องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1448

หลังเข้าเฝ้าฮองเฮาแล้ว

องค์รัชทายาทของราชวงศ์อู่ดั้งเดิมกับอัครมหาเสนาบดีจี้จงชิงก็เดินทางออกจากเมืองหลวงของแคว้นหนานทันทีในค่ำคืนนั้น ทั้งสองมุ่งหน้าลงทางใต้ หายวับเข้าไปกับความมืดในฤดูหนาวที่เต็มไปด้วยหิมะ

ห่างจากฤดูใบไม้ผลิไม่นานแล้ว

แต่บนเส้นทางยังมีกองหิมะ คาดว่าคงจะเป็นหิมะรอบสุดท้ายที่พยายามร่วงลงมา

บนพื้นมีหิมะร่วงโรย ร่องรอยล้อรถสองข้างเหมือนดั่งลายเส้นวาดที่ลื่นไหล ในความเงียบสงบแฝงด้วยความเยือกเย็น

จากเมืองหลวงแคว้นหนานมุ่งหน้าไปทางใต้เป็นเมืองหนึ่งที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำชื่อว่าเมืองเฟิงเส่ว์ เป็นศูนย์กลางการทำการประมงของแคว้นหนาน พ่อค้าที่เดินทางไปมาจากใต้ไปเหนือต่างก็มาซื้อสินค้าที่นี่ จากนั้นก็นำพวกกุ้งหอยปูปลาขนส่งไปยังจงหยวนตามที่ต่างๆ

เรียกได้ว่าเป็นคึกคักอย่างมาก

ทั้งสองมาถึงเมืองเฟิงเส่ว์ และพักอยู่โรงเตี๊ยมในเมือง

เช้าวันที่สอง หลี่ลี่ในชุดเรียบง่ายได้เคาะประตูห้องจี้จงชิง จากนั้นก็เอ่ยว่า

“อาจารย์ ใต้เท้าจ้าวมาถึงแล้ว”

ได้ยินดังนี้ จี้จงชิงก็มีสีหน้ายินดี เอ่ยขึ้นทันทีว่า

“เชิญใต้เท้าจ้าวเข้ามาโดยเร็ว”

“ใต้เท้าจ้าว เชิญ!” หลี่ลี่ถอยหลังไป เพื่อให้ใต้เท้าจ้าวเดินเข้าด้านใน

จ้าวจือเวยเดินเข้าในห้อง เมื่อเห็นจี้จงชิงที่ใบหน้าเปี่ยมด้วยความเมตตา ก็ก้มตัวคารวะและเอ่ยว่า

“ศิษย์เจ้าจือเวยคารวะอาจารย์!”

เมื่อจี้จงชิงเห็นจ้าวจือเวย ทันใดนั้นก็ยิ้มขึ้นมา พยักหน้าอย่างพอใจ และเอ่ยว่า

“จือเวย ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเร็วเข้า!”

จ้าวจือเวยจึงลุกขึ้น

จี้จงชิงยิ้มพลางเอ่ยถามว่า “ทุกอย่างเตรียมการไว้พร้อมแล้วใช่ไหม?”

จ้าวจือเวยพยักหน้าทันที

“เรียนอาจารย์ ทุกอย่างเตรียมการพร้อมแล้ว ทั้งอาหารและน้ำดื่ม รวมถึงข้าวของเครื่องใช้สำหรับหนึ่งร้อยคนในสี่ห้าปี ยังมีเรือขนาดใหญ่อีกสามลำ แต่ละลำได้เตรียมสิ่งของเครื่องใช้ไว้จำนวนมาก อาจารย์และผู้ติดตามสามารถล่องลอยอยู่บนทะเลได้ยาวนานถึงสิบปี”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน