มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 378

หยางกวงกวงรู้สึกว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว แต่ความจริงแล้วไม่เลย ถูกฉีเติ่งเสียนนั้นตะคอกใส่

“แผนนี้มันดูออกชัดเจนมาก คุณจะเหยียบเข้าไปอยู่แล้ว คุณเป็นหมูป่าที่โง่หรอ?”

“ไม่เคยเจอคนที่โง่ขนาดนี้เหมือนคุณเลย!”

“ครั้งหน้าถ้าเจอปัญหาแบบนี้ฉันไม่อยากสนใจคุณแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างโกรธๆ แล้วตบไปที่สมองของเขาทั้งรอบ ตีสมองอย่างเล็กน้อยของเขา

หยางกวงกวงรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย แต่ไม่ตอบโต้กลับ เพราะตัวเองเป็นคนผิด แผนง่ายๆแบบนี้ตัวเองยังดูไม่ออก ถูกหยางหยวนซานและหยางเฟยเฟยนั้นควบคุม

หยางกวงกวงพูด: “ประธานฉี ฉันรู้สึกผิดแล้ว อย่าด่าฉันอีกเลย....”

ฉีเติ่งเสียนถอยหายใจแล้วพูดขึ้น: “มันก็ใช่ ไม่ค่อยฉลาดอยู่แล้วแต่แรก จะด่าจะตี อาจทำให้ยิ่งไม่ฉลาดขึ้นมาอีก”

หยางกวงกวงได้ยินก็ไม่พอใจ อย่างน้อยตัวเองเคยไปเรียกที่สแตนฟอร์ด ทำไมถึงไม่ฉลาดหรอ?

เวลานี้ไม่รู้ว่าหวงชงออกมาจากไหนแล้วหัวเราะพูดขึ้น: “ประธานฉี ครั้งนี้สำเร็จแล้วไหม?สามารถไหว้ครูหรือยัง?”

ฉีเติ่งเสียนมองไปทางหวงชงแล้วพูกับหยางกวงกวง: “ยังดีที่หวงชงนั้นยังช่วยจับตาดู เห็นคุณถูกสองคนนั้นพาไปแล้วเขาก็โทรหาฉันในทันที”

“ไม่อย่างนั้น ไม่รู้ว่าวันนี้คุณจะถูกพวกเขานั้นทำเอาจนตายไหม!”

“คุณนอกจากจะโง่แล้ว แต่ก็ยังมีจุกที่น่าชื่นชม ให้ตายยังไงก็ไม่ขายผลประโยชน์ของบริษัทพวกเรา”

หยางกวงกวงขอคุณหวงชงแล้วหัวเราะพูดขึ้น: “ขอบคุณค่ะ”

หวงชงรู้สึกหัวใจเต้นเร็วเพิ่งขึ้นจากนั้นหน้าแดงพูดขึ้น: “ไม่....ไม่เป็นไร”

“เด็กน้อยอย่างคุณตื่นเต้นอะไร?เลิกคิดได้แล้ว คุณไม่มีความหวังแล้ว”ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วยื่นมือไปวางไว้ที่ไหล่ของหยางกวงกวง

หวงชงขดริมฝีปากแล้วทนไม่ไหวพูดขึ้น: “มีเงินแล้วทำตัวโอ้อวด?”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินก็หัวเราะพูดขึ้น: “หืม?มีเงินแล้วโอ้อวดจริงๆ ฉันมีเงินมีทองนับพันล้าน”

หวงชงไอแล้วพูดขึ้น: “อย่างนั้น ครั้งนี้ของฉันก็ถือว่าสำเร็จแล้วใช่ไหม สามารถคิดพิจารณารับฉันไว้เป็นศิษย์?”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะขึ้น หวงชงยืนกรานเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ ความจริงใจนี้ก็ทำให้เขานั้นซาบซึ้งใจเล็กน้อย

ดังนั้น เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ได้ใจแข็งเหมือนหินขนาดนั้น

จากนั้น ฉีเติ่งเสียนมองไปทางหยางกวงกวง

“มองฉันทำไม?”หยางกวงกวงตกใจ ยื่นมือไปจัดเสื้อผ้า กลัวว่าจุดไหนของตัวเองจะโผล่ออกมา จะถูกโรคจิตนี่เอาเปรียบ

ฉีเติ่งเสียนโกรธมาก จำเป็นต้องขนาดนี้กับพี่ใหญ่ที่อยู่ข้างคุณมาตลอดหรอ?

