มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 357

คนที่ขับรถนั้นกลับทําให้ฉีเติ่งเสียนประหลาดใจเล็กน้อย

คาดไม่ถึงว่าจะเป็นหวงชงที่เพิ่งเข้าทํางานที่เทียนไล่แคปปิตอลเมื่อวานนี้

ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ลังเล เปิดประตูรถพาเซี่ยงตงฉิงขึ้นรถเลย

หลังจากที่ทั้งสองขึ้นรถ หวงชงก็รีบสตาร์ทรถทันที กระสุนยิงจากด้านหลังรถเหมือนหยาดน้ำฝน กระจกแตกหมดแล้ว

แต่โชคดีที่หวงชงขับเร็ว และทักษะกาาขับรถก็ดีเหมือนกัน และสลัดพวกมือปืนที่ไล่ล่าทิ้งได้

หลังจากพ้นอันตรายแล้ว สีหน้าของเซี่ยงตงฉิงยังคงตึงเครียด

แน่นอนว่าเธอโกรธมาก เพราะเธอไม่ได้คิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะทุเรศได้ถึงขนาดนี้ มาซุ่มฆ่าเธอที่หลุมฝังศพของพ่อแม่เธอ และลงมือในขณะที่เธอกำลังฝังศพพี่ชายแท้ๆของเธอ!

สีหน้าของฉีเติ่งเสียนก็ไม่ดีนัก เขาโกรธมากเหมือนกัน เพราะเขารู้สึกว่าวิธีการแบบนี้ไร้ศีลธรรมเกินไป ทั้งล้ำเส้นและไร้ความเป็นคนเกินไป

"นายมาที่นี่ได้ยังไง? ขอเหตุผลที่สมเหตุสมผลหน่อย" ฉีเติ่งเสียนพูดกับหวงชง

หวงชงปรากฏตัวที่เขาสุสาน ได้ช่วยเขากับเซี่ยงตงฉิงหลุดพ้นจากอันตราย นี่มันบังเอิญเหลือเกิน

เมื่อกี้อันตรายมากจริงๆ แม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะเก่งกาจถึงขนาดนี้ แต่ก็อาจถูกยิงตายได้

ถ้ามือปืนเหล่านั้นรวมตัวกันขึ้นมา นอกจากว่าเขาจะมีปีก ไม่งั้นเขาและเซี่ยงตงฉิงคงตายที่นี่จริงๆ

หวงชงตอบว่า "การซุ่มฆ่าในวันนี้หวังหู่เป็นคนจัดหามา หลังจากที่ผมได้รับข่าวก็รีบมาหาทันที"

ฉีเติ่งเสียนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วคิดได้ว่าหวงชงเคยเป็นลูกน้องของสวี่อานมาก่อน และค่อนข้างที่จะให้ความสำคัญกับเขา หู่เหมินกรุ๊ปและสาขาย่อยของหลงเหมินในเมืองตงไห่มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น หวังหู่จะลงมือ ทางฝั่งหลงเหมินต้องรู้ข่าวแน่นอน หวงชงอยู่ในหลงเหมินเป็นเวลาหลายปี จะมีสายสืบบ้างก็เป็นเรื่องปกติ

"หวังหู่เหรอ?"

"ฉันจะฉีกเขาให้เป็นชิ้นๆเลยคอยดู" เซี่ยงตงฉิงพูดอย่างป่าเถื่อน น้ําเสียงโหดร้าย กัดฟันจนเลือดออกแล้ว

ที่นี่เป็นดินแดนบริสุทธิ์แห่งสุดท้ายในใจของเธอ และวันนี้ก็เป็นวันที่เศร้าสำหรับเธออยู่แล้ว

ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ในสถานที่แบบนี้ วันแบบนี้ อารมณ์ของเธอจะดีได้ยังไง?

ฉีเติ่งเสียนหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า "นายแน่ใจเหรอว่าหวังหู่ทํา?"

หวงชงพยักหน้าและพูดว่า "ข่าวนี้น่าจะเชื่อถือได้ และนอกจากเขาแล้ว น้อยคนนักที่จะใช้วิธีการแบบนี้มาจัดการประธานเซี่ยง"

ฉีเติ่งเสียนเงียบ หลังจากฟังเขาพูดจบ

เซี่ยงตงฉิงพูดด้วยความโกรธว่า "ขับรถไปที่หู่เหมินกรุ๊ป ฉันจะไปหาหวังหู่ด้วยตัวเอง!"

หวงชงไม่ได้พูดอะไร และขับรถต่อไป

ฉีเติ่งเสียนพูดติดตลกว่า "คุณไปหาเขานี่ให้โอกาสเขาฆ่าคุณอีกครั้งใช่ไหม?"

