องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 401

หลี่จุ่นพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ในเมืองเฟิงหั่วแห่งนี้ มีหลินชิงเป็นผู้จัดการทั้งหมด ความสนใจของหลิวเซิ่งกับจางฟ่างน่าจะอยู่ในค่ายทหาร”

หลินชิงยังเป็นกุนซืออีกด้วย เรียกอย่างเป็นทางการว่า “เสนาธิการทหาร” ช่วยท่านจอมทัพแบ่งเบาความกังวล แน่นอนว่าเรื่องในเมืองเฟิงหั่วแห่งนี้มีเขาเป็นคนคอยจัดการ

จี้จงชิงพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า “อืม ข้าสืบที่มาได้พอประมาณแล้ว แต่ว่า สามคนสนิทที่เจิ้นเป่ยอ๋องทิ้งเอาไว้ต่างระแวงท่านอ๋องเป็นอย่างมาก หากเป็นแบบนี้ ท่านอ๋องคิดจะควบคุมกองทัพ เกรงว่าจะยากอยู่เล็กน้อย สองแม่ทัพของเจิ้นเป่ยอ๋องนั่นเป็นพวกเรื่องเยอะด้วย”

จี้จงชิงขมวดคิ้วจนเป็นปมแน่น รู้สึกว่าแก้ยากอยู่เล็กน้อย

หลี่จุ่นพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “หลินกุนซือของเราผู้นี้ก็เป็นคนเรื่องเยอะเช่นกัน”

จี้จงชิงเอ่ยขึ้นว่า “เช่นนั้นท่านอ๋องมีแผนอย่างไรหรือ?”

หลี่จุ่นรีบหัวเราะพลางเอ่ยขึ้นว่า “จะมีแผนอะไรได้? ข้าผู้แซ่หลี่ไม่ได้มีใจจะเป็นผู้บัญชาการ และไม่ได้มีความสามารถนั้น ท่านอัครมหาเสนาบดีรีบไปวางแผนอื่นๆ เถอะ เดิมพันด้วยนามของข้าผู้แซ่หลี่ เกรงว่าจะเป็นการใช้ตะกร้าไม้ไผ่ตักน้ำ เหลือแต่ตะกร้าอันว่างเปล่า”

ก่อนหน้านี้ชายชราผู้นี้หลอกให้เขาตกที่นั่งลำบากที่ประตูเมือง แม้เจตนาคือให้ตัวเขาไปจัดการหลินชิง ก็เลยคิดกลยุทธ์นี้ขึ้นมา แต่เขาหลี่จุ่นก็ยังอาฆาตแค้น

จี้จงชิงหน้ามองหลี่จุ่นทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นชืด ๆ ว่า

“ลูกธนูขึ้นสายเต็มเหนี่ยว หากเข้ามายังค่ายทหาร แต่ก็คงไม่ถึงมือท่านอ๋องแล้ว”

หลี่จุ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ทว่ายังคงยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “ท่านอัครมหาเสนาบดีผิดแล้ว คำสั่งอยู่ในกำมือของข้าผู้แซ่หลี่ หากเข้ามาในกองทัพนี่ ก็คงไม่ต้องให้ถึงมือฝ่าบาทกับท่านอัครมหาเสนาดีมาคอยชี้นิ้วสั่งให้ข้าผู้แซ่หลี่ทำแล้ว”

จี้จงชิงหัวเราะ และไม่ได้ทำสีหน้าเกินความจำเป็น ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“เชื่อว่าด้วยความสามารถของท่านอ๋อง คงสอบถามจนทราบข่าวแล้ว ทั้งหลิวเซิ่งและจางฟ่าง ต่างได้รับข่าวตั้งแต่สองสามวันก่อนแล้ว บอกว่าท่านอ๋องมาเพื่อควบคุมอำนาจทัพใหญ่แสนนายนี้ ท่านว่าตอนนี้ท่านอ๋องตกอยู่ในสถานการณ์ใด?”

