ออร่าหาว “ยังไงซะ อลิซ กิบสันในตอนนี้ก็คือพี่สาวของฉัน ลูน่า กิบสันนะ”
ลูน่าชะงักไป
“งั้นเธอคนนั้นก็ชื่อ อลิซ กิบสันเหรอ?”
แต่แปลก
เธอไม่ได้มีฝาแฝดแน่ ๆ
แต่ผู้หญิงที่ชื่อ อลิซ กิบสัน กลับดูเหมือนเธอในสมัยก่อนได้ยังไง?
“เธอคือ อลิซ กิบสัน แต่เธอก็เป็นลูน่า กิบสันด้วย”
ออร่าเปลี่ยนเป็นท่าที่สบายตัวแล้วเอนตัวลงนอนบนเตียง “คุณลูน่า ลองเดาดูไหมว่าระหว่างเราสองคน ใครจะได้ออกไปก่อน?”
ลูน่ามองเธอ จากนั้นก็หันหลังเดินไปยังเตียงของตัวเองแล้วนอนลง
เธอไม่มีเวลาให้ออร่า
เธอต้องจัดการกับความคิดของตัวเอง
ผู้หญิงคนนั้นที่ชื่ออลิซ กิบสัน...เธอเป็นใคร?
…
ในห้องนอนของเด็ก ๆ ที่บลูเบย์วิลล่า
เนลลี่นอนอยู่บนเตียงของตัวเองซุกหัวลงใต้หมอนแล้วร้องไห้อยู่นาน
ลิลลี่ลูบหลังเธออย่างช่วยไม่ได้และคอยปลอบ “คุณหนูเนลลี่ ไม่ร้องนะคะ...ร้องไปก็ไม่สามารถแก้ปัญหาในตอนนี้ได้...”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเนลลี่ก็ร้องไห้หนักยิ่งขึ้นไปอีก
“ไนเจล พี่คิดว่ายังไง?”
ไนเจลถอนหายใจ “นายยังเด็กมาก แต่ก็มองออกสิน่ะว่าพวกผู้หญิงต่อสู้กันเพื่อให้ได้รับความสนใจกันอยู่”
นีลเม้มปาก “หยุดล้อได้แล้ว เรื่องสำคัญตอนนี้คือ การพาคุณแม่ออกมาจากห้องขังนะ”
“อื้ม”
ไนเจลพยักหน้า “เราไม่สามารถควบคุมคนเข้าออกในคุกได้ แล้วเราก็ปล่อยให้แม่อยู่ในนั้นนานไม่ได้ เรื่องอาจจะแย่ลง ถ้าพวกเขาทรมานแม่แล้วบังคับให้ยอมรับว่าเป็นคนลักพาตัวพวกเรามา!”
“แต่ตอนนี้เราจะทำอะไรได้...”
ในตอนนี้เองนีลเองก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้เพราะสูญเสียความมั่นใจ “ตอนนี้คนโง่ลินช์นั่นเห็นก็แต่ผู้หญิงชั่วคนนั้น เขาฟังเธอทุกเรื่อง”
ในตอนที่พวกพี่ชายทั้งสองกำลังติดหล่มความกังวล เนลลี่ก็สุดน้ำมูกแล้วปีนลงมาจากเตียง
เด็กหญิงตัวน้อยปาดน้ำตา “หนูมีทางที่จะเอาคุณแม่ออกมา...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...