องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1450

หลงหู่ไถ

หลี่จุ่นกับหม่าหยวนฮั่น รวมถึงคนช่างพูดอย่างซ่งเซี่ยงอวี่ผู้พิทักษ์ซ้ายขวาทั้งสองของลัทธิเทียนซาน กำลังสลับกันเดินหมากรุก

จอมยุทธ์ที่หัวร้อนบุ่มบามทั้งสองคน ไม่ใช่คู่แข่งของตนเลย หลี่จุ่นเล่นงานทั้งสองให้พ่ายแพ้อย่างทุลักทุเล จนไม่สามารถต่อกรให้อีก

หม่าหยวนฮั่นยังพอไหว เป็นคนที่กล้าได้กล้าเสีย แต่ซ่งเซี่ยงอวี่ที่พูดมากคนนี้กลับไม่ยอมแพ้อย่างง่ายดาย

รอบแล้วรอบเล่าดึงตัวหลี่จุ่นมาเล่นด้วยกัน

แต่สุดท้าย ก็ไม่เคยชนะสักครั้ง

แบบนี้เรียกว่าอะไร?

เรียกว่าไม่รู้จักเจียมตัว โง่เขลาเบาปัญญา

แต่ว่า หลี่จุ่นก็มีความสุขอย่างมาก

เล่นกับเจียงเยว่ฉานครั้งที่แล้ว ถูกเจียงเยว่ฉานกำราบจนต้องพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ครั้งนี้ แม้จะไม่ใช้กลอุบาย สองคนนี้ก็ไม่ใช่คู่แข่งของตน

ช่างสะใจยิ่งนัก!

ชนะเจ้าลัทธิของพวกเจ้าไม่ได้ แต่จะชนะจอมยุทธ์บุ่มบามสองคนนี้ไม่ได้หรือ?

น่าขำ!

ซ่งเซี่ยงอวี่แพ้ต่อเนื่องยี่สิบกว่ากระดาน สุดท้ายก็ยอมแพ้อย่างมือสั่น และไม่เล่นอีก

ขืนยังเล่นต่อคงต้องอาเจียนแน่ๆ

“อืม ไม่เลว ไม่เลว ค่อยๆมา เจ้าเพิ่งจะเล่นได้ไม่นาน เล่นไปหลายๆครั้งจะต้องเก่งขึ้นแน่ๆ” หลี่จุ่นเอ่ยพร้อมกับยิ้มเบาๆ

ใช้วาจาปลอบโยนซ่งเซี่ยงอวี่ แต่กลับทำให้ซ่งเซี่ยงอวี่รู้สึกโมโหอยากจะลงไม้ลงมือ

เจ้าคิดว่าเจ้าเก่งมากหรือไง!

เป็นเพราะว่าข้าสู้เจ้าไม่ไหว ไม่งั้นข้าคงจัดการเจ้าตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว!

ถูกต้อง!

วรยุทธ์ของหลี่จุ่นในตอนนี้ พอๆกับวรยุทธ์ของหม่าหยวนฮั่น อาจจะยังขาดอีกนิดเดียว

แต่ถ้าเทียบกับซ่งเซี่ยงอวี่ถือว่าสบายมืออย่างมาก

แม้ซ่งเซี่ยงอวี่จะเป็นผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาของลัทธิเทียนซาน แต่ถ้าเทียบกับหม่าหยวนฮั่น ถือว่าวรยุทธ์ยังด้อยกว่าหนึ่งขั้น ยังสู้หลี่จุ่นในตอนนี้ไม่ได้

จะว่าไปแล้ว เป็นเรื่องที่น่าเจ็บใจอย่างยิ่ง

แม้แต่การเดินหมากก็ยังถูกฝ่ายตรงข้ามสังหารอย่างย่อยยับ เป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ

“มหาจักรพรรดิ มีจดหมายลับ!”

ซือคงซั่วในฐานะที่เป็นหัวหน้าองครักษ์ของหลี่จุ่น ได้นำจดหมายจากนกพิราบสื่อสารเดินเข้ามายังด้านในกระโจม ยื่นให้หลี่จุ่นอย่างเคารพนอมน้อม

หลี่จุ่นอึ้งไปชั่วครู่ รับมาและเปิดออกมาดู ทันใดนั้นใบหน้าก็เผยรอยยิ้มออกมา และเอ่ยว่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน