องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 26

ในจวนเหยียนอ๋อง จ้าวเฟยเอ๋อร์บุตรสาวของเหยียนอ๋องนามจ้าวจิ่งจ้ง อ๋องผู้เดียวที่นามสกุลต่างจากฮ่องเต้ในราชวงศ์อู่ มีความชื่นชอบหลักสามประการ

ประการแรกคือบทกวีและภาพวาดที่มีชื่อเสียง

ประการที่สองคืออาหารรสเลิศ

ประการที่สามคือสุราดี

นี่คือสิ่งที่หวังเยียนหรันบอกกับหลี่จุ่น เมื่อได้ฟังเช่นนี้ หลี่จุ่นก็พลันรู้สึกราวกับมีสตรีแกร่งสวมผ้าโพกหัวปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าตน

ชอบสุราดีและอาหารรสเลิศอย่างนั้นหรือ เพียงคิดก็รู้สึกใจถึงแล้ว

เห็นทีนางจะเป็นสตรีแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย

ช่างประจวบเหมาะ สตรีแกร่งทำเรื่องอันใดก็ง่าย

การสนองความชื่นชอบทั้งสามประการของอีกฝ่ายไม่ใช่เรื่องยากอะไร สำหรับบทกวีและภาพวาดที่มีชื่อเสียงนั้น เขาคัดลอกบทกวีเก่งมาก เพียงคัดลอกบทกวีนิรันดร์ที่มีชื่อเสียงที่ยกย่องสาวงามสักบท คงจะทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจได้แน่

ส่วนภาพวาดนั้น...

เขาวาดภาพได้ไม่แย่นัก แต่การวาดภาพให้นางต้องใช้เวลานาน วิธีการนี้จึงไม่เหมาะ

แต่สามารถสเก็ตช์ภาพได้

ตอนนั้นหลี่จุ่นเป็นอัจฉริยะด้านการสเก็ตช์ภาพระดับแนวหน้าในเอกภาษาจีน แม้เป็นเพียงวิชาเลือก แต่อาจารย์วิชาเลือกล้วนชมเชยว่าเขาทำไมถึงไม่เรียนเอกศิลปะ

ดังนั้นจะลองใช้ภาพสเก็ตช์พิชิตใจอีกฝ่ายก็ย่อมได้

ส่วนอาหารรสเลิศนั้น ชาติที่แล้วหลี่จุ่นเคยเป็นนักชิมและเคยศึกษาอาหารมาทุกประเภท คราวนี้เพียงใช้วัตถุดิบเป็นเต้าหู้ก็เพียงพอทำให้นางพึงพอใจได้แล้ว

จากนั้นก็เหลือสุรา...

สำหรับสุรานั้นเป็นเรื่องค่อนข้างยาก เพราะในยุคนี้ไม่มีสุราชั้นดี

“อืม ลองกลั่นสุราดีกรีสูงดู ดูว่าจะสามารถกลั่นสุราที่มีดีกรีค่อนข้างสูงออกมาสักนิดได้ไหม”

หลี่จุ่นแอบคิด

แม้เขาจะรู้หลักการ แต่ก็ไม่เคยลงมือจริง ด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้ารับประกันว่าจะทำสำเร็จหรือไม่

แต่ทว่า หากต้องการจะช่วงชิงจ้าวเฟยเอ๋อร์ผู้นี้ก็ต้องเตรียมกลยุทธ์อันสมบูรณ์และเพียบพร้อม ดังนั้นเขาจึงต้องทำสุราด้วย

เมื่อกำหนดกลยุทธ์พิชิตอีกฝ่ายดีแล้ว หลี่จุ่นขาดก็เพียงแต่สุราชั้นดี เมื่อพูดแล้วก็ลงมือทำเลย หลี่จุ่นเริ่มสั่งการให้หยางจงจัดหาอุปกรณ์สำหรับกลั่นสุรา

