องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 313

ใช่แล้ว!

เหตุใดถึงแก้ไขได้ง่ายถึงเพียงนี้ อีกฝ่ายลงทุนลงแรงไปมากมายขนาดนี้ จะมีผลลัพธ์เพียงแค่นี้ได้อย่างไร?

ถึงอย่างไรหลี่เหวินจวินก็เป็นคนฉลาด ก่อนหน้านี้จิตใจล้วนไปอยู่ที่เรื่องอวี่เหวินจิ้งไท่ซือยืนกรานจะให้หลี่จุ่นขึ้นเหนือ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจปัญหาของสถานการณ์

ตอนนี้ผ่านการชี้จุดของหลี่จุ่น นางก็ตอบสนองกลับมาในทันทีแล้ว!

หากเป็นเพียงแค่ผลลัพธ์ที่ตนมองออกเพียงแค่ปราดเดียว เช่นนั้นก็ง่ายมากจริงๆ!

ฉะนั้น ศึกที่แต่ละแคว้นร่วมมือกันพุ่งเป้ามาที่ราชวงศ์อู่ศึกนี้ หากแต่ไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็นถึงเพียงนั้น!

หลี่จุ่นส่ายหน้า

เขามองหลี่เหวินจวิน แล้วค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “พี่หญิง ผู้ที่มีชื่อเสียงว่าชำนาญการวางแผนในตอนนี้ ตามที่ข้าเข้าใจ มีอยู่สามคนที่น่ากลัว”

“หนึ่งคืออัครมหาเสนาบดีจี้แห่งราชวงศ์ของเรา อีกคนหนึ่งคือโจวชิงแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉู่ คนผู้นี้มีท่าทางของซุนเฟิงแม่ทัพใหญ่แห่งราชวงศ์ก่อนหน้า ถูกเรียกว่าซุนเฟิงสอง ผู้คนต่างเรียกเขาว่าเป็นซุนหลางในสมัยปัจจุบัน”

“ส่วนคนสุดท้ายคือผู้สำเร็จราชทานแทนอ๋องแห่งแคว้นเยียน ซือหม่าหยวน!”

“พี่หญิง ท่านคิดว่าด้วยบุคคลอย่างซือหม่าหยวน ใช้การเคลื่อนไหวเอิกเกริกเช่นนี้ คงไม่คิดจะเสียแรงเปล่าหรอกนะ?”

หลี่เหวินจวินตกตะลึง มองหลี่จุ่นในตอนนี้อย่างเหลือเชื่อ

เหตุใดหลี่จุ่นจึงเข้าใจผู้มีความสามารถของแต่ละแคว้นในใต้หล้าถึงเพียงนี้?!

นี่ช่างเกินความคาดหมายของนางจริงๆ!

อีกอย่าง หลี่จุ่นในตอนนี้สีหน้านิ่งสงบจนทำให้คนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเผชิญหน้ากับภูเขาใหญ่อย่างหนึ่ง

น้องหกของตนผู้นี้ เหตุใดจึงมีกลิ่นอายเช่นนี้?

นี่ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

ในใจของหลี่เหวินจวินเกิดคลื่นโหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาในทันใด!

ที่แท้หลี่จุ่นก็สนใจสถานการณ์ของใต้หล้าอยู่ลับๆ กระทั่งเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ไม่น้อยไปกว่าตนเลย!

หลี่เหวินจวินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “น้องหก ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยวิเคราะห์ปัญหาสถานการณ์ที่ราชวงศ์อู่เผชิญอย่างละเอียดเลย แต่เมื่อครู่ทุกคำที่เจ้าพูดถูกต้องทุกคำ ด้วยคนระดับอย่างซือหม่าหยวน ไม่มีทางวางแผนที่ง่ายดายขนาดนี้จริงๆ!”

อีกอย่างอัครมหาเสนาบดีจี้ก็คงมองปัญหาของสถานการณ์ในตอนท้ายออก!

ถึงอย่างไรอัครมหาเสนาบดีจี้กับอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งแคว้นเยียนก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงกระฉ่อนไปในใต้หล้า!

ซึ่งก็หมายความว่า ปัญหาสถานการณ์ที่แท้จริง เสด็จพ่อไม่ได้บอกตน

เมื่อเป็นเช่นนี้หลี่เหวินจวินก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พร้อมทั้งเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อหลี่จุ่น ความกังวลที่มีต่อเขาในใจเองก็ยิ่งมากขึ้นสองสามส่วน

นัยน์ตาของหลี่เหวินจวินหดตัว จ้องนิ้วที่ตกอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของหลี่จุ่นเขม็ง

“ก็คือทางซีเป่ย! จนถึงตอนนี้ เหยียนอ๋องรั้งทัพอยู่ทางชายแดนทางตะวันตก พร้อมสนับสนุนทางซีเป่ยทุกเมื่อ ขอแค่หนึ่งชั่วยามกองทัพใหญ่ก็จะไปถึงยังด่านเฟิงเป่ยทางซีเป่ยนี้ และหากเหยียนอ๋องเข้าไปทางตะวันตกอีก ไปสนับสนุนแคว้นหลาง เช่นนั้นหากจะกลับมายังด่านเฟิงเป่ย อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวัน ถึงเวลานั้นดอกหวงก็เย็นหมดแล้ว¹หลี่จุ่นเอ่ย

หลี่เหวินจวินเอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึง “ความหมายของน้องหกคือ จะมีคนบุกมายังราชวงศ์เราจากทางซีเป่ย?!”

นางจ้องสัญลักษณ์ของด่านเฟิงเป่ยบนโต๊ะเขม็ง แล้ววิเคราะห์ด้วยความรวดเร็ว เอ่ยขึ้นว่า

“หากแคว้นเฟิงเฉวี่ยนบุกเข้ามาจากทางด่านเฟิงเป่ย เช่นนั้นก็จะเป็นการทำศึกอย่างโดดเดี่ยว ต้องพ่ายแพ้ไปอย่างไม่ต้องสงสัย แคว้นเยียนอยู่ทางเหนือไม่สามารถเดินทัพไกลขนาดนี้ได้ เช่นนั้นแคว้นเฟิงเฉวี่ยนก็น่าจะมีพันธมิตร...เป็นแคว้นฉู่!”

หลี่เหวินจวินทายผลลัพธ์ออกมาในทันใด พลันเสียงหายไปชั่วขณะ!

ไม่นึกเลยว่าจะยังมีแคว้นฉู่ที่เข้าร่วมด้วย!

เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?!

นางเงยหน้ามองหลี่จุ่น พบว่าหลี่จุ่นก็มองนางอยู่เช่นกัน พลางยิ้มเล็กน้อย

หลี่จุ่นเข้าใจสถานการณ์ในใต้หล้าอย่างแจ่มชัดอยู่ตั้งนานแล้ว!

¹ ดอกหวงก็เย็นหมดแล้ว เป็นสำนวนหมายถึงพลาดโอกาสไปแล้ว