ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 276

ลูน่ารู้ว่าคุณย่าลินช์กำลังโกหกตัวเอง

“คุณบอก คุณลินช์ไม่เคยขัดขืนคุณเหรอคะ? หลายปีก่อน คุณอยากให้เขาแต่งงานกับเฮลีย์ วอลเตอร์ แต่เขาก็แต่งงานกับลูน่า กิบสันแทน หลังจากเธอตาย คุณอยากให้เขากลับไปแต่งานกับเฮลีย์ให้เป็นภรรยาคนที่สอง แต่เขาก็ไปหมั้นกับออร่า กิบสัน คุณอวยพรให้เขากับออร่าไปได้ดี แต่สุดท้ายพวกเขาก็เลิกกัน” ลูน่ามองคุณย่าลินช์อย่างไม่ยินดียินร้าย “คุณลินช์ก็ขัดขืนคุณมาตลอดนี่คะ เขาไปฟังคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ลูน่าคิดว่าคำพูดของเธอคงจะทำให้คุณย่าลินช์เงียบปากลงและเธอคงจะได้เอาคืนที่คุณย่าลินช์ฉีกแบบร่างของเธอในที่สุด แต่ที่ทำให้เธอแปลกใจคือ คุณย่าลินช์กลับหัวเราะออกมาเบา ๆ

“เรื่องพวกนั้นไม่มีอะไรจริงสักอย่าง ความจริงแล้วไม่ใช่ฉันที่อยากให้โจชัวแต่งงานกับเฮลีย์ วอลเตอร์แต่เป็นพ่อของเขาต่างหาก ฉันว่าเธอคงจะไม่รู้ว่าโจชัวให้เกียรติฉันแค่ไหน” คุณย่าลินช์กล่าวเย้ยต่อไป “หลายปีก่อน ตอนที่เขาแต่งงานกับลูน่า กิบสัน ฉันบอกว่าฉันอยากอุ้มเหลน แต่ลูน่าไม่อยากมีสักคน ในขณะที่โจชัวบอกเองว่าเขาจะทำตามความต้องการของฉัน

“ทำยังไงลูน่า กิบสันก็ไม่ท้อง ฉันก็เลยบังคับให้นางลองการรักษาแบบดั้งเดิมด้วยยาจากหมอผี หมอผีร่ายมนต์ให้แล้วก็บอกให้เธอกินดินกับขี้เถ้าเป็นวิธีการรักษา ลูน่า กิบสันคิดว่าทั้งหมดนี้เธอทำลับหลังโดยที่โจชัวไม่รู้ แต่ที่จริง โจชัวเป็นคนอนุญาตให้ฉันทำเอง”

คุณย่าลินช์ถอนหายใจ “ฉันไม่คิดเลยว่ายานั่นจะได้ผล สุดท้ายลูน่า กิบสันก็ตั้งท้อง ไม่สิ! เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ควรเรียกเธอด้วยชื่อนั้นแล้ว ตอนนี้เธอคืออลิซ ฉันชอบชื่อนี้ ฉันจะได้ไม่ต้องเรียกเธอชื่อเดียวกับผู้หญิงร้ายกาจคนนี้”

หัวใจของลูน่าเย็นเฉียบเมื่อได้ยินคำพูดของคุณย่าลินช์ เธอจ้องมองคุณย่าลินช์อย่างว่างเปล่า อกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างพยายามควานหาอากาศหายใจ

ความทรงจำอันเลวร้ายที่เธอกักเก็บไว้ให้พ้นความคิดและจิตใจค่อย ๆ ลอยกลับมายังชายฝั่งจิตสำนึก เธอระลึกได้ถึงตอนที่คุณย่าลินช์ตำหนิเธอและขั้นตอนอันแสนทรมานที่เธอต้องอดทน เธอยังคงจำความรู้สึกตอนที่กลืนดินและขี้เถ้าเข้าไปได้ราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้

ในเวลานั้น ทั้งดินและขี้เถ้าที่เธอต้องกินเข้าไปเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการรักษาแบบดั้งเดิมได้ทำลายเยื่อบุชั้นในของกระเพาะอาหารของเธอ หลายคืนผ่านไป ลูน่านอนพลิกตัวตะแคงไปมานับครั้งไม่ถ้วน และเพราะความเจ็บนั้นทำให้เธอไม่สามารถนอนหลับได้เลย เธอกลัวที่จะบอกเรื่องนี้กับโจชัวเพื่อไม่ให้เขารู้สึกไม่สบายใจและแอบออกไปซื้ยามาบรรเทาความเจ็บปวดนั้นเอง เธอไม่เคยกล้าที่จะบ่นเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย

ทุกครั้งที่โจชัวนึกถึงเรื่องนี้ ความรู้สึกผิดและความละอายใจก็ปกคลุมหัวใจของเขา เขาให้สัญญาว่าจะเป็นสามีที่ดีของลูน่าแต่ก็ทำไม่ได้ สำหรับโจชัวแล้วเรื่องนี้เป็นแผลเป็นที่ไม่มีวันรักษาหาย เขาไม่คิดเลยว่าคุณย่าลินช์จะหยิบยกเรื่องนี้มาพูดหลังจากผ่านไปหลายปีแล้ว!”

“คุณย่า” ธีโอแทรกขึ้นมาในทันทีที่เขารู้สึกว่าบรรยากาศแย่ลงไปทุกขณะ เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณย่าบอกว่าอยากให้ลูน่าจ่ายค่าชดเชยนั้นคืนให้โจชัวใช่ไหมครับ?”

“ใช่!” คุณย่าลินช์พ่นเสียง “ถ้าเธอจ่ายเงินร้อยล้านได้ตรงนี้ ฉันจะพิจารณาให้เธออยู่ในลินช์กรุ๊ปต่อไปก็ได้” คุณย่าลินช์มั่นใจว่าลูน่าไม่มีปัญญาจ่ายเงินร้อยล้านตรงนี้ได้แน่นอน

ธีโอหัวเราะเบา ๆ แล้วหยิบเช็คออกมาจากกระเป๋ากางเกง “เท่านี้พอไหมครับ?”