ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 256
โจชัวเงยหน้ามองไปยังทิศทางที่ลูน่าและธีโอเดินออกไป มือของพวกเขายังคงประสานกันแนบแน่น พวกเขาเพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที แต่กลับจับมือถือแขนกันแบบคู่รักซะแล้ว!
โจชัวอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกับภาพที่เห็น
“โจชัวคะ...คุณไม่เห็นอะไรจริง ๆ เหรอ?” อลิซถามอย่างไม่มั่นใจในตอนที่พวกเขากำลังเดินลงบันไดไปในขณะที่มือของเธอก็ยังจับแขนของเขาไว้
โจชัวมองไปข้างหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า “คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”
อลิซกัดปากและเงียบไป หลังจากนั้นเธอก็กล่าวว่า “ที่จริงฉัน...”
“ผมรู้” โจชัวกล่าวแทรกอย่างอ่อนโยน “ผมรู้ว่าคุณพยายามแก้แค้นลูน่าเรื่องที่เธอขโมยเด็ก ๆ ไป แต่นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะอลิซ”
เขาถอนหายใจก่อนจะพูดต่อว่า “ถ้าคุณยังโมโหเธอ คุณก็ไม่ควรขอให้ผมปล่อยเธอออกมา แล้วตอนนี้เราปล่อยเธอออกมาแล้ว คุณก็ไม่ควรพยายามแก้แค้นอะไรเธออีก” น้ำเสียงของเขาทุ้มลึกจริงจัง
อลิซกัดปากตัวเองอย่างประหม่า “ก็ได้ค่ะ ฉันจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก”
คราวหน้าเธอจะระวังมากกว่านี้
โจชัวรู้ว่าเธออารมณ์เสีย เขาถอนหายใจและลูบมือเธออย่างอ่อนโยน “ผมรู้ว่าคุณยังเป็นผู้หญิงที่ใจดีและมีความคิดคนนั้นที่ผมเคยรู้จัก เพราะฉะนั้นอย่าทำแบบนี้อีก”
พวกเขาสองคนเดินออกมาจากหอศิลป์แล้วเจอกับอากาศสดชื่น โจชัวเงยหน้าขึ้นมองแสงไฟในเมืองที่กะพริบอยู่ไกล ๆ “ผมจะให้ลูคัสไปส่งคุณที่บ้าน”
อลิซชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย “คืนนี้คุณก็ต้องทำงานจนดึกอีกเหรอคะ?”
“ครับ” โจชัวพึมพำขณะที่ลูบคิ้วของตัวเองด้วยท่าทางเหนื่อยล้า “คืนนี้ผมมีประชุมกับบริษัทต่างชาติ”
“ตอนนี้คุณทำงานมาสองคืนติดต่อกันแล้วนะคะ” อลิซท้วง เธอกัดริมฝีปากล่างและดึงแขนเพื่อโน้มน้าวเขา “เรายังไม่ได้นอนด้วยกันตั้งแต่ที่ฉันกลับมาเลยนะคะ...”
“ไม่ใช่ว่าเราจะต้องแยกกันอีกในอนาคตซะหน่อย ทำไมคุณถึงต้องเป็นกังวลขนาดนั้นด้วย?” โจชัวลูบผมเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะยกมือเรียกคนที่ยืนอยู่ห่างออกไป
ผมยาวของเธอปลิวไปตามสายลมอ่อนโยนยามค่ำคืน ไฟถนนสลัว ๆ ส่องประกายแววตาประหม่าในดวงตาของเธอ “ฉันอยากเป็นศิลปินที่มีพรสวรรค์แบบคุณมาตลอดเลย”
สีหน้าของเธอทำให้ธีโอรู้สึกสนุก “เป็นเกียรติของผมที่มีแฟนคลับแบบคุณ” เขาเหลือบมานาฬิกาและพูดกับลูน่าว่า “ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ทำไมไม่ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านล่ะครับ?”
ลูน่าอยากจะปฏิเสธข้อเสนอของเขา แต่เมื่อเธอหันมองไปรอบ ๆ เธอก็บังเอิญเห็นร่างสูงยืนอยู่ภายใต้แสงไฟถนน นั่นคือโจชัว
เขายืนนิ่งไม่ไหวติง แต่เงาทอดยาว ร่างสูงโปร่ง และลักษณะที่ค่อนข้างเศร้าซึมนั้น แม้ว่าเธอจะไม่เห็นหน้าเขา แต่เธอก็สามารถรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาที่มองมายังเธอ
เธอหันกลับไปหาธีโอและยิ้มสุภาพให้เขา “ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมากเลยค่ะ”
ธีโอพาเธอไปที่รถของเขาแล้วพวกเขาก็เดินทางไปยังบ้านของแอนน์
โจชัวจุดบุหรี่ด้วยบรรยากาศความไม่พอใจ จากนั้นหลังจากสูบไปสองสามที เขาก็ดับบุหรี่และขึ้นรถของตัวเอง เขาสตาร์ทรถและขับไปในทิศทางเดียวกับที่รถของธีโอ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...