”คุณลินซ์อย่ากลัวไปเลยครับ พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร” พ่อบ้านพูดพลางเอามือดันประตูไว้
“ฉันทำลายชื่อเสียงของร็อดนีย์ สโนว์ไปขนาดนั้น แล้วพวกคุณจะไม่ได้มีเจตนาร้ายได้ยังไง?”
เฟรยาไม่เชื่อตำของพวกตระกูลใหญ่เหล่านี้เลย ในอดีตแคทเธอรีนเคยถูกนายท่านตระกูลฮิลล์เรียกพบ ตอนนั้นหน้าเธอก็ถูกทำจนเสียโฉม
เธอยังหาแฟนไม่ได้เลยนะ จะให้มาโดนทำเสียโฉมหรือโดนกักขังได้ยังไง
“ถ้าคุณให้ความร่วมมือ เราก็จะไม่บังคับจับตัวคุณไป” พ่อบ้านถอนหายใจอย่างหมดทางเลือก
เมื่อเห็นพวกการ์ดบุกเข้ามา แคทเธอรีนก็เดินมาหา “เฟรยา ฉันจะไปกับเธอ”
“คุณโจนส์ เรื่องนี้…” พ่อบ้านขมวดคิ้ว เขาเคยได้ยินชื่อแคทเธอรีนมาบ้าง เธอเป็นทายาทของตระกูลยูล
“ฉันเชื่อว่าตระกูลสโนว์คงไม่ทำอะไรไร้เหตุผล ถ้ามีเรื่องจะคุยเราก็คุยกันได้ บอกตรง ๆ ว่าฉันไม่ไว้ใจที่จะให้เพื่อนฉันไปคนเดียว”
“ก็ได้ครับ” พ่อบ้านพยักหน้า “งั้นก็ไปด้วยกัน”
“แคธี่ เธออยากไปกับฉันจริงเหรอ?” เฟรยากังวล พวกเธอทั้งสองไม่รู้จักตระกูลสโนว์เลย ใครจะรู้ว่าพวกเธอกำลังเดินเข้าถ้ำเสือหรือเปล่า?
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันว่าตระกูลสโนว์คงไม่ก่อให้เกิดเรื่องยุ่งยากอะไรหรอก ถ้าเห็นแก่พ่อของฉัน”
แคทเธอรีนค่อยข้างมั่นใจกับคำพูดของเธอ
แต่เมื่อเข้าไปในรถ เธอก็ส่งข้อความไปหาฌอนอย่างหน้าด้าน ๆ
เธอไม่มีทางเลือกนี่นา แม้ว่าเธอจะเกลียดเขาแต่ถึงอย่างไรเฟรยากับเธอก็ควรต้องได้กลับมาอย่างไร้รอยขีดข่วนถ้าเขาโผล่ไป ไม่ว่าอย่างไร คนในประเทศนี้ต่างก็ต้องให้เกียรติฌอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...