มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน นิยาย บท 2

ไป๋เฟิ่งหว่านหน้าแข็งไปในพริบตา ตระหนักถึงอะไรบางอย่างได้ทันที

“พวกเจ้ามองข้าทำไมกัน ข้าไม่ใช่คนที่เห็นเสียหน่อย ชิงตงต่างหากที่เห็น”

ชิวตงเป็นหนึ่งในคนใช้ของไป๋เฟิ่งหว่าน

ชิวตงรีบคลานขึ้นหน้าออกมาพูดว่า “ตอนที่ข้าน้อยเห็น หมอหลวงเวินกับคุณหนูใหญ่มู่ก็อยู่ในทะเลสาบแล้ว”

มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว เหลือบมองโม่จุนแล้วพูดว่า “ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ท่านได้ยินแล้วหรือไม่? ตอนที่นางเห็น ข้ากับหมอหลวงเวินก็อยู่ในทะเลสาบนั่นแล้ว นี่จะอธิบายว่าข้ากับเขาฆ่าตัวตายเพราะความรักได้อย่างไร?”

“เช่นนั้นเจ้าลงไปอยู่ในน้ำได้อย่างไรกัน?” โม่จุนถามขึ้น

“ข้าถูกคนผลักตกน้ำ ตอนที่กำลังมึนงงก็ได้ยินเสียงคนกระโดดน้ำลงมา ดังนั้นข้าเดาว่าหมอหลวงเวินคงจะลงน้ำมาช่วยข้า”

“น่าขัน หมอหลวงเวินว่ายน้ำไม่เป็นด้วยซ้ำ แล้วจะลงน้ำไปช่วยเจ้าได้อย่างไร?” ไป๋เฟิ่งหวานยิ้มเย็นชาขึ้นมา

“ดูท่าคุณหนูไป๋จะคุ้นเคยกับหมอหลวงเวินเสียเหลือเกิน” ประโยคนี้ของมู่จิ่วซีทำเอาทุกคนหน้าประหลาดกันหมด

“เจ้าพูดจาเหลวไหล! มู่จิ่วซี มีคนยังเห็นเจ้ากับหมอหลวงเวินคุยกันกระหนุงกระหนิงที่สวนดอกไม้ด้านหลังก่อนหน้านี้ด้วย เจ้าจะอธิบายอย่างไร?” ไป๋เฟิ่งหว่านโมโหจนลูกตาแทบถลน

“เจ้าสิที่พูดจาเหลวไหล! คุณหนูปวดท้อง หมอหลวงเหวินเดินผ่านมาพอดี คุณหนูถามเรื่องใบสั่งยาจากเขาต่างหาก” ลู่เอ๋อร์ถูกตีจนหน้าม่วงคล้ำบวมแดง แต่ก็ยังตะโกนลั่นขึ้นมา

“เฮอะ! ข้าเห็นพวกเขาสองคนตัวติดกันเหลือเกิน แล้วยังหัวเราะอย่างมีความสุขด้วย ถ้าไม่ใช่แอบนัดพบกันแล้วจะเป็นอะไรได้?” มุ่เจินจูสอดปากขึ้นมา

มู่จิ่วซีกวาดสายตาไปจ้องนางแล้วยิ้มเหยียดเอ่ยขึ้นว่า “มู่เจินจู นี่เจ้าเป็นน้องสาวข้า หรือว่าเป็นน้องสาวของไป๋เฟิ่งหว่านกัน? ตอนนั้นลู่เอ๋อร์กับหมอตี๋ก็อยู่ด้วย เจ้าไม่มีสมองหรือว่าตาบอดกันแน่?”

ทุกคนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ โม่จุนเองก็สีหน้าไม่แน่ไม่นอน จู่ๆ เขาก็ยิ้มเย็นชาเอ่ยขึ้นว่า “มู่จิ่วซี แค่นี้ยังไม่นับว่าเจ้าบริสุทธิ์หรอกนะ”

“ก็รู้อยู่แล้วว่าเจ้าไม่มีน้ำใจ” มู่จิ่วซีราวกับมองโม่จุนออกจนหมดเปลือก ทำเอามุมปากโม่จุนสั่นระริก

“ปล่อยข้าสิ ข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็น” สองตามู่จิ่วซีมีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้ากับความน่าเกรงขามที่ทำให้โม่จุนมองนางไม่ออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน