มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 352

เซี่ยงตงฉิงกำลังร้องไห้ ฉีเติ่งเสียนก็มองอยู่ด้านข้าง

ลุงฝูที่ได้ยินการเคลื่อนไหวด้านนอกประตู อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง แต่ในเมื่อเรียกฉีเติ่งเสียนมาแล้ว ก็ต้องเลือกที่จะเชื่อมั่นก็พอแล้ว

เขาเชื่อมั่นว่าฉีเติ่งเสียนเป็นผู้ชายคนแรกที่เซี่ยงตงฉิงพากลับมาที่บ้าน ต้องมีความพิเศษแน่นอน

“ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อยมาก มีความกดดันมาก เพียงแต่ว่า เธอไม่ควรนำเรื่องที่ผ่านไปแล้วเก็บไว้กับตัวเอง”

“เวลายังเดินไปข้างหน้า ชีวิตคนก็ต้องเดินไปข้างหน้า”

“พวกเราต้องดูหนทางข้างหน้า”

เสียงของฉีเติ่งเสียนอ่อนโยนลง ตบแผ่นหลังของเซี่ยงตงฉิงเบาๆ หลังจากนั้นก็ยื่นทิชชูให้เธอ

เซี่ยงตงฉิงฟุบอยู่บนโต๊ะทำงานท่าทางไม่น่าดู จนกระทั่งจนตรอกมาก

ใครก็คิดไม่ถึงว่า บอสใหญ่ของเซี่ยงกรุ๊ป จะมีท่าทางจนตรอกขนาดนี้ ฟุบอยู่บนโต๊ะฟูมฟายมาก และยังถูกผู้ชายตี

ฉีเติ่งเสียนก็พูดต่อไป“เงื่อนไขที่พ่อแม่สร้างสรรค์สิ่งดีขึ้นมา ก็เพราะว่าอยากให้พวกเรามีชีวิตที่ดีกว่า พวกเขาไม่เคยหวังว่าธุรกิจของตัวเองจะทำให้คนจดจำมากขนาดนี้ อย่างมากสุดก็คือ ยังเป็นห่วงว่าลูกของตัวเองจะสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขไหม”

เซี่ยงตงฉิงพูดสะอึกสะอื้น“คนที่ไม่มีความรับผิดชอบก็สามารถพูดได้ นายไม่เคยมีประสบการณ์เจ็บปวดมาก่อน ก็สามารถพูดประชดประชันได้!”

ฉีเติ่งเสียนก็หัวเราะ และพูด“ใช่ ไม่เคยเจ็บปวดเหมือนคนอื่น ก็ไม่มีสิทธิ์มาแนะนำคนอื่น”

“เพียงแต่ เลือกจะใช้ชีวิตยังไง เป็นพวกเราที่สามารถตัดสินเอง จริงไหม?”

“อย่างน้อย อย่าให้ตัวเองมีชีวิตที่เหนื่อยเกินไป”

“ควรจะทะนุถนอมลุงฝู เขาแก่แล้ว ไม่ควรจะต้องอกสั่นขวัญหายเพราะเธอ”

หลังจากที่พูดจบ ฉีเติ่งเสียนก็ยื่นมือออกไป นำเซี่ยงตงฉิงดึงขึ้นมาจากบนโต๊ะ

ท่าทางที่เธอฟุบอยู่บนโต๊ะ ทำให้คนคิดเพ้อเจ้อได้

“เธอจำเป็นต้องพักผ่อน”ฉีเติ่งเสียนพูดประโยคเดิมซ้ำอีก

เซี่ยงตงฉิงเงียบไม่พูดจา และยื่นมือออกมา

“นำดินสอคืนให้ฉัน!”หลังจากนั้นนานมาก เธอจึงพูดเสียงเย็นชาขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนนำดินสอวางไว้ในมือเธอ ยิ้มและพูด“ฉันคิดว่าเธอไม่มวยผม เหมือนจะสวยกว่า”

แน่นอนว่าเซี่ยงตงฉิงไม่ต้องการจะให้เขาคิดว่าสวยไหม ผู้หญิงมักพอใจในตัวเอง ฉีเติ่งเสียนไม่เข้าใจ จนกระทั่งยังทำให้เธอรู้สึกเกลียดหมอนี่

เซี่ยงตงฉิงไม่ลังเลที่จะใช้ดินสอมวยผม

ฉีเติ่งเสียนมองจนไม่สนใจ

“ฉันจะพักผ่อน สามารถเชิญนายออกไปจากห้องของฉันได้ไหม?” เซี่ยงตงฉิงเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง หลังจากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา

“ฉันจะดูเธอพักผ่อน แน่ใจว่าเธอนอนหลับแล้ว ถึงจะออกไปจากห้องของเธอ”ฉีเติ่งเสียนพูด

เซี่ยงตงฉิงโกรธจนหน้าแดง มีคนที่ได้คืบจะเอาศอกขนาดนี้ไหม?

