องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 271

ไม่ว่าอย่างไร พ่อลูกชั่วคู่นี้ก็จบชีวิตไปแล้ว

ถึงผลลัพธ์จะบิดเบี้ยวไปจากที่คิดไว้ แต่หลี่เหวินจวินก็ยังพอใจมาก ใครใช้ให้พ่อลูกคู่นั้นชั่วช้าสามานย์เล่า

วันนี้ไม่มีการประชุมขุนนาง แต่พรุ่งนี้มีการประชุมที่ค่อนข้างสำคัญในราชสำนัก เห็นว่าเสด็จพ่อเตรียมจะถกปัญหาเรื่องหนึ่งในท้องพระโรง ต้องการให้ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งหมดมาร่วมด้วย

สำนักส่วนกลางต้องเตรียมตัวให้พร้อม

ตอนบ่ายหลี่เหวินจวินขอลา กลับถึงตำหนักชิ่งหนิง จู่ ๆ ก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ จึงเรียกอวี่กงกงผู้ดูแลเรื่องเบ็ดเตล็ดในตำหนักชิ่งหนิงมาถาม

“อวี่กงกง สุราที่วันก่อนให้เจ้านำไปถวายเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ยังเหลืออยู่อีกหรือไม่”

อวี่กงกงตอบทันที “องค์หญิง ท่านเคยสั่งว่าให้เก็บเอาไว้บางส่วน ดังนั้นข้าน้อยจึงส่งไปถวายฮองเฮาแปดไห เวลานี้ยังเหลืออีกหกไหขอรับ”

หลี่เหวินจวินคิดแล้วจึงพูด “ประเดี๋ยวข้าจะให้คนเอามาส่งอีก แล้วเอาไปมอบให้กุ้ยเฟยทั้งสี่คนละหกไหแล้วกัน ให้ทางเสิ่นไท่ฟู่หกไห บอกเป็นการเฉพาะด้วยว่าให้คุณหนูเสิ่นเสิ่นจิงหงสองไห”

อวี่กงกงรีบตอบ “ขอรับ องค์หญิง”

“เอาล่ะ เจ้าไปเถอะ”

หลี่เหวินจวินโบกมือ จากนั้นก็พูดกับฉิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ “ฉิงเอ๋อร์ส่งสุราให้ใต้เท้าทั้งหลายคนละหนึ่งไหตามรายชื่อนี้ อืม เลือกไหกลางแล้วกัน เอาป้ายคำสั่งข้าไปเอาที่หอสุรา”

“เจ้าค่ะ องค์หญิง!”

ฉิงเอ๋อร์พยักหน้า

ชื่อในรายชื่อที่หลี่เหวินจวินบอก ย่อมเป็นขุนนางในราชสำนักที่อยู่ฝั่งเดียวกับหลี่เหวินจวินอยู่แล้ว

หลี่เหวินจวินต้องซื้อใจคน คนพวกนี้ถึงภักดีกับนาง

“จริงสิ เอาให้อวี่เหวินไท่ซือเพิ่มอีกหนึ่งไหนะ”

หลี่เหวินจวินคิดแล้วจึงเสริม

“เจ้าค่ะ องค์หญิง”

ดูเหมือนว่าจะจัดการเรียบร้อยแล้ว หลี่เหวินจวินจึงพานางกำนัลคนสนิทอีกคนออกจากตำหนักชิ่งหนิงและออกจากวังหลวง

ม่านรัตติกาลมาถึง

สุราที่หลี่เหวินจวินให้คนส่งไปทยอยออกแล้ว

จวนตระกูลเสิ่น

ขณะเสิ่นเลี่ยได้รับสุราหกไหอึ้งงัน จากนั้นก็ได้ยินว่าสองไหในนั้นมอบให้น้องสาวตน เมื่อนั้นจึงยิ่งอึ้งไปกันใหญ่

นี่หลงไถเชียวนะ!

สองวันนี้เรียกได้ว่าโด่งดังในเมืองหลวง แล้วยังเหมือนว่ามีไม่พอความต้องการด้วย หายากมากทีเดียว เสิ่นเลี่ยต้องไปที่ทางรัชทายาทจึงได้ดื่มหน่อยหนึ่ง บอกว่าองค์หญิงใหญ่มอบให้ แถมยังมีแค่สามไหเล็ก

คิดไม่ถึง แพล็บเดียวก็ส่งมาที่บ้านตัวเองหกไห

สุรานี้ เสิ่นเลี่ยน้ำลายสอมานานแล้ว!

“ทำไมองค์หญิงผิงอันถึงส่งเหล้ามาให้พวกเราได้นะ” เสิ่นเลี่ยแปลกใจเล็กน้อย แต่พอคิดดูดี ๆ ก็อาจเกี่ยวข้องกับการหมั้นหมายของน้องสาวตน

เห็นว่าองค์หญิงใหญ่ดูแลจิ่งอ๋องเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์สายผูกเอวกระโปรง1 หลี่เหวินจวินก็เลยส่งที่บ้านเขาหกไห แล้วยังมีสองไหชี้เฉพาะว่าให้น้องสาวเขาด้วย

“ช่างเถอะ ไม่ว่าจะเพราะอะไร มีเหล้าคือเรื่องดี!”

เสิ่นเลี่ยยิ้มแก้มปริ

เสิ่นเลี่ยอึ้ง มองน้องสาวตัวเองแบบไม่อยากจะเชื่อ

“น้องพี่ เจ้าแน่ใจนะว่าไม่ดื่ม เหล้านี่หายากมากเลยนะ!”

หลายวันนี้น้องสาวตัวเองเอาแต่อุดอู้อยู่ในบ้าน คงไม่รู้กระแสที่เกิดจากหลงไถ และไม่รู้ว่าเหล้านี่รสชาติเป็นอย่างไร

ยากนักที่นางจะไม่ชอบ

เสิ่นจิงหงส่ายหน้าพูด “พี่ใหญ่เอาไปเถอะ”

เสิ่นเลี่ยตาโตทันที พูดว่า “เช่นนั้นเจ้าก็อย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน ข้าจะบอกให้นะ เหล้านี่ถึงมือข้าแล้ว ถ้าเจ้าคิดจะเอาไปอีก ต้องผ่าท้องข้าแล้วล่ะ”

เสิ่นเลี่ยคำดีไม่พูดสามครั้ง รีบหิ้วสุราสองไหบนโต๊ะขึ้นใหม่ ในใจรู้สึกอิ่มเอมเป็นพิเศษ

น้องโง่จริง ๆ เหล้าชั้นเลิศอย่างนี้ก็ยังไม่เอา!

เสิ่นจิงหงจะร้องไห้ก็ไม่ใช่ จะหัวเราะก็ไม่ใช่ พี่ใหญ่จะเกินไปแล้ว แต่พี่ใหญ่รักสุราดังชีพ เขาเป็นอย่างนี้ก็ไม่แปลก

เสิ่นเลี่ยถือสุราสองไหของน้องสาวตัวเองออกไปอย่างสบายอกสบายใจ เดินไปอย่างเร็วรี่ ราวกับกลัวว่าเสิ่นจิงหงจะเปลี่ยนใจ

เสิ่นจิงหงนั่งอยู่ในห้อง ท่าทางเหม่อลอย รำพึงรำพัน

“หลี่จุ่น...”

น้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนละเลื่อนลอย

---------------------------------------------

1 ความสัมพันธ์ทางการแต่งงานระหว่างผู้หญิง