...
หลังจากออกจากวิลล่าริมทะเล ร็อดนีย์ก็เรียกเชสเตอร์ออกมาเจอกัน เขาอารมณ์ไม่ดี
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาไปถึงจึงได้รู้ว่าฌอนอยู่ที่นั่นด้วย ฌอนมีใบหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดําและกางเกงสีดํา เขาดูเหมือนราชาแห่งนรกตัวจริงเสียงจริงทุกประการ
"ทําไมนายถึงมาอยู่นี่ด้วยล่ะ?"
ร็อดนีย์ไม่อาจทนเห็นหน้าฌอนได้
ฌอนขมวดคิ้วมองเขา เชสเตอร์จึงรีบพูดว่า “ฌอนได้ยินว่านายมีปัญหาเขาจึงกังวลมาก ร็อดนีย์พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่เติบโตมาด้วยกัน ที่เราต้องเป็นแบบนี้เพราะผู้หญิงเพียงคนเดียวเหรอ?”
“ไม่ใช่ผู้หญิงอื่นที่ไหน เธอคือซาร่านะ!” น้ำเสียงของร็อดนีย์ก้าวร้าวมาก “ฌอน ในท้ายที่สุดมันเป็นความผิดของนายที่ทำให้ซาร่าต้องน่าสงสารเหลือเกิน ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะนาย ตระกูลสโนว์ก็คงไม่ต่อต้านเธอ เธอเป็นสุภาพสตรีจริง ๆ นะ แม้ว่าฉันจะทําผิดต่อเธอแต่เธอก็ยังเข้าอกเข้าใจฉันมาก”
"จริงเหรอ?" เชสเตอร์ขยับแว่นตาและเหลือบสบตากับฌอน
“เธอแสดงความเห็นใจต่อนายยังไงเหรอ?” ฌอนชักจะสนใจตะหงิด ๆ
ร็อดนีย์อธิบายอย่างเศร้า ๆ ว่าตระกูลสโนว์ได้ข่มขู่เขาไว้อย่างไรบ้าง
“ซาร่านอกจากไม่โทษฉันแล้วเธอยังห่วงใยบริษัทของฉันด้วย เธอไม่ต้องการให้คนอื่นมาดูถูกฉัน ดังนั้นเธอจึงบอกว่าเธอจะพยายามฝ่าฟันทําให้สมาชิกในตระกูลสโนว์ชอบเธอ ซาร่ามีจิตใจงดงามจริง ๆ แต่ฌอน นายไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าจะทะนุถนอมดูแลผู้หญิงที่ดีงามเช่นนี้อย่างไร ตอนนี้นายคงเสียดายมาก แต่การมานั่งเสียดายไปก็ไม่มีประโยชน์”
“...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...