ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 151

ทันทีที่คำนั้นหลุดออกมาจากปากเขา ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบทันที

ทุกสายตาขยับมองไปมาระหว่างลูน่าและโจชัวอย่างพูดไม่ออก

ความหมายเบื้องหลังคำพูดนั้นชัดเจน ลูน่าเพิ่งพูดไปว่าผู้ชายที่เธอนอนด้วยคนล่าสุดทั้งน่าเกลียด สกปรก และป่วย แล้วจู่ ๆ โจชัวก็ถามขึ้นแทบจะในทันทีว่าเขาป่วยเป็นโรคอะไร...

ผู้อำนวยการวิลสันเดินถอยหลังด้วยความตกใจ “คุณลินช์ คุณ...คุณต้องล้อเล่นแน่ ๆ ใช่ไหม”

ทุกคนในเมืองบันยันต่างก็รู้กันว่าโจชัว ลินช์ เป็นคนไม่มีมลทินและเป็นคนซื่อสัตย์เที่ยงตรงต่อภรรยาเก่าเขาที่ชื่อลูน่า กิบสัน

ตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เขาไม่เคยไปร่วมงานเลี้ยงกินดื่มที่มีผู้หญิงอยู่เลย เพราะเขากลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด หลังจากที่เธอจากไป เขาก็เอาแต่เมาเหล้าจนเลือดออกในกระเพาะอาหาร ทั้งยังปกป้องน้องสาวของเธอด้วยการหมั้นกับออร่าอยู่หลายปี

ที่งานเลี้ยงวันเกิดเมื่อสองวันก่อน เขายังประกาศด้วยว่าเขาพบว่าลูน่า กิบสันยังไม่ตาย เพราะอย่างนั้นเขาจึงยกเลิกการหมั้นกับออร่าและต้องการตามหาลูน่า กิบสัน

ผ่านมาไม่กี่วัน ทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตต่างก็พูดถึงความรักอันลึกซึ้งและจงรักภักดีที่เขามีให้ภรรยาเก่า แต่จู่ ๆ ผู้ชายคนนี้ก็ยอมรับต่อหน้าคนมากมายว่าเขานอนกับผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ?

เขาแน่ใจเหรอว่าไม่ได้พูดเล่น?

“ผมไม่ได้ล้อเล่น” โจชัวฉีกยิ้มบาง ๆ และดึงลูน่ามากอดเอาไว้ “ได้ยินว่าเมื่อกี้มีใครจะจีบผู้หญิงของผมเหรอ?”

ผู้หญิงของเขา

ในตอนที่คำนี้ออกมาจากปากของเขา บรรยากาศภายในห้องราวกับมีระเบิดลง

ทุกคนมองหน้ากันราวกับเห็นผี

พวกเขาอยากจะคุยกันเรื่องนี้มาก แต่พวกเขาไม่กล้าพูดและต้องพยายามเก็บความอยากรู้ของตัวเองเอาไว้ก่อน

สีหน้าของผู้อำนวยการวิลสันนั้นมีหลากหลายอารมณ์ มันเปลี่ยนเป็นโกรธเคือง สับสนและหวาดกลัว

จากนั้นไม่นานเขาก็กลับมามีสติ “คุณลินช์ ผมไม่ได้ตั้งใจทำอะไรแบบนั้นนะครับ...ผมก็แค่...แค่หยอกคุณลูน่าเองครับ...”

“คุณน่าจะไปหยอกล้อกับภรรยาของคุณแทนนะ” พูดจบเขาก็ยิ้มบาง ๆ และหันไปพูดกับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา “นี่พนักงานของนายเหรอ? เล่นเอาฉันแปลกใจเลย”

เธอยกฉีกเยาะพลางมองโจชัว “ไปกันเถอะค่ะ ที่รัก”

พูดจบเธอก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองเขาก่อนจะเห็นว่าเขาจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว

พวกเขาสบตากัน

เธอผงะไปจนสับสนเล็กน้อย ในขณะที่สายตาของเขาดูเร่าร้อนเกินทน

ลูน่าเม้มปาก แต่ตอนที่เธอกำลังจะหลบตา เขาก็อุ้มเธอมาไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินออกมาเสียแล้ว

โจชัวอุ้มเธอออกมาจากบาร์และโยนเธอเข้าไปในรถเขาด้วยการใช้แรงเล็กน้อย

ลูน่าโดนโยนเข้าไปยังเบาะหนัง แต่ก็ไม่ได้มีรอยขีดข่วนอะไร การขยับของเขาไม่ได้อ่อนโยนแต่อย่างใด ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกไม่มากก็น้อยอยู่ดี

เธอพยายามนั่งตัวตรงที่เบาะหลังของรถ แต่ก่อนที่เธอจะได้นั่งตัวตรง โจชัวก็เอนตัวเข้ามาหาเธอทันที