หลี่จุ่นรีบหัวเราะอย่างเย็นชา พลางเอ่ยขึ้นว่า “เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่าข่าวนี้หลี่เจิ้งต้องเป็นคนแพร่ออกมาแน่ๆ นี่เป็นการบีบให้ข้าผู้แซ่หลี่ต้องช่วงชิงอำนาจแห่งกองทัพกับพวกเขา ไม่อย่างนั้นข้าผู้แซ่หลี่ก็จะต้องตาย ท่านอัครมหาเสนาบดีกับฝ่าบาท ช่างมีวิธีการที่ดีจริงๆ”

จี้จงชิงเอ่ยขึ้นชืดๆ ว่า “บอกไม่ได้ เพียงแต่หากไม่บีบท่านอ๋อง ท่านอ๋องก็จะไม่รู้ว่าตัวเองมีความสามารถมากขนาดไหน ด้วยเหตุนี้ฝ่าบาทจึงต้องคิดกลยุทธ์นี้ออกมาอย่างไร”

หลี่จุ่นหัวเราะพลางเอ่ยขึ้นว่า “พวกท่านไม่กลัวว่าข้าผู้แซ่หลี่จะถูกพวกเขาฟันขาดในดาบเดียว และทำแผนของพวกท่านพังหรือ?”

จี้จงชิงเอ่ยขึ้นชืดๆ ว่า “นั่นเป็นเรื่องที่จนปัญญา หากท่านอ๋องไร้ความสามารถจริงๆ เช่นนั้นข้ากับฝ่าบาทก็ทำเป็นว่าดูคนผิดก็เท่านั้น”

“เช่นนั้นพวกท่านก็ดูคนผิดแล้วจริงๆ ถึงอย่างไรก็จับข้าไปขังไว้ที่คุกหลวงที่เมืองหลวงเถิด” หลี่จุ่นรีบขำพลางเอ่ย

หลี่จุ่นพลันหัวเราะขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยว่า “อัครมหาเสนาบดีจี้พูดได้มีเหตุผลยิ่งนัก ศพนี้ก็แขวนขึ้นมาแล้ว ก็คงฆ่าอย่างหนำใจสินะ หากเป็นข้าผู้แซ่หลี่ก็คงคิดว่าช่างระบายความโกรธได้ดียิ่งนัก!”

“ถูกต้อง เป็นเหตุผลนี้แหละ” จี้จงชิงเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย เขามองหลี่จุ่น ก่อนจะพยักหน้า

หลี่จุ่นรีบเอ่ยขึ้นว่า “เช่นนั้นท่านอัครมหาเสนาบดีช่วยอะไรหน่อยได้หรือไม่? ถึงอย่างไร ตอนนี้ข้าผู้แซ่หลี่ก็มีศักดิ์เป็นนักโทษผู้หนึ่ง ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้อาจจะถูกคนส่งตัวไปยังหน่วยกองหนุน อยากได้ความก้าวหน้าแต่ก็ไม่รู้อนาคตนี่”

ที่ถูกให้ไปอยู่กับกองทัพชายแดนส่วนมาก ถ้าคุณสมบัติทางร่างกายยังพอได้ก็จะถูกส่งไปให้เข้าร่วมในกองทัพ แต่หากดูผอมแห้งแรงน้อยนิดหน่อยอย่างเขา ทำได้เพียงถูกให้ไปอยู่กับทหารกองหนุนทำงานเบ็ดเตล็ดหรือล้างส้วมอยู่ในค่ายทหาร

จี้จงชิงยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “ท่านอ๋องวางใจเถิด ฝ่าบาททรงจัดการเอาไว้ตั้งนานแล้ว ข้านำพระราชโองการมาด้วย รอช่วงเวลาสำคัญ ก็จะแต่งตั้งท่านอ๋องเป็นผู้ตรวจการ ให้อำนาจควบคุมกองทัพกับท่านอ๋องอย่างชอบธรรม!”

ผู้ตรวจการ?

ก็คือขุนนางใหญ่ที่จักรพรรดิส่งไปยังที่ต่างๆ โดยเฉพาะ มีอำนาจกดทุกผู้ในที่แห่งนั้น!

หลี่จุ่นพลันดีใจขึ้นมาในทันใด

¹ ปลาตายตาข่ายขาด หมายถึง ต่อสู้กันจนตายกันไปข้างหนึ่ง