ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 277

คุณย่าลินช์รับเช็คจากธีโอมาดู สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสับสน ทำไมถึงมีชื่อของโจชัวอยู่ข้างล่างล่ะ

ธีโอยิ้ม “เหตุผลที่ผมมาที่นี่วันนี้ นอกจากมารับลูน่าแล้ว ผมอยากเอาเช็คมาคืนโจชัวด้วยครับ”

คุณย่าลินช์ขมวดคิ้วแล้วพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นพักหนึ่งเธอก็เบิกตากว้างแล้วมองไปที่ธีโอ “นี่เป็นเช็คที่โจชัวจ่ายให้คุณอัลเลนใช่ไหม แล้วนาย...”

“ผม ธีโอ อัลเลนครับ” ธีโอยิ้มกว้างให้เธอ “ผมเองก็มีเรื่องอยากบอกคุณเหมือนกัน ภาพวาดชิ้นงานจริงราคาร้อยล้านอยู่ในห้องทำงานของผม ผมไม่เคยเอาไปแสดงในที่สาธารณะ ส่วนภาพที่โดนทำลายวันนั้นเป็นของปลอม”

เขามองใบหน้าประหลาดใจของคุณย่าลินช์แล้วพูดต่อไปว่า “ทันทีที่คุณลินช์รู้ว่าภาพนี้โดนทำลาย เขาก็ส่งเช็คนี้มาเป็นค่าชดเชยให้ทันที แต่ผมรู้ว่าผมไม่สามารถรับไว้ได้ ผมก็เลยเอามาคืนให้กับเขา”

คุณย่าลินช์ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

“ตอนนี้ผมคืนเงินให้แล้ว ลูน่าก็ไม่ต้องลาออกอีกแล้วนะครับ คุณยังมีปัญหาเรื่องนี้หรือเปล่า?”

คุณย่าลินช์ก้มหน้ามองเช็คใบนั้นและพูดไม่ออกไปชั่วครู่

“ถ้างั้นก็...” คุณย่าลินช์พึมพำกัดริมฝีปากตัวเอง “เธอไม่ต้องลาออกแล้ว แต่เธอก็ต้องขอโทษหลานสะใภ้ของฉันอยู่ดี! แม้ว่ารูปวาดจะเป็นของปลอม แต่เธอก็ได้ทำลายมันเพื่อทำให้อลิซเสียใจ! แล้วเมื่อกี้เธอก็ทำฉันเจ็บไป เธอก็ควรจะต้องขอโทษฉันด้วย!”

“ขอโทษงั้นเหรอคะ?” ลูน่ากอดอก “ภาพที่ฉันทำลายเป็นของธีโอ คนที่ฉันควรขอโทษก็ต้องเป็นเขาไม่ใช่อลิซ แล้วอีกอย่าง...”

ลูน่าหันไปมองคุณย่าลินช์ “เมื่อกี้ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณ และถึงฉันทำก็เป็นเพราะคุณทำลายแบบร่างของฉัน แบบนี้แล้วควรเป็นคุณไม่ใช่เหรอคะที่ต้องขอโทษฉัน”

โจชัวตัวแข็งทื่อไปในทันทีที่ได้ยินคำพูดของลูน่า “คุณย่าทำลายแบบร่างเหรอครับ?”

คุณย่าลินช์รู้ว่าตัวเองผิด แต่เธอก็เม้มปากอย่างไม่เต็มใจ “ไม่เหมือนกันสักหน่อย สัญญาในห้องของแกราคาตั้งหลายล้าน จะไปเทียบกับรูปวาดของเธอได้ยังไง เธอไม่ใช่จันทร์เจ้าสักหน่อย”

ธีโอหัวเราะออกมาทันที “อะไรทำให้คุณคิดว่าเธอไม่ใช่ล่ะครับ?”

เมื่อเห็นสีหน้าของคุณย่าลินช์ ธีโอก็หัวเราะและกล่าวต่อ “ผมเดาว่าคุณคงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะสิว่า ลูน่าคือ จันทร์เจ้า เป็นเกียรติของลินช์กรุ๊ปที่เธอมาทำงานให้ แต่ดูแล้วเธอจะไม่ได้รับความเคารพอย่างเหมาะสมเลย”

ใบหน้าของคุณย่าลินช์ถอดสี เธอมองลูน่าอย่างงงงวย จากนั้นก็หันกลับไปมองโจชัว “นี่เป็น...เป็นไปไม่ได้!”

ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าจันทร์เจ้ามีความสามารถที่สุดและโดดเด่นในแวดวงนักออกแบบเครื่องเพชร คุณย่าลินช์ก็ติดตามผลงานของจันทร์เจ้ามาโดยตลอด และหวังไว้ว่าจะซื้อผลงานบางชิ้นมาเก็บไว้เป็นคอลเลคชั่นของตัวเองบ้าง