ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 148

“ถึงฉันจะทำไม่ได้ แต่คุณยังมีอารมณ์อยากคุยเรื่องธุรกิจอีกเหรอคะ?”

“ห้อง 402 นะ ฝากคุณด้วย!”

พูดจบเขาก็หันหลังและแทบจะบินลงไปชั้นล่าง

เมื่อเห็นแผ่นหลังที่จากไปของเขา ลูน่าก็ถอนหายใจเบา ๆ

เอาเข้าจริง...เธอค่อนข้างจะอิจฉาความสัมพันธ์แบบนี้

แม้ว่าจอห์นจะมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีสำหรับเธอ แต่เขาก็ยังไม่มีอารมณ์ทำงานเพราะแอนน์ เขายอมเสียสละการได้งานใหม่แล้วไปหาเธอ

แล้วเธอล่ะ? ตัวเธอเองนั่นเหรอ?

คนที่เธอชอบที่สุดมาตั้งนาน แต่งานของเขามาก่อนเสมอ ไม่ว่าเธอจะป่วยหรือมีไข้สุดท้ายเธอก็ต้องอยู่คนเดียวอย่างช่วยไม่ได้

ในหัวใจของเขาเธอเทียบไม่ได้กับงาน อาชีพ และเทียบกับออร่าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

เธอยังคงอยู่ตรงบันไดต่ออีกครู่หนึ่ง จากนั้นหลังจากที่ลูน่าจัดการความคิดที่ควบคุมไม่ได้และยุ่งเหยิงของตัวเองได้ เธอก็สูดลมหายใจเข้าแล้วหันหลังกลับไปยังทางเดิน

ทางเดินที่ก่อนหน้านี้อัดแน่นตอนนี้ว่างเปล่า

เพื่อนร่วมงานของจอห์นคนหนึ่งผ่านมาพอดี เขาขมวดคิ้วและถามเธอ “แล้วจอห์นล่ะ?”

“มีเรื่องต้องจัดการค่ะ”

ลูน่ายิ้มและเดินไปพร้อมกับเพื่อนร่วมงานคนนั้น “อันที่จริงฉันไม่ใช่แฟนของเขาหรอกค่ะ ฉันเป็นพี่สาวเขา พอดีที่บ้านมีเรื่องด่วนเขาเลยต้องรีบกลับ”

เพื่อนร่วมงานกะพริบตาอย่างแปลกใจ “งั้นที่นัดกินข้าว...”

เธอฉีกยิ้มน่ารัก “ฉันจะไปแทนเขาเองค่ะ”

เพื่อนร่วมงานคนนั้นชะงักฝีเท้าแล้วรีบหันมามองเธอ “เวลาต้องเข้าสังคมแล้วก็คุยกัน เราดื่มกันจนหัวราน้ำ ในฐานะผู้หญิงคุณไม่กลัวเหรอว่าจะเมา?”

“ฉันจะมีสติไม่เมาแล้วก็จัดการเรื่องข้อตกลงให้บริษัทของคุณด้วยค่ะ”

“คุณดูมั่นใจนะ งั้นก็ได้ ตามผมมาเลย ถ้าคุณเมาแล้วมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นก็อย่ามาหาว่าผมไม่เตือนล่ะ”

ลูน่าพยักหน้าและตามเพื่อนร่วมงานคนนั้นเข้าไปในห้อง

ก่อนจะออกมาจากบันได เธอได้กินยาแก้อาการเมาค้างไว้แล้ว

จากสายตาของชายแก่ เขาคิดว่าข้อแลกเปลี่ยนคือเธอ

ในห้องส่วนตัวอันหรูหราบนชั้นห้าของบาร์

หลังจากได้สรุปรายละเอียดสัญญากันแล้ว บรรยากาศในห้องตอนนี้ก็เป็นกันเองมากขึ้น ผู้คนในห้องร่วมกันเล่นไพ่อย่างสนุกสนาน

ลูคัสเปิดประตูเดินเข้ามา เขาตรงไปหาโจชัวแล้วกระซิบกระซาบกับเขาสองสามประโยค

เขาขมวดคิ้วเข้มเล็กน้อย

ดื่มอีกแล้วเหรอ?

กับผู้ชายกลุ่มนั้นงั้นเหรอ?

เธอไม่รู้ว่าตัวเองดื่มได้แค่ไหน หรือเธออยากจะหาเรื่องทำร้ายตัวเองกันแน่

ภาพของเธอตอนเมาเมื่อคืนแล้วยั่วยวนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าลอยขึ้นมาในห้วงความคิดของเขา

หลังจากลังเลอยู่นาน เขาก็ดับบุหรี่ลงแล้วขยี้ก้นบุหรี่กับที่เขี่ยบุหรี่ “เล่นกันต่อเลยนะ ฉันไปก่อนล่ะ”