ่มต้นการสนทนา “คุณครับ ผมขอเพิ่มเบอร์ติดต่อคุณในว้อทสแอปได้ไหม?””
ภายใต้แสงแดดใบหน้าใสสะอาดของเด็กหนุ่มดูเขินอาย
แคทเธอรีนตกใจ เธอกำลังจะยิ้มและปฏิเสธ
ทันใดนั้นเสียงต่ำมีเสน่ห์ก็ดังขึ้น “ภรรยา ผมขอโทษที่มาสาย”
เด็กหนุ่มหันกลับมาและเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาดูภูมิฐานของฌอน เขาหน้าซีดทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเธอแต่งงานแล้วเพราะเธอดูยังสาวเหลือเกิน ลูกของพวกเขาก็โตมากเช่นกัน “ผม... ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว ขอโทษด้วยที่รบกวนคุณ”
พูดจบเด็กหนุ่มรีบหันหลังและหนีไปอย่างรวดเร็ว
แคทเธอรีนจ้องชายนิสัยน่ารังเกียจที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น “ใครคือภรรยาคุณคะ? คุณควรระวังปากของไว้คุณดีกว่า”
“ใช่ค่า ลุงคะ ป้าแคธี่กลายเป็นภรรยาของลุงตั้งแต่เมื่อไหร่” ซูซี่ถามอย่างสงสัยขณะกินสายไหม
“ฉันกลัวว่าเธอจะถูกพวกเหล่าเด็กชายตัวน้อยที่ไม่ประสีประสาหลอกเอาน่ะ” ฌอนพูดเยาะเย้ยเหยียดหยาม
“แคทเธอรีน โจนส์ คุณอายุเท่าไร? คุณไม่อายเหรอที่ยิ้มให้หนุ่มน้อยแบบนั้น? คุณรู้ความหมายของคําว่า
‘ยับยั้งชั่งใจ’ บ้างไหม? คุณกําลังทําร้ายบรรดาเยาวชนที่กำลังเติบโตเป็นกำลังของประเทศ”
“ฉันอายุแค่ 25 ปี หนุ่มนั่นตอนนี้ก็อายุเกือบ ๆ 20 ปีแล้ว ฉันทำร้ายเยาวชนยังไงมิทราบ?” แคทเธอรีนแว้ดใส่เขา “ตอนนี้มีบรรดาสาวที่อายุมากกว่าออกเดทกับบรรดาหนุ่มที่อายุน้อยกว่าอยู่ทุกหนทุกแห่งนะ ตาเฒ่า”
"คุณเรียกผมว่าตาเฒ่าเหรอ?" อากาศรอบฌอนเริ่มมาคุ
แคทเธอรีนกอดอกหัวเราะเยาะ “แล้วคุณไม่ใช่เหรอ? คุณแก่กว่าฉันหนึ่งรอบแน่ะ ตอนคุณไปโรงเรียนฉันยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ? สเปิร์มของพ่อฉันเพิ่งจะว่ายน้ำไปพบกับไข่ของแม่ฉัน”
“เลียมเป็นผู้กอบกู้ของฉัน ส่วนคุณเป็นผู้ชายที่หมั้นกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว” แคทเธอรีนหัวเราะเยาะ “เกิดบังเอิญมีนักข่าวมาถ่ายรูปตอนฉันอยู่กับคุณ ฉันกลัวที่จะถูกกล่าวหาว่ามาแย่งคุณ แถมเวลามีอะไรที่ทําร้ายซาร่า นีสัน ที่รักของคุณ คุณจะไม่ลังเลเลยที่จะผลักให้เป็นความผิดของฉัน”
ฌอนรู้สึกหดหู่กับคำติเตียนของเธอ เขารู้ว่าในอดีตเขาเคยทําหลายอย่างที่ทําร้ายเธอเพราะซาร่า “ซาร่ากับผมจะไม่แต่งงานกันแล้ว”
"คุณล้อเล่นหรือเปล่า"
แคทเธอรีนจงใจเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “คุณจะไม่จัดงานแต่งงานอีกเหรอ? โอ้ งั้นที่ตํารวจพูดมาเป็นความจริงสิ? เธอทําเรื่องนั้นกับผู้ชายคนอื่นจริง ๆ”
“แคทเธอรีน โจนส์” ฌอนคำรามอย่างเกรี้ยวกราด เสียงของเขาดังลั่นเหมือนเสียงฟ้าผ่า
ซูซี่ตกใจมากจนมือสั่นและสายไหมก็ตกลงพื้น จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้ “ลุงน่ากลัวมาก!”
เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแคทเธอรีนด้วยความกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...