“...”
ขมับของแคทเธอรีนสั่นตุบตุบ
ให้ตายสิ! ตั้งแต่ต้นจนจบฌอนปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นเชฟเท่านั้น แต่ก่อนเธอตกหลุมรักคนสารเลวอย่างเขาได้ยังไง?
ช่างเถอะลืมไปซะ เธอจะอดทนเพื่อประโยชน์ของแผนเธอ
เธอหลับตาลงและสวมผ้ากันเปื้อนก่อนเข้าครัวทําอาหาร
ฌอนนั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น เขาหันไปมองเป็นครั้งคราวและเห็นคนหัวหมุนอยู่ในครัว หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่น
ก่อนหน้านี้เมื่อเขาอยู่ลำพังคนเดียวที่นี่ เขารู้สึกว่าสถานที่ช่างว่างเปล่าและมีบางอย่างหายไป ตอนนี้เขาตระหนักว่าเป็นเพราะเขาคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
เขาไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้มาก่อนแม้ขณะอาศัยอยู่ที่วิลล่าริมทะเล ถึงซาร่าและป้าซาราจะอยู่ที่นั่น แต่เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
แคทเธอรีนใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งปรุงซี่โครงและเนื้อเสร็จเรียบร้อย เธอเหนื่อยมากจนมือชาและท้องของเธอร้องโครกคราก
ฌอนมองไปพบว่าเธอปรุงซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานหนึ่งชาม หมูย่างหนึ่งจาน และสตูว์ซี่โครงหมูหนึ่งชาม ที่เหลือเป็นสันนอกพริกไทยดำ รวมทั้งหมูผัด
คิ้วหล่อของเขาย่นทันที “ผมไม่ได้บอกให้คุณทําแค่หมูเปรี้ยวหวานและหมูย่างเหรอ”
แคทเธอรีนกลอกตามาที่เขาและตะคอก “คุณต้องการเป็นโรคความดันโลหิตสูงหรือโรคเบาหวานโดยขอให้ฉันปรุงซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานสี่ซี่งั้นเหรอ? คุณเพิ่งเป็นลมถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลเมื่อวานนี้ ให้ความสําคัญกับตัวเองมากขึ้นหน่อยเถอะค่ะ”
ฌอนตะลึง
เมื่อมองที่ดวงตาสดใสและโกรธเกรี้ยวของเธอ ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกดีผุดขึ้นในใจของเขา ริมฝีปากบางเซ็กซี่ของเขาโค้งขึ้นด้วยความยินดี "คุณเป็นห่วงผมเหรอ?”
"..."
เป็นห่วงบ้าบออะไรกัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...