ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 150

“ไม่เลยค่ะ”

ลูน่ายิ้ม “ฉันชอบคนอายุเยอะกว่า”

หลังจากนั้นประตูข้างหลังเธอก็เปิดออก

ทุกคนในห้องคนอื่น ๆ มองไปทางประตูที่เปิดออกอย่างประหลาดใจ แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ

ถึงอย่างนั้นลูน่าและผู้อำนวยการวิลสันก็กำลังจดจ่อกับการหยอกล้อกันจนไม่ได้สังเกตความเปลี่ยนแปลงข้างหลังพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

ผู้อำนวยการวิลสันยิ้มพลางดื่มไวน์ที่ลูน่ายื่นให้ “ใครหล่อกว่ากัน ฉันหรือแฟนเก่าหนู?”

ลูน่าแอบกลอกตาในใจ ชายแก่คนนี้ไม่มียางอายเลยจริง ๆ

เธอหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “แน่นอนสิคะว่าต้องเป็นคุณ”

แววตาของเธอสว่างวาบด้วยความคิดที่จะทำให้ชายแก่คนนี้หวาดกลัว

“ถึงฉันจะเล่น ๆ กับผู้ชายหลายคน แต่ไม่มีใครน่าพูดถึงเลยค่ะ”

พูดจบบรรยากาศในห้องก็เย็นลงอย่างน่ากลัว

แต่ลูน่ายังคงพูดประโยคที่เตรียมไว้จนจบประโยค “โดยเฉพาะคนเมื่อวานนะคะ ทั้งป่วยแล้วก็น่าเกลียดค่ะ...”

ที่ประตูทางเข้า ลูคัสมองหน้าเจ้านายของเขาอย่างกระอักกระอวน จนตอนที่ลูน่าบอกว่า ‘ป่วย’ เขาก็ทนไม่ไหวจนต้องรีบเปิดปากส่งเสียงให้เธอรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขา

“แค่ก แค่ก แค่ก!”

ลูคัสรู้ดีเลยว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น

ลูน่าบอกว่าผู้ชายคนเมื่อคืน...เธอคงไม่ได้พูดถึงโจชัวว่าน่าเกลียด สกปรก และป่วยใช่ไหม?

เธอนี่กล้าบ้าบิ่นสุด ๆ ไปเลยจริง ๆ!

ลูน่าชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงไอของลูคัส

เธอหันไปมองต้นเสียงตามสัญชาตญาณ

และเห็นสายตาของเขาที่ดูเหมือนจะอยากฉีกเธอเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ชายที่เย็นชาและเย่อหยิ่งเหยียดนิ้วยาวของเขาและชี้ไปที่ลูน่า “เธอ”

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและมองผู้อำนวยการวิลสันด้วยรอยยิ้ม “ผู้อำนวยการวิลสันคะ ในเมื่อคุณมีแขกคนสำคัญ งั้นฉันไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ขอให้มีความสุขกับอาหารนะคะ ฉันขอตัวก่อน!”

พูดจบเธอก็คว้ากระเป๋าถือและเตรียมจะหนี

ผู้อำนวยการวิลสันมองเธอ ถึงเขาจะไม่อยากทำอย่างนั้น แต่เขาก็ต้องพยักหน้าให้เธอไป

ไม่ว่าเธอจะสวยแค่ไหน แต่เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง เทียบอะไรไม่ได้เลยกับโจชัว

โจชัวสำคัญพอ ๆ กับท้องฟ้าของเมืองบันยัน

ลูน่าถอนหายใจแรงอย่างโล่งอกแล้วเดินผ่านโจชัวไปยังประตู

ในตอนที่เธอเดินผ่านเขา มือใหญ่ของเขาก็กำรอบข้อมือของเธอไว้แน่น

“จะไปไหนล่ะ ทำไมไม่พูดต่อ ฉันป่วยแล้วก็น่าเกลียดนี่” เสียงเบา ๆ ของเขาเย็นเยียบราวกับลมหนาวที่พัดเข้ามา “คุณลูน่าพูดให้ชัด ๆ หน่อยสิว่า ผมมีอาการป่วยตรงไหน?”