ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 230

หลังจากนั้นเมื่อโตขึ้น เธอก็เข้าใจว่าเธอไม่มีวันดึงความสนใจจากพ่อแม่ที่มีต่อออร่ามาได้

ดังนั้นเธอจึงเรียนรู้จากพ่อแม่ที่จะเอาใจและรักออร่าเพื่อที่พวกเขาจะได้สนิทกันมากยิ่งขึ้น

หลายปีที่เธอสนิทกับออร่าก็เป็นหลายปีที่เธอสนิทกับพ่อแม่เหมือนกัน

ในตอนนั้น เธอแต่งงานกับผู้ชายที่รักและยังได้รับการเอาใจใส่ที่ดีจากพ่อแม่

เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีความสุขที่สุดบนโลกใบนี้

แต่สุดท้ายเธอก็รู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าความสุขนั้นช่างแสนสั้น

ทั้งหมดเป็นเพราะออร่า และรวมถึงผู้ชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอในตอนนี้ด้วย

ถ้าเขาไม่ได้เบื่อออร่า ออร่าคงจะยังเป็นคนเดียวที่ได้รับการเอาใจใส่และถูกรัก

รถมาถึงโรงพยาบาลในเวลาไม่นาน

เมื่อรถจอดลง โจชัวก็รีบเปิดประตูและอุ้มนีลลงไปทันที

เขาวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาล “หมอ!”

ในตอนนี้เป็นช่วงค่ำแล้ว แสดงไฟในโรงพยาบาลจึงค่อนข้างจะสลัว

หมอที่เข้าเวรอยู่รีบรุดออกมาดูและนำทางไปทันที

ภาพของโจชัวที่อุ้มนีลเดินผ่านทางเดินที่มีไฟสลัวเหมือนกับต้นไม้ใหญ่ที่สามารถเป็นกำบังลมฝนได้

ลูน่าเดินตามเขาไป เธอมองร่างสูงของเขาและจ้องมองกล้ามแขนที่เกร็งขึ้นเมื่ออุ้มนีล เธอมองไหล่ของเขาที่ขยับตามเมื่อออกแรงวิ่ง

ในตอนนี้ความรู้สึกของเธอมีหลายอย่างผสมกัน

ลูกทั้งสามคนของเธอก็เหมือนกับเด็กคนอื่น ๆ พวกเขาอยากจะมีพ่อเหมือนกัน

ลูน่าเองก็คิดจะหาคนมาเป็นพ่อให้พวกเขา

ตัวเลือกแรกของเธอเคยเป็นมัลคอล์ม ควินน์ที่ช่วยเธอมาจากขอบเหวแห่งความตายและช่วยดูแลจนเธอกลับมามีสุขภาพดี

“ไม่มีอะไรมากครับ เขาอาจจะเหนื่อยจากความเครียดก่อนหน้านี้”

ในตอนที่โจชัววางนีลลงบนเตียงหมอก็ตรวจเช็ค “เขาแค่ต้องได้พักผ่อน เดี๋ยวผมจะให้น้ำเกลือ หลังจากนั้นเขาก็น่าจะตื่นขึ้นมาแล้ว”

หมอมองใบหน้าที่บวมช้ำของนีล “เดี๋ยวผมจะจ่ายยาทาใบหน้าให้ด้วย”

จากนั้นหมอก็ขมวดคิ้วและมองโจชัว “เด็กยังเล็กอยู่เลย ถึงเขาจะทำอะไรผิด คุณก็ไม่ควรตบตีเขาแบบนี้ ถ้าเขาเกิดแข้งขาหักขึ้นมาจะทำยังไง? ช่วยเป็นพ่อที่ดีหน่อยได้ไหมครับ? การใช้ความรุนแรงไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น!”

คนไข้ในห้องผู้ป่วยต่างเงียบกันอยู่นาน

หลังจากนั้นโจชัวก็มองหน้าหมออย่างสิ้นหวังเล็กน้อย “เขาไม่ใช่ลูกของผม แล้วผมก็ไม่ใช่พ่อของเขาด้วย”

เขามีแค่ลูกสาวคนเดียว

หมอเลิกคิ้ว “อะไรนะครับ? คุณกลัวว่าคนอื่นจะชี้หน้าว่าคุณผิดที่ตบตีลูกตัวเองล่ะสิ คุณก็เลยไม่กล้าแม้แต่จะยอมรับว่าเขาเป็นลูกของคุณสินะ”

จากนั้นหมอก็ชี้หน้านีลแล้วชี้หน้าโจชัว “พวกคุณสองคนหน้าเหมือนกันขนาดนี้ยังกล้าบอกว่าเขาไม่ใช่ลูกคุณอีกเหรอ? ไม่มีใครเชื่อหรอก”