ฌอนตามแคทเธอรีนไป เมื่อเขาเห็นความเด็ดเดี่ยวของแคทเธอรีนกลับมา เขารู้สึกว่าถ้าเขาไม่ได้ชี้แจงบางสิ่งให้ชัดเจน เขาอาจจะสูญเสียเธอไปตลอดกาล “อย่าเพิ่งไป อันที่จริงผม... ชอบคุณมาตั้งแต่เมื่อก่อน”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของเขาออกมา
แคทเธอรีนหยุดชั่วขณะ และฌอนก็ลดเสียงลงด้วยความผิดหวังเสียใจ “แต่ผมไม่สามารถพูดได้เพราะผมรู้จักซาร่ามานานเหลือเกินและติดค้างเธอมากเกินไป ผมไม่อาจทําให้เธอผิดหวังได้ ดังนั้นผมจึงทําได้เพียงเลือกที่จะหย่ากับคุณ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทําไมผมถึงเปลี่ยนใจ ผมชอบใช้เวลาอยู่กับคุณมากกว่า เมื่อผมเห็นคุณกับเลียมหรือไอแซค ผมก็โกรธ”
"อย่างนั้นเหรอ?"
แคทเธอรีนหันมองเขาตาแดงก่ำและจ้องเขาด้วยรอยยิ้มประชดประชัน “ฌอน ฮิลล์ คุณปักหลักพัวพันกับ
ซาร่าไปขนาดนั้นแล้ว คุณก็มาบอกว่าชอบฉันแต่เทียบกับความรู้สึกผิดที่คุณมีต่อซาร่าได้ไหม? ครั้งต่อไปที่เธอพูดอะไรขึ้นมาสักคํา คุณก็จะทิ้งฉันไปอย่างไร้ความปราณีอีกครั้งสิ คุณเคยได้ยินนิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะหรือเปล่าคะ? ฉันเป็นชาวบ้านในเรื่องนั้นแหละฉันไม่เชื่อใจคุณอีกแล้วค่ะ”
“ไม่ มัน... ระหว่างซาร่ากับผมเป็นไปไม่ได้แล้วจริง ๆ” ฌอนส่ายหัว หลังจากพูดจบเขารู้สึกโล่งใจ
กลายเป็นว่าเขาไม่ได้รักซาร่าอีกต่อไปแล้ว เขารู้สึกเหนื่อยเสมอเมื่ออยู่กับเธอ
แม้แต่งานแต่งงานของพวกเขาก็ยังทําให้เขาซึมเศร้า
“ไม่ว่ายังไงฉันจะไม่เชื่อคุณ ฉันไม่อยากเป็นเบี้ยหมากในสงครามของคุณสองคน อย่าตามฉันมาอีกเลย”
แคทเธอรีนจ้องเขาและเดินย่ำรองเท้าส้นสูงจากไป
ราวกับว่าเธอกลัวว่าเขาจะไล่ตามเธอไป
ฌอนอารมณ์เสีย
เขาได้พูดความรู้สึกที่แท้จริงของเขาออกมาแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าเธอจะตอบกลับมาแย่แบบนี้
บางทีอาจเพราะเขาเคยทำร้ายเธอเจ็บลึกมาก่อน
…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...