องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 114

นับจากได้ไซอิ๋วมาจากสำนักศึกษาสูงสุด เสิ่นอวี้หมิงเจ้าของร้านหนังสือจิงหงก็เรียกได้ว่ายิ้มแฉ่ง

เขาเคยอ่านไซอิ๋วมาแล้ว นั่นคือไม่เคยมีมาก่อนและจะไม่มีอีก

เขาไม่เคยอ่านนิยายที่ยอดเยี่ยมและน่าสนใจอย่างนี้มาก่อน ด้วยทัศนะของเขา หนังสือเล่มนี้ต้องทำกำไรมหาศาลแน่!

หลู่ซู่เหรินผู้นี้ช่างเป็นบุคคลที่สุดยอดมาก จินตนาการล้ำเลิศถึงเพียงนี้ ความคิดอัศจรรย์พันลึก ต้องเป็นผู้บุกเบิกประวัติศาสตร์ของวงการนิยายนี้แน่นอน

ยากนักที่เสิ่นอวี้หมิงจะชงลิ้นมังกรกาหนึ่ง

นี่เป็นสิ่งที่เขาซื้อมาจากทางเจียงหนานด้วยราคาสูง ต่อให้ร้านหนังสือจิงหงค้าขายดีตลอด แต่ปกติก็ทำใจดื่มไม่ลงเหมือนกัน

แต่คราวนี้ต่างออกไป!

เมื่อมีไซอิ๋วเรื่องนี้ นอกจากขุนนางราชสำนัก ร้านหนังสือส่วนตัวไม่มีใครเทียบกับร้านหนังสือจิงหงได้!

ร้านหนังสือจิงหงต้องทิ้งห่าง สลัดร้านหนังสืออื่นออกไปไกลลิบแน่!

เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ต้องฉลองอยู่แล้ว

เสิ่นอวี้หมิงผู้อายุอานามจวนจะครึ่งศตวรรษ ดื่มชาบรรณาการลิ้นมังกรพลางหรี่ดวงตาอย่างพึงพอใจ นอนอยู่บนเก้าอี้ สบายใจเฉิบอย่างยิ่ง

เขานึกถึงตอนที่เพิ่งทำร้านหนังสือเมื่อสิบปีก่อน เพื่อให้ได้หนังสือชุดแรกของสำนักศึกษาสูงสุด เขาทุ่มสมบัติทั้งหมด เชิญสำนักศึกษาสูงสุดรุ่นก่อนกินดื่ม จนได้สิทธิ์นี้มาในที่สุด

ปีนั้นเขาเสียดายมาก เพราะใช้เงินไปมาก

แต่ภายหลังก็พิสูจน์แล้วว่าทุกอย่างที่ทำไปมันคุ้มค่าอย่างยิ่ง!

หลายปีนี้ทางสำนักศึกษาสูงสุดส่งมาแปดเรื่องด้วยกัน สามเรื่องเป็นฉบับที่ทางการตีตรา ปริมาณการขายพอถูไถ จากนั้นก็ทยอยมีนิยายมาห้าเรื่อง นิยายเหล่านี้ทำให้ร้านหนังสือจิงหงเจริญขึ้นเรื่อย ๆ ปริมาณการขายของนิยายเรื่องหนึ่งดีกว่าอีกเรื่องหนึ่ง

เขาได้ลิ้มรสความหอมหวานแล้ว

ตอนนี้สำนักศึกษาสูงสุดยังส่งมาอีกเรื่องหนึ่ง และไซอิ๋วเรื่องนี้ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาหรือว่าอรรถรส ก็อยู่เหนือกว่านิยายเรื่องก่อน ๆ พวกนั้นมาก

แน่นอน!

มีป้ายของจิงหง กอปรกับชื่อเสียงสำนักศึกษาสูงสุด นิยายเรื่องนี้ต้องขายดีเทน้ำเทท่าแน่นอน!

เสิ่นอวี้หมิงไม่กล้าคิดเลย

ยังไม่ทันได้รับหนึ่งร้อยเล่มที่ลงตราของทางสำนักศึกษาสูงสุดมาขาย ก็ให้ทางโรงพิมพ์ทำขึ้นสองพันเล่มแล้ว จากนั้นยังเริ่มกระจายข่าวอีกว่าจะเริ่มขายวันที่เจ็ดเดือนหนึ่ง!

อีกแค่สามวันแล้ว

เสิ่นอวี้หมิงยังรับประกันในประกาศอีก อรรถรสของนิยายเรื่องนี้ไม่เคยมีมาก่อนและจะไม่มีอีกในอนาคต เป็นนิยายของผู้แต่งมือทองในประวัติศาสตร์ ต้องนำมาซึ่งประสบการณ์และความดื่มด่ำให้กับผู้อ่านอย่างมากแน่นอน!

เสิ่นอวี้หมิงเจาะจงใช้คำว่า ‘ผู้แต่งมือทอง’ ในการบรรยาย

ลูกจ้างเช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาเพราะการวิ่ง รีบตอบ

“เถ้าแก่ ร้านหนังสือลู่หมิงก็ประกาศว่าจะขายไซอิ๋วเหมือนกันขอรับ!”

เสิ่นอวี้หมิงตกตะลึงเล็กน้อย ลุกขึ้นยืนพรวด ใบหน้าเปลี่ยนสี แต่จากนั้นก็ค่อย ๆ นั่งลงแล้วหัวเราะพูดว่า

“ร้านหนังสือลู่หมิงหรือ พวกเขาอยากจะได้เงินสักหน่อย ไม่เป็นไร ให้พวกเขาได้ไป! กว่าพวกเขาจะพิมพ์ออกมา ร้านหนังสือจิงหงข้าก็ครองตลาดนานแล้ว แล้วเขาจะแย่งอย่างไรได้อีก มิต้องกังวล!”

ทว่าสีหน้าของลูกจ้างผิดปกติ สูดลมซี้ดทีหนึ่งแล้วก็พูดขึ้นอย่างระมัดระวัง

“เถ้าแก่ ข้าสืบรู้มา เหมือนว่าร้านหนังสือลู่หมิงจะได้ต้นฉบับมาด้วย...”

“อะไรนะ!”

เสิ่นอวี้หมิงลุกขึ้นยืนพรวดอีกครั้ง ควบคุมสีหน้าไม่อยู่แล้ว “ร้านหนังสือลู่หมิงได้ต้นฉบับมาได้อย่างไร”

ลูกจ้างส่ายหน้า

เห็นชัดว่าข่าวที่สืบมาได้นี่ร้ายแรงอย่างยิ่ง

เสิ่นอวี้หมิงขมวดคิ้วมุ่น แววตาไม่แน่นอน ครู่หนึ่งจึงแสยะยิ้มพูด

“ไม่ว่าตงซานว่านจะได้ต้นฉบับมาได้อย่างไร แต่คิดจะแข่งกับข้าหรือ ไม่มีทางเสียหรอก! ร้านหนังสือของเขาเงียบอย่างกับป่าช้า โรงพิมพ์ก็เล็กออกอย่างนั้น จะล้มแหล่มิล้มแหล่อยู่แล้ว ข้าผู้แซ่เสิ่นจะให้เขาพิมพ์ ดูสิว่าเขาจะพิมพ์ได้สักเท่าไรกันเชียว!”