มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 356

ฉีเติ่งเสียนดื่มเหล้ากับเซี่ยงตงฉิงไปไม่น้อยเลย

อาการเมาค้างนี้ ไม่มากก็น้อยทำให้เซี่ยงตงฉิงปลดปล่อยความกดดันในใจเธอได้ไม่มากก็น้อย

เป็นเหล้าดี แม้ว่าคุณจะเมามาก แต่เมื่อตื่นมาในวันรุ่งขึ้นก็จะเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นและคุณจะไม่ปวดหัว

ดังนั้นอาการของเซี่ยงตงฉิงจึงค่อนข้างดี

“ลุงฝู คุณพักผ่อนที่บ้านดีๆ ฉันไปฝังกระดูกของเซี่ยงตงเหลย”เซี่ยงตงฉิงใส่ชุดสูทสีดำแล้วพูดอย่างนิ่งๆ

“ครับ คุณหนู”อาฝูตอบอย่างนิ่งๆ

เซี่ยงตงเหลยพยักหน้ากับฉีเติ่งเสียนจากนั้นก็ออกจากประตูไป

ฉีเติ่งเสียนเดินตามเขา ขี่รถคันเดียวกับเขาไปที่สุสาน

โดยพื้นฐานแล้ววันนี้ไม่มีผู้คนอยู่ในสุสาน โดยเฉพาะพ่อแม่ของเซี่ยงตงฉิงฝังอยู่ตรงบริเวณด้านเนินของสุสาน

ผู้ที่สามารถซื้อที่ฝังที่นี่ได้ โดยพื้นฐานแล้วคือคนที่ร่ำรวย และราคาของสุสานก็สูงถึงหลายล้าน

หลายคนคิดว่าการซื้อสุสานราคาแพงเช่นนี้เป็นเพียงการจ่ายภาษี แต่คนรวยก็ใช้เงินนี้เพื่อทำให้คนรุ่นต่อๆไปรู้สึกสบายใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ขาดสิ่งนี้จริงๆ

ในเวลานั้น เมื่อดินแดนสมบัติฮวงจุ้ยบนยอดเขาถูกยึดคืนค้างคาวหลายร้อยตัวก็บินผ่านไป เจ้าหน้าที่จึงเรียกว่า "ว่านฟู่ไหลเฉา" ราคาซื้อขายที่ถูกที่สุดสำหรับสุสานคือแปดแสน

ตามสถานะของเซี่ยงตงฉิงมาพูดแล้ว ที่ที่ฝังศพของเซี่ยงตงเหลยมันยอดเยี่ยมมาก เรายังเชิญคนกลุ่มหนึ่งมาแสดงความเสียใจด้วย

อย่างไรก็ตาม เขาก็เลือกแนวทางที่ไม่ซับซ้อน บางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่ต้องการให้ความทรงจำอันเจ็บปวดเหล่านั้นถูกกล่าวถึงอีกครั้ง

มีหลุมศพอีกหลุมหนึ่งถัดจากหลุมศพนี้ เป็นหลุมศพที่ถูกปิดด้วยเทปสีดำ

เซี่ยงตงฉิงฉีกเทปออกและมีชื่อของเซี่ยงตงเหลยเขียนไว้อย่างชัดเจนรวมถึงภาพถ่ายขาวดำ

ที่แท้ เขาได้เตรียมพร้อมสำหรับวันนี้ที่จะมาถึงแล้ว

ฉีเติ่งเสียนนำกระดูกฝังไว้ในหลุดฝังศพ จากนั้นปิดผนึกด้วยแผ่นหินหนาๆ

“ขอสู่สุคติ ไปในภพภูมิที่ดี”

“ต่อจากนี้ฉันจะไม่เกลียดเธออีกแล้ว เจอพ่อแม่แล้วอย่าลืมขอโทษพวกท่านนะ”

เซี่ยงตงฉิงกำดินไว้หนึ่งกำมือ จากนั้นเขาก็หยิบไฟแช็กออกมาจุดธูปเทียน

ฉีเติ่งเสียนเอามือไว้ที่กระเป๋ากางเกงแล้วดูภาพนี้ และทันใดนั้นเขาก็ตื่นตัวอย่างอธิบายไม่ถูก

เขาหรี่ตาตัวเอง ยืนอยู่ข้างๆเซี่ยงตงฉิงอย่างเงียบๆ ทันใดนั้นในใจก็โกรธขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก

แน่นอนว่าเขาเป็นคนค่อนข้างไม่แยแส แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่ได้เฉยเมยจนไม่ใส่ใจอะไรเลย

ดังนั้นเขาโกรธเล็กน้อย เพราะคนพวกนี้ละเลยขอบเขตของตัวเอง

นี่คือสุสานของพ่อแม่ของเซี่ยงตงฉิง และบางทีร่องรอยแห่งสันติภาพสุดท้ายในหัวใจของเซี่ยงตงฉิงอาจถูกฝังอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้มีคนต้องการทำลายมัน