เขาพยักหน้ากับหวงชงแล้วพูดขึ้น: “พรุ่งนี้ พวกคุณทั้งสองตื่นตีห้า มาหาฉันที่วิลล่าวิมานเมฆ ฉันจะพาพวกคุณทั้งสองฝึกฝน”

หลังจากที่หวงชงได้ยิน ก็มีความสุขขึ้นมา รีบกระโดดสูงๆขึ้นหนึ่งครั้งพูดอย่างดังๆ: “ขอบคุณอาจารย์!!!”

หยางกวงกวงตกใจ จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนี้ไหม?

เห็นดวงตาที่สงสัยของหยางกวงกวง ในใจของหวงชงพูดขึ้น: “คุณไม่เข้าใจว่าเขาเก่งขนาดไหน ถูกรายล้อมไปด้วยพร แต่ไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน!”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าหยางกวงกวงนั้นขี้ขาดไปหน่อย ดังนั้นต้องใช้วิธีฝึกฝนให้ใจของเขานั้นเปลี่ยนจากอ่อนแอเป็นแข็งแกร่งขึ้น

ว่ากันว่าการดื่มเหล้าทำให้ผู้คนกล้าหาญ จริงๆแล้วศิลปะการต่อสู้คือความกล้าหาญที่สุด ด้วยร่างกายที่แข็งแรง คุณจะมั่นใจในทุกสิ่งที่คุณทำ

ฉีเติ่งเสียนโบกมือแล้วพูดขึ้น: “ได้ หวงชงคุณไปก่อนได้เลย พรุ่งนี้ตีห้ามาหาฉันที่วิลล่าวิมานเมฆให้ตรงเวลานะ”

หวงชงพยักหน้าอย่างจริงจัง: “อาจารย์ สบายใจได้ ฉันมาตรงเวลาแน่นอน!”

“ขึ้นรถ ฉันส่งคุณกลับบ้าน”ฉีเติ่งเสียนลากหยางกวงกวงขึ้นรถ

นั่งบนรถ หยางกวงกวงใช้ทิชชูเปียกคลุมไปที่หน้าแดงๆของตัวเอง ส้นรองเท้าสูงแตะแผ่นหนังเบา ๆ และหมุนช้าๆ ท่าทางของเขาดูออกอย่างชัดเจนว่าในใจซับซ้อนมาก

สุดท้ายหยางกวงกวงทนไม่ไหวถามขึ้นมา: “เอกสารที่คุณให้ผู้บัญชาการหวังมันคืออะไร ทำไมถึงทำให้เขานั้นกลัวขนาดนั้น คุณยังยิงหยางหยวนซานต่อหน้าเขายังไม่เป็นไร?”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ถ้าคุณอยากรู้ความลับของฉันก็ต้องเอาของมาแลก......หรือว่า คุณเอากระดูมเสื้อสองเม็ดมาให้ฉัน?”

หยางกวงกวงจ้องตาโตอย่างดุๆ จ้องอย่างไม่เกรงใจ ไอ้หมอนี่ไม่เคยเป็นแบบนี้ต่อหน้าตัวเองเลย อยากจะหาวิธีมาแกล้งตัวเองทั้งวัน

นะตัวหยางกวงกวงส่งไปใต้ตึก หยางกวงกวงลังเลอยู่พักใหญ่จากนั้นทุบเท้าแล้วกัดฟันพูดขึ้น: “หรือว่าไปดื่มกาแฟพักผ่อนที่บ้านฉันก่อน?”

แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่มีทางปฏิเสธคำเชิญนี้

“คุณเดินข้างหน้า”ตอนที่ขึ้นลิฟต์ หยางกวงกวงยังคงระมัดระวังอย่างมาก และการป้องกันของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอลง

“คุณระแวงฉันขนาดนี้เลยหรอ แล้วยังชวนฉันไปดื่มกาแฟที่ห้อง นี่ไม่เท่ากับว่าล่อเสื้อเข้าถ้ำหรอ?”ฉีเติ่งเสียนพูด

หยางกวงกวงตอบเบาๆ แล้วเร่งให้ฉีเติ่งเสียนนั้นรีบขึ้นไปบนตึก

เมื่อถึงบ้านของหยางกวงกวง ฉีเติ่งเสียนก็นั่งลงบนโซฟาเหมือนกับเถ้าแก่

หยางกวงกวงไม่ได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในทันทีแต่รีบไปยกน้ำและน้ำชาให้เขา ใส่ชุดทำงานไว้ ใส่ถุงนองสีดำเอาไว้ นี่มันไม่สะดุดตาเลยจริงๆ...

“นี่เป็นความสัมพันธ์ที่ปกติสำหรับเจ้านายกับเลขาใช่ไหม!”ฉีเติ่งเสียนยกสองมือแล้วรับกาแฟไว้ แล้วดมกลิ่นหอมๆ