แน่นอนว่าในยุคนี้ไม่มีเครื่องแก้ว ด้วยเหตุนี้หลี่จุ่นจึงต้องใช้ไม้ไผ่แทน

การทำเครื่องกลั่นแบบธรรมดานั้นไม่ถือเป็นเรื่องยาก ไม่นานหลี่จุ่นก็ประกอบเสร็จ จากนั้นให้หยางจงไปซื้อสุราที่ดีที่สุดในเมืองหลวง นั่นก็คือเหล้าสลักดอกไม้ที่เขาเรียกกัน

สุราในยุคนี้ส่วนใหญ่ล้วนเป็นเหล้าหมัก มีปริมาณแอลกอฮอล์ก็แค่สิบดีกรี ดีสุดก็ราวๆ ยี่สิบดีกรี

ปริมาณแอลกอฮอล์ใกล้เคียงกับเบียร์ในปัจจุบัน

หากเขาต้องการสุราสี่สิบหรือห้าสิบดีกรีก็ต้องกลั่นหลายๆ รอบ แต่ไม่ต้องกลั่นมาก เพียงหนึ่งขวดเล็กเท่านั้น จากนั้นผสมในเหล้าสลักดอกไม้ แล้วเอาออกมาใช้หลอกจ้าวเฟยเอ๋อร์ผู้นั้นชั่วคราวก็ย่อมได้

การเพิ่มดีกรีให้กับสุรานี้คงจะทำสำเร็จ

แต่เขาจำเป็นต้องทำออกมาอีกสักเล็กน้อย ถึงจะเพียงพอผสมเป็นสุราชั้นดีสักไห

หลี่จุ่นยุ่งค่อนวัน หวังเยียนหรันและอีกสองคนก็คอยช่วยอยู่ข้างๆ จนกระทั่งฟ้ามืด ในที่สุดหลี่จุ่นก็ทำสุราที่ค่อนข้างใสมากออกมาสองไหได้สำเร็จ

“เสร็จสักที”

หลี่จุ่นปาดเหงื่อ มองสุราสองไหบนโต๊ะพลางยิ้มด้วยความพึงพอใจ

แม้จะเป็นการทดลองครั้งแรก แต่ก็ถือว่าสำเร็จ

“องค์ชาย สุรานี้ดื่มได้หรือไม่เพคะ” หวังเยียนหรันมองสุราสองไหบนโต๊ะ ดวงตากลอกตาไปมาด้วยความปรารถนา

หลี่จุ่นเยี่ยมยอดมากจริงๆ

ไม่รู้ว่าในหัวของเขาใส่อะไรไว้ ไม่เพียงสามารถเขียนกลอนกวีนิรันดร์ แต่ยังทำเต้าหู้ได้ แล้วตอนนี้ยังทำสุราที่ใสมากได้อีก

ช่างน่าทึ่งเสียจริง

หลี่จุ่นเหลือบมองหวังเยียนหรันและอีกสองคนที่กำลังมองตนตาปริบๆ แล้วส่ายหน้าพลางยิ้มอย่างจนใจ ก่อนถอนหายใจและกล่าวว่า

“ได้เลย ข้าทำให้พวกเจ้ายุ่งมาครึ่งค่อนวันแล้ว หากไม่ตบรางวัลให้พวกเจ้าก็คงไม่ได้ เอาอย่างนี้ เราดื่มกันหนึ่งไห”

เมื่อหยางจงได้ฟังเช่นนั้นก็รีบวิ่งแจ้นไปหยิบจอกเหล้าสี่ใบ แล้วหลี่จุ่นก็เปิดสุราหนึ่งไหโดยไม่พูดจา ทันใดนั้นกลิ่นหอมของสุราก็ลอยอบอวน

หลังจากรินสุราเต็มทั้งสี่จอก เขาก็กล่าวว่า “มาลองกันเถอะ นี่คือเหล้าสลักดอกไม้ที่ข้าคิดค้นขึ้น”