คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 852

“เกิดอะไรขึ้น?” ฌอนงง

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ไม่อยากได้ยินเรื่องราวซาร่ากับคุณ”

แคทเธอรีนหันหน้าออกไปอย่างตั้งใจ

“ขอโทษครับ" ฌอนหันร่างของเธอมาระดมจูบด้วยความรัก “ที่รัก ตอนนี้ผมแน่ใจอย่างยิ่งว่าผมรักคุณ”

เธอประหลาดใจอยู่บ้างกับจูบของเขาและยังมาจับแขนเธอไปโอบรอบคอเขาด้วย

เดิมทีเธอตั้งใจว่าจะเข้าบริษัทแต่ในที่สุดก็ไม่ได้ไป

วันรุ่งขึ้นเมื่อฌอนขับพาเธอไป เธอให้เขาจอดที่ประตู

"คุณจะทําอะไรเหรอ?" เขาเหลือบมองเธอที่อยู่ข้าง ๆ เขาต้องบอกว่าบางครั้งผู้หญิงจําเป็นต้องได้รับการหล่อเลี้ยงเอาใจ หลังจากเมื่อวานเขารู้สึกราวกับว่าเธอสวยและอ่อนโยนมากยิ่งขึ้นราวกับดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง

"จะไปซื้อของ"

แคทเธอรีนปลดเข็มขัดนิรภัยที่นั่งและออกจากรถตรงไปร้านขายยา เธอขอกล่องยาคุมกําเนิดและดื่มน้ำหนึ่งแก้วก่อนออกมา

"คุณซื้ออะไรมา?" จู่ ๆ ฌอนก็จ้องมาที่เธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเข้มนิดหน่อย

แคทเธอรีนกระพริบตาและหยิบกล่องยาออกจากกระเป๋าเธอ

มือของฌอนกระชับแน่นบนพวงมาลัยจนเส้นเลือดปูดขึ้นมา สีหน้าไม่พอใจ “คราวหน้าห้ามกิน ผมวางแผนที่จะใช้ชีวิตที่เหลือกับคุณ และลูก ๆ ด้วย...”

“ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน คุณโยนกล่องยาคุมกําเนิดให้ฉัน” แคทเธอรีนขัดจังหวะเขา "ตอนนี้ฉันเลยกลัวนิดหน่อยค่ะ"

"นั่นเป็นเพราะว่าผม..."

“นอกจากนี้ ประสบการณ์แยๆ ที่ฉันเจอเมื่อตั้งครรภ์ครั้งก่อนทำฉันจิตใจบอบช้ำ ฉันไม่พร้อมที่จะพบกับความเจ็บปวดและความกลัวเช่นนั้นอีก ดังนั้นในตอนนี้สมมติถ้าคุณเป็นฉันลองคิดดูว่าจะทำยังไง” แคทเธอรีน

[แคธี่ ช็อคโกแลตอร่อยไหม?]

[ที่รัก คุณอยากกินอะไรอีกไหม? ผมจะส่งไปให้]

แคทเธอรีนพูดไม่ออกเลย

เธอมองไปที่ข้อความวอทส์แอปของเขาและริมฝีปากของเธอก็กระตุกยิ้ม ผู้ชายคนนี้อย่างกับคนละคนเมื่อตอนออกเดต เธอไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน

เธอก้มหัวลงและตอบว่า [ไม่ต้องค่ะ คืนนี้ฉันติดธุระ]

ฌอน [ข้อความแรกที่คุณส่งมายังกับไล่ผมไปซะให้ไกล?] ตามด้วยอิโมจิหน้าเศร้า

แคทเธอรีน [ทำตัวดีดี ฉันยุ่งอยู่นะคะ อย่างอแง]

ฌอน [โอเค ผมจะไม่งอแง ผมจะเชื่อฟังภรรยาของผม]