องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1454

แบบนี้ไม่เรียกว่าบ้าจะเรียกว่าอะไร?

กล้าใช้ร่างกายของตนแบกรับกระสุนปืนใหญ่ ถ้าไม่ใช่เพราะบ้า สมองคงจะมีปัญหาอย่างแน่!

คราวนี้

จางเฟิงลู่ที่นั่งอยู่บนหลังม้าเห็นจงจื่อหนิงไม่คิดถอยหนีแต่กลับเดินหน้า ยังพูดจาอวดดีโอหัง ทันใดนั้นก็กัดฟันอย่างเคียดแค้น!

แม่ทัพใหญ่ของข้าศึกที่สมควรตาย ไม่เห็นตนอยู่ในสายตาเลยสักนิด!

ฟางเฟิงลู่โมโหจนหางตากระตุก จากนั้นก็โบกมืออันใหญ่ สั่งการออกไปเสียงดังว่า

“ประกาศคำสั่งข้า ยิงปืนใหญ่เดี๋ยวนี้!”

“ยิงปืนใหญ่!”

“ยิงปืนใหญ่!”

“จอมทัพสั่งการ ยิงปืนใหญ่!”

“…”

คำสั่งของฟางเฟิงลู่ถูกส่งต่ออย่างรวดเร็ว ทหารที่ได้ศึกษาปืนใหญ่อย่างละเอียด ก็ได้เริ่มเล็งไปที่เป้าหมาย!

ตูม!

ตูม!

ตูม!

เสียงปืนใหญ่ดั่งอย่างต่อเนื่อง บนหัวมีกระสุนปืนใหญ่จำนวนมากถูกยิงออกไป พุ่งไปยังค่ายทหารข้าศึก!

กองทัพเยียนจ้าวมองดูด้วยสีหน้าตื่นเต้นและกระวนกระวาย

ถึงคราวที่พวกเขาได้ระเบิดข้าศึกบ้างแล้ว ไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร?

ตื่นเต้นจริงๆ…

ในเวลานี้!

หลี่จุ่นก็ได้ยืนอยู่บนเนินเขาเล็กๆนอกประตูค่ายทหาร มองดูสนามรบที่ต่ำลงเล็กน้อย เมื่อเห็นข้าศึกยิงปืนใหญ่ กลับไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

ตามรายงาน กระสุนปืนใหญ่ของข้าศึกรอบนี้เป็นของที่ตนส่งไป ใช้ของตนเองมายิงตนเอง เป็นเรื่องที่น่าขำใช่หรือไม่?

ข้าจะปล่อยให้มันทำร้ายตนเองหรือ?

หม่าหยวนฮั่นกับซ่งเซี่ยงอวี่นั่งอยู่ข้างซ้ายและขวาของเขา เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ในที่ไกล ทันใดนั้นก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

เมื่อซ่งเซี่ยงอวี่คนช่างพูดเห็นกระสุนถูกยิงออกมาอย่างหนาแน่น ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูดว่า

“กระสุนปืนใหญ่ยิงมาแล้ว!”

หม่าหยวนฮั่นที่อยู่ข้างๆไม่พูดไม่จา แต่ภาพนี้ก็ทำให้เขารู้สึกตกใจขึ้นมาเล็กน้อย

สายตาที่จ้องมองไป กระสุนปืนใหญ่อันหนาแน่นได้ยิงเข้าไปท่ามกลางกองทัพจงหยวน ทำให้เกิดความวุ่นวายโกลาหล!

แต่ทว่า!

กลับไม่มีภาพที่ระเบิดปะทุรอบด้านอันหน้าหวาดกลัวอย่างที่คาดการณ์ไว้ มีเพียงควันน้อยๆล่องลอย และส่วนใหญ่เป็นกระสุนฝ่อ!

อีกอย่าง กระสุนปืนใหญ่ที่ยิงออกไปกลับไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแต่อย่างใด ดูเหมือน…จะเป็นแค่ดอกไม้ไฟ!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน