องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1447

หลี่จุ่นใครครวญอยู่ชั่วครู่

ดูเหมือนหนี้พ่อที่อยู่บนบ่าตนเองนั้นมีมากพอสมควร

โชคดีที่ศิษย์สำนักจิ่งไม่เอาความตนเอง ไม่อย่างนั้น วิบัติแน่…

แน่นอนว่า ยังมีซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ที่ยังไม่ฟื้น คนนี้ถึงจะเป็นศิษย์คนสำคัญของสำนักจิ่ง เป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจในตอนนี้ ถ้านางไม่เอาเรื่องถึงจะถือว่าพ้นภัย

แต่ถ้าจะเอาเรื่อง…เห็นทีว่าตนจะต้องทำเรื่องที่ผิดต่ออาจารย์และบรรพบุรุษถึงจะรอดพ้นวิบัติครั้งนี้!

หลังจากนั้น

ตอนนี้สหายบนกำแพงของตนอย่างเสี่ยวฮวนฮวนก็ดูเหมือนจะมีความแค้นกับตนเอง…

ตนเป็นแค่คนที่รับผลกระทบ ภัยร้ายเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา ไม่ใช่เรื่องของเขา!

หลี่จุ่นส่ายหน้าเงียบๆ ให้ปันหมิ่นนวดตัวให้เขาต่อไป

ทันใดนั้นสีหน้าปันหมิ่นเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ

หนึ่งวันผ่านไป

ข่าวสารการสู้รบจากเมืองเฟิงหั่วและด่านเฟิงเป่ยก็มาถึงพร้อมกัน แจ้งว่ากองทัพสองกลุ่มของลัทธิขงจื๊อไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ และถูกโจมตีถอยหลังไปหลายสิบลี้ ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์นิ่งเฉย

หลี่จุ่นได้รับข่าวสาร ทันใดนั้นสีหน้าก็เผยความพอใจ จากนั้นก็เรียกอวี่เหวินจิ้งมาปรึกษาหารือ

“ไท่ซือ ตอนนี้ลัทธิขงจื๊อไม่มีการโจมตีเข้ามา คาดว่าคงจะรอพวกเราเป็นฝ่ายบุกเข้าไป ส่วนซือหม่าหยวนก็ไม่มีการเคลื่อนไหว เกรงว่ากำลังรออะไรบางอย่าง เมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราเป็นฝ่ายโจมตีเข้าไปก่อนเถอะ ระเบิดพวกเขาให้ย่อยยับ”

อวี่เหวินจิ้งฟังแล้ว ทันใดนั้นสีหน้าก็เผยความดีใจ และเอ่ยว่า

“มหาจักรพรรดิทรงปรีชาสามารถ!”

หลี่จุ่นยิ้มขึ้นมา จากนั้นก็โบกมืออันใหญ่ สั่งการออกไปว่า

“ไท่ซือ ท่านนำกองทัพสองแสนนาย มุ่งหน้าไปยังค่ายทหารของข้าศึกในระยะหนึ่งลี้ สั่งการให้ค่ายทหารปืนใหญ่นำปืนใหญ่สามพันกระบอกออกเดินทางไปด้วย ระเบิดค่ายข้าศึกในคืนนี้! ข้าอยากได้ยินเสียงระเบิด!”

“ขอรับ มหาจักรพรรดิ!”

อวี่เหวินจิ้งเผยสีหน้ายินดี และไปดำเนินการทันที!

หลังจากนั้น!

อวี่เหวินจิ้งเปี่ยมด้วยความฮึกเหิม เหมือนได้ย้อนเวลาไปในช่วงวัยหนุ่ม

มาถึงค่ายทหารอย่างองอาจห้าวหาญ เริ่มต้นการวางแผนทหาร จากนั้นก็นำกองทัพออกโจมตี!

“จอมทัพ แย่แล้ว ทหารสอดแนมรายงานเข้ามา มีกองทัพข้าศึกขบวนใหญ่ออกจากค่าย กำลังมุ่งหน้าบุกมาทางพวกเรา!”

กองทัพพันธมิตรของแคว้นเยียนกับแคว้นจ้าว ผู้บัญชาการจางเฟิงลู่นั่งศึกษาแผนที่แถบชายแดนอยู่ในกระโจม ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงรายงานอย่างเร่งรีบของทหารใต้บัญชา จึงสะดุ้งขึ้นมากะทันหัน

สีหน้าดุดันเคร่งขรึม จางเฟิงลู่ที่ร่างใหญ่กำยำหน้าตาไม่เลวก็ลุกขึ้นมา เอ่ยเสียงดังว่า

“สั่งการให้ทหารในกองทัพ เตรียมพร้อมออกศึก รับมือกับศัตรู!”

“ขอรับ!”

เมื่อคำสั่งถูกประกาศออกไป ทันใดนั้นทั้งค่ายทหารก็ตื่นตัวเคลื่อนไหวขึ้นมา!

ท่าทางจริงจังหนักแน่น ตั้งตารอคอยรับมือกับข้าศึก!

……

แคว้นหนาน

เมืองหลวง

ความมืดเข้ามาเยือน

ในเรือนแห่งหนึ่ง

ตอนที่ 1447 ข้าอยากฟังเสียงระเบิด! 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน