ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 89

ลูน่าถูกเข็นกลับเข้ามาในห้องไอซียูอีกครั้ง

ห้องไอซียูนี้เต็มไปด้วยหมอ ชายหนุ่มในชุดคลุมของโรงพยาบาลกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทีอ่อนแรง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

“พาเธอมาหาผม!”

แม้ว่าน้ำเสียงเขาจะอ่อนแรงแต่กลับหนักแน่นและทรงพลังจนคนได้ยินแทบจะหายใจไม่ออก

ลูน่าค่อย ๆ ก้าวขาลงจากเตียงโดยมีพยาบาลคอยช่วยประคอง เธอเดินเข้าไปหาอีกคนช้า ๆ

“ถามหาฉันเหรอคะ คุณลินช์?” เสียงของลูน่าทำให้โจชัวคิ้วกระตุก

เขาหันกลับมามองเธอด้วยแววตาเย็นชาราวกับยอดน้ำแข็งที่เสียดแทงทะลุผู้ที่ได้มอง

“เธอคือคนที่พูดกับฉันเมื่อกี้นี้เหรอ?”

“ใช่ค่ะ”

“ที่พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง?” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธจนไฟแทบปะทุ “รู้หรือไงว่าลูน่า กิบสันอยู่ที่ไหน?”

ลูน่ายกมือขึ้นกอดอกพลางมองใบหน้าแสนเย็นชาของชายหนุ่มอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันไม่รู้ ก็แค่พูดไปอย่างนั้น คุณจะได้ตื่นเสียที”

คิ้วสวยเลิกขึ้นพลางกล่าวต่ออย่างพอใจ “ดูเหมือนจะได้ผลดีเลยทีเดียว”

“เธอ…!”

โจชัวลงมาจากเตียงทันที เข็มที่ปักอยู่บนร่างของเขาถูกดึงกระชากออกอย่างแรงจนเลือดพุ่งกระฉูดไปทั่ว อุปกรณ์การรักษาที่เชื่อมต่อกับตัวเขาไว้พลันหล่นลงพื้นล้มระเนระนาดไปหมด

ชายหนุ่มรีบเข้าไปคว้าลำคอลูน่าไว้แล้วออกแรงบีบด้วยมือใหญ่ทั้งสองข้างจนเธอถูกตรึงไว้กับกำแพง

“โกหก! เธอรู้ว่าลูน่า กิบสันอยู่ที่ไหน!” ดวงตาเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งความเดือดดาลจนแทบขาดสติ “บอกฉันมา ว่าเธออยู่ที่ไหน!”

ถึงแม้ว่าจะถูกบีบคอจนหายใจแทบไม่ออก แต่ลูน่ายังคงจ้องมองโจชัวด้วยสีหน้าที่เฉยเมย “ฉันบอกว่าฉันไม่รู้ แค่อยากจะทำให้คุณตื่นขึ้นมาก็แค่นั้น แต่ดูท่าคุณจะตื่นตระหนกเกินไปนะคะ”

เธอพูดต่อ “คุณลินช์ ฉันแค่พยายามจะปลุกคุณ ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายใด ๆ ฉันไม่ได้ต้องการกล่าวถึงคุณลูน่า กิบสัน แต่คุณยังคงพูดว่าฉันทำร้ายเธอ แต่เท่าที่ฉันเห็น ลูน่า กิบสันเต็มใจส่งเนลลี่กลับมาหาคุณ แต่เธอไม่ยอมเปิดเผยตัวตน นั่นมันไม่ใช่เพราะคุณเคยทำร้ายเธอมาก่อนหรอกเหรอคะ และฉันคิดว่านั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่กล้าเผยตัวตนให้คุณได้รับรู้”

ได้ยินดังนั้นโจชัวถึงกลับตัวแข็งนิ่งค้างไป

นั่นสิ ที่ลูน่ากิบสันไม่ยอมออกมาให้เขาเจอ เป็นเพราะ… เธอยังจำได้ว่าเขาเคยทำให้เธอเจ็บช้ำอย่างไรงั้นเหรอ?

ขณะที่โจชัวสติหลุดไป กลุ่มหมอข้างหลังก็กรูกันเข้ามาดึงตัวชายหนุ่มกลับไปและจัดการให้เขานอนลงบนเตียงดังเดิม

โจชัวไม่แม้แต่จะมองลูน่าอีก

เขานอนลงแล้วเหม่อมองเพดานนิ่ง ปล่อยให้หมอจัดการเขาทุกอย่างตามที่ต้องการ

“เป็นอะไรไหมคะ?” พยาบาลสาวเข้ามาช่วยลูน่า “เหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ทำให้ฉันกลัวมาก คุณลินช์เหมือนกำลังจะฆ่าคุณ”

“อย่างนั้นเหรอคะ?”