เห็นได้ชัดว่าการซุ่มโจมตีเซี่ยงจงฉิง รู้การตายของเซี่ยงตงเหลย

ในวันแบบนี้ที่แบบนี้ ทำเรื่องแบบนี้ มันค่อนข้างไร้ความเป็นมนุษย์

เซี่ยงตงฉิงยังไม่รู้สึกถึงอันตราย เปิดเหล้าเหมาไถขึ้นแล้วราดไปตรงหน้าสุสานพ่อแม่ สิบนิ้วพนมมือไม่รู้ว่ากำลังไหว้อะไร

“ควรไปแล้ว ถ้ายังไม่ไปเดี๋ยวจะไม่ทัน”ฉีเติ่งเสียนสีหน้าจริงจังแล้วพูดขึ้น ยื่นมือไปดึงเซี่ยงตงฉิงแล้วพูดอย่างอบอุ่น

“หึม?”เซี่ยงตงฉิงขมวดคิ้วมองไปทางเขารู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ

“บูม!”

ในเวลานี้ เสียงปืนดังขึ้น!

ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้น จู่ๆฉีเติ่งเสียนกดหลังของเซี่ยงตงฉิงลง

ลูกกระสุนยิงไปที่ศิลาหลุดศพแล้วแตกกระจายออกไป ทำให้เกิดควันและฝุ่นจำนวนนับไม่ถ้วน

ทั่วสุสานมีแต่เสียงปืน!

เซี่ยงตงฉิงปิดหูตัวเองอย่างลำบาก ตัวสั่นขึ้นเขาไม่ได้กลัว แต่รู้สึกลำบากและเจ็บปวด

“อย่าขยับ ไปกับฉันดีๆ”ฉีเติ่งเสียนดึงตัวเซี่ยงตงฉิงออกจากด้านหลังศิลาหลุมศพ มีปืนพกสองกระบอกอยู่ในเข็มขัดแล้ว

ถือปืนในมือข้างหนึ่งและอีกข้างจับเซี่ยงจงฉิงเขาวนไปรอบๆสุสานพยายามหลีกเลี่ยงเส้นทางที่มีมือปืนมากที่สุดและมุ่งหน้าลงภูเขา

โชคดีที่ภูเขานั้นใหญ่พอ มือปืนจึงกระจายออกไปเพื่อปิดล้อมและสังหารทั้งสองคน

ยิ่งไปกว่านั้นความแม่นยำปืนของฉีเติ่งเสียนนั้นดีเลย และความรู้สึกถึงอันตรายของเขาก็เฉียบแหลมอย่างยิ่ง เมื่อวงล้อมกำลังจะเกิดขึ้น เขาสามารถสังหารมือปืนได้อย่างรวดเร็วในจุดที่อ่อนแอที่สุด และพาเซี่ยงตงฉิงยิงออกไปอย่างแข็งแกร่ง

“คนพวกนี้คือใคร?”เซี่ยงตงฉิงกัดฟันแล้วถามอย่างโกรธ ดวงตาก็ลุกเป็นไฟขึ้น

“ไม่รู้ แต่ว่าต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับสวีกรุ๊ปแน่ๆ”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างนิ่งๆ จากนั้นจู่ๆก็กอดเซี่ยงตงฉิง เขากระโดดลงจากแท่นที่มีความสูงกว่าสี่เมตร

เซี่ยงตงฉิงไม่รู้ถึงความสั่นสะเทือนในการหล่อลงพื้นเลยเขาพูดอย่างนิ่งๆ: “ดูแล้วเหมือนถึงเวลาเก็บงานแล้ว คุณรู้สึกยังไง?”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าแล้วพูดขึ้น: “คุณจัดการเองเลย คุณคือผู้ออกคำสั่ง”

หลังจากพูดเช่นนี้ เขาก็ขว้างปืนพกที่กระสุนหมดโยนออกไป ยิงเข้าที่แก้มมือปืนที่ห่างออกไปสิบเมตร เสียงดังปัง

จากนั้นเขาก็รีบดึงปืนพกที่คาดเข็มขัดออกมาและยิงไปสองนัดเพื่อสังหารมือปืนที่ปิดหน้าเอาไว้

ไม่กี่นาทีต่อมาในที่สุดฉีเติ่งเสียนก็รีบวิ่งไปที่ด้านล่างของสุสานพร้อมกับเซี่ยงจงฉิง

อย่างไรก็ตาม มือปืนก็ไม่ยอมแพ้และไล่ตามมาทีละคน

ในขณะนี้จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งเร่งความเร็วขึ้นสะบัดหางและหยุดอยู่ตรงหน้าของฉีเติ่งเสียน

“ประธานฉี ประธานเซี่ยง รีบขึ้นรถ！”คนในรถตะโกนขึ้น