ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 268

นีลกลอกตาและพิงโซฟาอย่างเกียจคร้าน โจชัวถอนหายใจ “เป็นความผิดของลูน่าทั้งหมด เธอทำให้นายเสียคน”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณแม่สักหน่อย ก็ได้ผมจะนั่งดี ๆ” นีลทนไม่ได้ที่จะฟังใครมาว่าร้ายแม่เขา ดังนั้นเขาจึงนั่งตัวตรง “เอาล่ะ แล้วคุณอยากพูดอะไร?”

“อลิซเป็นแม่ของนาย” โจชัวมองนีลอย่างจริงจัง “เธออุ้มท้องนายกับเนลลี่ไว้เป็นสิบเดือนแถมยังประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างอุ้มท้องนายด้วย ชีวิตของเธอไม่ง่ายเลยนะ ฉันรู้ว่าพวกเธอทั้งคู่ใช้เวลากับลูน่ามามากและเธอก็เลี้ยงดูนายมานาน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านายจะทำตัวไม่สุภาพกับอลิซได้นะ เธอเป็นแม่แท้ ๆ ของนาย พวกเธอทั้งสองเป็นเด็กฉลาด ดังนั้นฉันมั่นใจว่านายเข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงไม่ได้อยู่เคียงข้างนาย แต่ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว นายก็ต้องปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพตามที่เธอสมควรได้รับสิ”

นีลกลอกตา แน่นอนว่าพวกเขาให้ความเคารพแม่ของพวกเขาอยู่แล้ว แต่อลิซไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของพวกเขา ลูน่าต่างหาก!

“ตอบมาสิ” โจชัวยืนกรานอย่างเย็นชาเมื่อเห็นว่านีลไม่ตอบรับ

นีลเม้มปาก “มันก็ต้องมีช่วงปรับตัวใช่ไหมครับคุณลินช์ ผมรู้ว่าคุณอยากให้เราเคารพคุณอลิซ แต่เราไม่คิดว่าเธอจะสนใจพวกเราขนาดนั้นนะครับ แล้วอย่างนี้ทำไมเราถึงต้องสนใจและให้ความเคารพเธอด้วยล่ะ

“เธอไม่ให้เรากินอะไรนอกจากมื้ออาหารประจำวัน และเธอก็ไม่ให้เรากินมื้อเย็นตามเวลาด้วย ตอนนี้เธอสอนเราอีกว่า ในฐานะที่เป็นเด็กก็ควรเรียรู้ที่จะเอาใจผู้ใหญ่ ขอผมถามหน่อยเถอะครับคุณลินช์ ถ้าคุณเป็นลูก คุณอยากมีแม่แบบนั้นไหม?”

สีหน้าของโจชัวหวนนึกถึงอดีตเมื่อได้ยินคำพูดของนีล เขาเองก็เช่นกัน เขาไม่ชอบโดนกฎเกณฑ์บังคับให้อยู่ในกรอบ ในตอนที่เขาเด็กกว่านี้ เขาเกลียดที่ต้องโดนพวกผู้ใหญ่สั่งสอนว่าต้องทำอะไร นีลและเนลลี่ทำให้โจชัวนึกถึงตัวเองมาก...

โจชัวถอนหายใจ “นายพูดถูก ฉันยอมรับว่าอลิซทำผิด ฉันจะไปคุยกับเธอ...”

“คนดีที่สุดในโลกเลยเหรอ...” โจชัวกล่าวซ้ำ ความทรงจำที่เห็นลูน่าออกไปจากสำนักงานพร้อมธีโอผุดขึ้นมาในหัวเขาทำให้เขายิ้มเยาะ “ฉันว่านายคงพูดถูก คนดีที่สุดในโลกของนายกลับบ้านกับคนที่แทบจะไม่รู้จักกันด้วยนะ”

คำพูดแปลก ๆ ของโจชัวทำให้นีลขมวดคิ้ว เขาใช้ดวงตากลมโตมองโจชัว “อย่ามาพูดอะไรไร้สาระนะ!”

“ไร้สาระเหรอ?” โจชัวเห็นกับสองตาว่าลูน่าขึ้นรถธีโอไปแล้วก็ไปทางบ้านของธีโอด้วย ถ้าเขาไม่ได้คิดไปเองก็ไม่มีทางที่ทั้งหมดนั้นจะเป็นของปลอม

โจชัวมองเด็กชายตัวน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้ากังขาและยิ้มเย้ย “นายมีโทรศัพท์ไม่ใช่หรือไง ถ้าไม่เชื่อก็ถามเธอดูสิว่าเธออยู่ไหน”