หลังจากเซี่ยงตงฉิงได้ยินก็ยิ่งโมโหและพูดว่า "ฉันต้องเรียกร้องความเป็นธรรมให้พ่อแม่ของฉันหน่อยไหม! พวกคุณไม่กล้าไป เดี๋ยวฉันไปเอง!"

"สิ่งที่คุณทำในตอนนี้คือใจเย็นก่อน" ฉีเติ่งเสียนส่ายหัว

"ใจเย็นเหรอ?ใจเย็นยังไง? ใจเย็นแล้วพ่อแม่ของฉันก็จะได้รับความเป็นธรรมแล้วงั้นเหรอ?" เซี่ยงตงฉิงพูดอย่างเสียสติ น้ำเสียงของเธอค่อยๆดังขึ้น

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธอมาก ทําให้เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้

ถ้าเป็นคนอื่น เอาใจเขามาใส่ใจเรา ก็คงจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้เหมือนกัน คงจะถือมีดไปฆ่าทั้งครอบครัวของผู้ที่ก่อเรื่องนี้

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบ "ผมจะเรียกร้องความยุติธรรมให้คุณเอง แต่ไม่ใช่ตอนนี้"

เซี่ยงตงฉิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "แล้วเมื่อไหร่ล่ะ?"

หวังหู่สามารถรู้ข่าวว่าเซี่ยงตงเหลยตายแล้ว คงเป็นเพราะมีคนขายข้อมูลนี้ให้กับเขา และยังเชื่อมั่นว่าวันนี้เซี่ยงตงฉิงจะมาที่เขาสุสานด้วย

เซี่ยงตงฉิงเป็นคนฉลาด หลังจากได้ยินประโยคนี้ของฉีเติ่งเซียน เธอก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้ทันที สีหน้าของเธอก็ดูตึงขึ้น

"วันนี้ถ้าใครกล้ามาหาเรื่อง งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลยนะ!" เซี่ยงตงฉิงเม้มปาก ตอนนี้อารมณ์ของเธอแย่มาก ความคิดจะฆ่าคนก็ผุดขึ้นมาแล้ว

หวงชงขับรถเร็วมากและไม่นานก็มาถึงเซี่ยงกรุ๊ป

เซี่ยงตงฉิงเข้าไปในลิฟต์ด้วยสีหน้าที่ตึงเครียดสุดๆ

ฉีเติ่งเสียนและหวงชงไม่ได้ตามไปด้วย

"ไม่คิดว่านายจะไหวพริบดีขนาดนี้เลยนะ วันนี้ถือว่าได้ว่าช่วยฉันและประธานเซียงไว้" ฉีเติ่งเสียนมองไปที่หวงชง พูดอย่างเรียบเฉย

"ฮ่าฮ่าฮ่า ประธานฉีชมเกินไปแล้ว ประธานเป็นคนที่แม้แต่กระสุนก็ยิงไม่โดนเลยนะ อย่างมากผมก็ช่วยนิดหน่อย ไม่นับว่าช่วยชีวิตหรอก" หวงชงรีบตอบอย่างเกรงใจ

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้คิดว่าไอ่คนนี้จะถ่อมตัวขนาดนี้ ก็เลยพูดว่า "ดี พูดเก่งอยู่เป็น อีคิวสูงนะเนี่ย เดี๋ยวให้โบนัสนายสักหน่อย"

หวงชงสีหน้าตื่นเต้น ยิ้มและพูดว่า "เอ่อคือ โบนัสอะไรนั่นผมไม่ต้องการ ประธานฉี ช่วยพิจารณารับผมเป็นศิษย์เถอะ?"

ฉีเติ่งเสียนกลอกตาใส่และพูดเองเออเองว่า "แจกโบนัสสองแสนให้นาย ถือเป็นการให้กำลังใจ"

หวงชงเห็นว่าเขาข้ามคำพูดของเขาไปโดยตรง ก็รู้สึกจนใจ ทําอะไรไม่ถูกเลย ไม่รู้จะตอบอะไร

"ถ้านายสร้างผลงานอีก ฉันก็อาจจะลองพิจารณาดูว่าจะสอนนายสักหน่อย" ฉีเติ่งเสียนเหล่มองเขา

"โอเค ผมจะพยายามแน่นอน!" หวงชงรู้สึกเซอร์ไพรส์ขึ้นมาทันที

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ รู้สึกว่าตัวเองคู่ควรกับฉายา "นายทุนใจหมา" ที่หยางกวนกวนตั้งให้มากขึ้นเรื่อยๆแล้ว วาดฝันให้คนอื่นด้วยคำพูดเปล่าๆแบบนี้ เขายิ่งอยู่ยิ่งเซียนซะแล้ว

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขารู้สึกภูมิใจเล็กน้อย และรู้สึกว่าคําว่า "นายทุนใจหมา" ทั้งสี่คํานี่เป็นคําชมเชย