ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 296

อลิซยังคงยืนอยู่ที่เดิมตรงทางเดินขณะที่เธอมองนีลที่กำลังจากไป ในแววตาของเธอมีประกายความเกลียดชังสะท้อนอยู่

เด็กนั่นมันไม่โง่ เขารู้ว่าเธอจะทำอะไรพวกเขาถ้าเธอไม่ได้เป็นคนดูแลพวกเขาอีก ดังนั้นเขาก็เลยบังคับให้โจชัวเปลี่ยนใจด้วยเหตุผลที่แย้งไม่ได้!

เมื่อคิดว่าในอนาคตเธอยังต้องแสร้งทำเป็นว่าดูแลพวกเขาอยู่ อลิซก็โมโหอย่างอธิบายไม่ถูก

ขณะที่เธอเหม่อมองนีล โจชัวก็ขมวดคิ้วและเรียกเธอเรียบ ๆ “อลิซ”

อลิซสะดุ้งเล็กน้อยและได้สติทันที

“ไปกันเถอะ”

โจชัวพาอลิซไปยังคาเฟ่ที่อยู่ใกล้ ๆ โรงพยาบาล

นี่เป็นครั้งเดียวที่เขาพาเธอออกมาที่นี่หลังจากแต่งงานกัน

ก่อนแต่งงาน เขาไม่เข้าใจเธอเท่าไหร่ เขารู้แค่ว่าเธอเป็นผุ้หญิงที่หลงรักเขาจนเรียกว่าคลั่งไคล้ เพราะครอบครัวของเขาเอาแต่กระตุ้นให้เขาแต่งงาน และเขายังถูกผนวกเข้ากับแรงกดดันจากงานจนมีช่วงหนึ่งที่เขารู้สึกหดหู่เกือบทั้งวัน

เธอเหมือนกับดวงอาทิตย์เล็ก ๆ ที่อยู่เคียงข้างเขาและคอยทำให้ชีวิตของเขาสดใส

เธอวาดรูปให้เขา มอบของขวัญเล็ก ๆ ให้และร้องเพลงแปลก ๆ ให้เขาฟัง

ต่อมา เขาก็เริ่มปฏิบัติต่อเธอในฐานะเพื่อนและเริ่มเล่าเรื่องส่วนตัวให้เธอฟัง

ในตอนที่พวกเขาพูดคุยกับเรื่องมุมมองการแต่งงาน เธอคิดอยู่นาน จากนั้น เธอก็จับแขนเขาไว้และมองเขาด้วยดวงตากลมโตวาวน้ำ

“คุณคิดว่าการแต่งงานเป็นภาระของคุณ แต่ฉันคิดว่าการแต่งงานเป็นความสุข ถ้าฉันแต่งงานกับคุณฉันคงดีใจมาก”

“เพราะคุณคิดว่าเธอเป็นภรรยาน้อยที่แทรกกลางระหว่างเรา”

โจชัวหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ “เมื่อกี้ที่โรงพยาบาล คุณบอกว่าตอนที่ลูน่าอยู่ที่บ้านแอนน์ คุณคอยดูผมอยู่ห่าง ๆ จากชั้นล่าง ถ้าคุณเห็นผม งั้นคุณก็น่าจะรู้ว่าหลายคืนนั้นผมไม่ได้ไปเจอหน้าลูน่า ผมแค่สูบบุหรี่อยู่ข้างล่าง แต่ว่าตอนที่คุณอยู่ที่บริษัท คุณพยายามจะบิดเบือนความจริง คุณบอกว่าผมคุยกับลูน่าเรื่องแบบร่างกลางค่ำกลางคืน”

จากนั้นโจชัวก็มองเธออย่างเย็นชา “ผมเข้าใจสัญชาตญาณของผู้หญิงนะ และผมก็ยอมรับด้วยว่าหลายอย่างเป็นความผิดของผม แต่คุณคุยกับผมได้”

เล็บของอลิซจิกลงในเนื้อฝ่ามือ เธอเงยหน้าและยังคงแสร้งทำตัวน่าสงสาร

“ฉัน...ไม่กล้า ฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกคุณ คุณจะไม่พอใจ”

“แล้วตอนนี้ผมดูมีความสุขไหมที่คุณทำตัวแบบนั้น?” โจชัวหัวเราะเยาะ “คุณกับผมมีปัญหาที่ต้องจัดการกันเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลูน่า เธอไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าผมไปที่นั่น แต่คุณสร้างเรื่องโกหกและข่าวลือออกมาง่าย ๆ คุณทั้งใส่ความและกล่าวหา”

จากนั้นโจชัวก็มองเธอ “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นแบบนั้นมาตลอด หรือว่าคุณเปลี่ยนไปในช่วงหกปีที่ผ่านมา”