ฉีเติ่งเสียนพูดจริงจัง “ดังนั้น ถ้าหากเธอไม่อยากโดนตีอีก ก็รีบพักผ่อนนอนลงบนเตียงอย่างเชื่อฟัง”

เซี่ยงตงฉิงโกรธมาก แต่ก้นยังรู้สึกเจ็บจึงเลือกที่จะถอย ดังนั้น เธอจึงไปขึ้นเตียงเงียบๆ พลิกตัวลงนอน ห่มผ้า

ฉีเติ่งเสียนนั่งลงบนเก้าอี้อย่างใจเย็น ก็เฝ้ารอให้เซี่ยงตงฉิงนอนหลับไป

เซี่ยงตงฉิงอยากจะยืนหยัดที่จะไม่นอน ให้ฉีเติ่งเสียนนั่งอยู่บนเก้าอี้แบบนี้ทั้งคืน จะทำให้เขาเหนื่อย

แต่ว่า เธอเหนื่อยล้าเกินไป หลังจากที่นอนลงบนเตียง หนังตาก็เริ่มหนักอึ้ง และเริ่มพร่ามัว

หลังจากนั้น เธอก็ฝืนส่ายหน้าไปมา บังคับให้ตัวเองมีสติ

“ก็คือตอนเช้า”อาฝูพูดตอบ

เซี่ยงตงฉิงเลิกคิ้วขึ้นและพูด“เมื่อคืนเขาไม่ได้กลับไป?”

อาฝูพูด“นอนอยู่บนเก้าอี้ทั้งคืน วันนี้ตอนเช้ายังบ่นกับผมว่าปวดเมื่อยร่างกาย”

หลังจากที่เซี่ยงตงฉิงได้ฟังประโยคนี้ ก็ยิ้มมุมปาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ได้ยินว่าฉีเติ่งเสียนทรมาน เธอกลับดีใจมาก

เห็นรอยยิ้มของเซี่ยงตงฉิง อาฝูก็คลายความกังวล ยิ้มและพูด“ประธานฉีเป็นคนที่ไม่เลว”

“เขาไม่เลว?เขาเป็นคนชั้นต่ำ หัวแข็งดื้อรั้น”เซี่ยงตงฉิงพูดเหยียดหยาม

เดิมทีเธอรู้สึกประทับใจฉีเติ่งเสียน ถึงยังไงเซี่ยงกรุ๊ปก็สามารถยืนหยัดได้ต่อไป ล้วนเป็นคุณงามความดีของเขา

แต่ตอนนี้ ไม่รู้ว่าทำไม คนนี้ รู้สึกเกลียดมาก

อาฝูก็พูด“ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ผมจะไม่เปิดประตูให้เขาแล้ว”

เซี่ยงตงฉิงกระตุกมุมปาก เงียบไปสักพักและพูด“นี้ไม่จำเป็น ตอนนี้เขาเป็นคนสำคัญที่ร่วมมือกับฉัน ต้องไว้หน้าเขา”

อาฝูแอบยิ้ม และพูด“ผมรู้แล้ว”

วันนี้เซี่ยงตงฉิง สดชื่นมาก อารมณ์ก็แทบจะกลายเป็นดีขึ้นมา แม้แต่ข้าวต้มถั่วเขียวก็ดื่มสองถ้วย

มองเห็นเซี่ยงตงฉิงทำทรงผมใหม่ อาฝูก็เบาใจ ก็ซาบซึ้งใจกับฉีเติ่งเสียนมาก

แต่ฉีเติ่งเสียนที่ถูกเซี่ยงตงฉิพูดด่า เพิ่งจะถึงบริษัท หยางกวนกวนก็นำประวัติส่งเข้ามา พูดว่ามีคนสมัครงาน

ฉีเติ่งเสียนอ่านอย่างละเอียด ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไปเล็กน้อย…

คนนี้ ยังไล่มาถึงบริษัทแล้ว?!